DONDERDAG 6 JULI 2017
Na weken voorbereiding, we willen naar Scandinavië, besloten we om vandaag te vertrekken, daarom hebben we gisteren alles klaargezet. Om vijf uur vanmorgen kreeg ik een plotselinge ingeving; ik was mijn kentekenbewijs vergeten. Opstaan en controleren, helaas het was zo. Ik had hem bij de APK-monteur achtergelaten. Gelukkig, we konden het om negen uur ophalen.
Voor de laatste keer bespraken we onze richting en we kozen, vanwege de weersverwachting, voor Praag. Op de hoogte van Oberhausen kwamen we weer op een nieuw idee, Dresden! Zo gezegd, dus ook die richting oprijden. In het Ansbergerwald, bij Völlinghausen, zijn we in de middag gaan staan.
We hadden het geluk dat de plaatselijke schutterij een openingsfeestje had en konden dan ook genieten van de Duitse feestmuziek, wel op een zeer beschaafd niveau. Om vijf uur was alles opgeruimd en gingen ze in een boerenmarkt huiswaarts.
We zitten lekker naast de camper onder een boom, waarschijnlijk zo gezellig dat de buren kwamen kijken. Met een zachte plof viel de jonge vogel uit het nest, op een meter afstand van ons.
Natuurlijk probeer je dan het nodige te doen, om de vogel alsnog te redden. Uiteindelijk kwam moeder vogel het jong eten brengen.
VRIJDAG 7 JULI 2017
Vanmorgen in alle rust opgestaan en, na het uitlaten van de hond, alles voor vertrek in orde gemaakt. Op het moment van vertrek, we moesten rechtsaf slaan, staat er aan de linkerkant een kleine ree, zij kijkt ons heel rustig aan en, na het pakken van een hap groen, verdwijnt zij rustig in het struikgewas.
We hadden geen zin in autoweg, helaas ontkom je daar niet altijd aan.(of je moet de autoweg uit het systeem halen). Het gevolg was dat we soms op onbekende wegen kwamen, onbekend, omdat ze niet in het systeem voorkwamen. Deze regio is en blijft mooi.
Via de Deutsche Märchenstrasse kwamen we in Bad Emstal. We wilden eens lekker genieten van een kurbad. Aangekomen ontdekten we dat er een prachtige camperplek was, dat was dus kat-in-het -bakkie. Na het parkeren even richting kurbad gelopen en daar ontdekken dat alles gewoon gesloten is.
Terug eerst eten en daarna verder rijden richting Kassel. Rechtstreeks naar de overnachtingsplek: Wilhelmshöhe Allee. Een simpele grote parkeerplaats, maar maast een park. We besloten het park in te gaan, dat viel behoorlijk tegen: het was stevig klimmen. Een enorm, voormalig klooster, kasteel, vijvers, een aquaduct een kunstmatige waterval en nog veel meer. Op woensdag en zondag laten ze, om 15.00 uur, het water naar beneden komen, dat lijkt me een enorm schouwspel. In de toekomst willen we dat nog een keer zien.
Met de tram, die naast onze parkeerplaats stopt, zijn we ‘s avonds de stad ingegaan. Een gezellige stad met veel muziek, terrasjes en kunst. We hebben vol bewondering gekeken naar de opbouw van de Griekse tempel. Deze werd opgebouwd met boeken welke door de bewoners werden aangeleverd.
ZATERDAG 8 JULI 2017
Ook vandaag besloten we weer om zo min mogelijk over de autoweg te rijden en daardoor konden we weer genieten van de prachtige natuur en vonden we de valk, die voor ons uitvloog, weer een unieke ervaring.
Toevallig reden we over de weg die de oude grens tussen Oost en West aangaf. Aan het begin van deze weg stond een klein gedenkteken. Verder was er, behalve enkele oude stenen richtingaanwijzers, weinig uit het verleden van Oost-Duitsland te ontdekken. In de buurt van onze overnachtingsplek leek het of een oude socialistisch boerenbedrijf deels al was getransformeerd tot een enorm particulier bedrijf; delen van de oude opstal waren gesloopt en vervangen voor hypermoderne gebouwen.
Ons plekje is weer fantastisch: Geiseltalsee bij Mücheln.
ZONDAG 9JULI 2017
Vanmorgen lekker uitgeslapen en de dag begonnen met een heerlijk aardbeien ontbijt. Daarna kwamen de noodzakelijke handelingen van vullen en lozen.
Aan het eind van de ochtend reden we richting Quedlinburg, een stad met enorm veel vakwerkhuizen. Ook vandaag weer gekozen voor de binnenwegen en genoten van de mooie omgeving. Duitsland is een echt vakantieland.
We kozen voor een camperplek in de stad zelf en hadden alles netjes in het systeem ingevoerd. Aangekomen bij Quedlinburg zagen we aan de rechterkant een enorme rommelmarkt, dat zou in ieder geval aan een succesvolle dag bijdragen. Wij moesten linksaf de stad in, kasseien en oude vakwerkhuisjes en steeds smallere straatjes. We hadden het geluk dat er halverwege de weg een paal was neergezet, mochten we weer onze ervaring gebruiken om te draaien. Na de nodige zweetdruppels kwamen we weer bij ons beginpunt aan. En, ons systeem bood ons een alternatieve route aan. Laat dat nu de juiste route zijn! Waarom doen systemen zo moeilijk?
Dit is wat we vanuit onze camper mogen zien.
Natuurlijk was onze eerste actie gericht op het bezoeken van de rommelmarkt en gelukkig hebben we, ondanks de prachtige dingen, uiteindelijk niets gekocht. We staan nog steeds aan het begin van onze reis en glaswerk heeft altijd de kans om stuk te gaan.
Het geeft een onprettig gevoel als je op verschillende kraampjes spullen ziet liggen die rechtstreeks uit de oorlog komen en die vaak het verleden verheerlijken. Waardoor? Waarom?
Na de rommelmarkt kwam de stad, een stad uit het verleden. De auto’s doen afbreuk aan deze stad. Elke plek is mooi, mooier en nog mooier. Elke straat is romantisch, meer romantisch en het meest romantisch. Op de meest vreemde plekjes heb je de meest mooie en aparte terrasjes.
Na ruim tien kilometer wandelen en de nodige terrasjes, zijn we voldaan, maar met brandende voeten, weer terug in onze camper.
MAANDAG 10 JULI 2017
Vannacht heeft het stevig geregend en nu we wakker zijn en de hond hebben uitgelaten, gaan we eten, in de hoop dat het zou gaan opklaren. We hebben geen geluk en daarom besluiten we om in alle rust naar Dresden te rijden.
Het is een prachtige route, vooral het stuk langs de Elbe. In Dresden hebben we snel onze overnachtingsplek gevonden, op vijf minuten lopen van het centrum. Helaas houdt de regen, die met bakken uit de lucht komt, ons voorlopig binnen. Het koelt duidelijk af.
Na het avondeten schijnt de zon en we besluiten om vanavond al de stad in te gaan. We hebben de pech dat er een ultra-rechtse demonstratie bijeenkomst is, deze demonstranten vormen geen doorsnede van de Duitse bevolking en dat zegt genoeg.
Wij lopen door het centrum en kijken onze ogen uit, wat een schat aan beelden, gebouwen en fonteinen. Op de achtergrond hoor je iemand de demonstranten toespreken, het geluid roept herinneringen op van een televisiedocumentaire over W.O.II. Heel toepasselijk staan wij op dat moment in een tuin met fonteinen te fotograferen en zien de lucht dreigend donker worden.
DINSDAG 11 JULI 2017
Ook vannacht heeft het, zij het minimaal, weer geregend. Na de normale ochtend activiteiten besluiten we om de stad in te gaan. In het centrum aangekomen beseffen we dat het nog geen negen uur is. Het voordeel is dat we nu veel dingen kunnen zien zonder de massa toeristen hieromheen.
Het is een prachtige stad, maar ons gevoel is, dankzij die demonstratie van gisteren, niet positief. Rond het middaguur begint het te regenen en besluiten we om de stad te verlaten, richting Praag.
Bij het bekijken van de route zien we dat Theresiënstadt op onze route ligt, daar willen we voor om rijden.
We gaan de stad in en rijden recht op de begraafplaats af. Het geheel is beklemmend, vooral het zien van de verbrandingsruimte met ovens. We zijn blij dat we deze omweg hebben gemaakt en besluiten dat we niet doorrijden naar Praag, maar naar de camping dichtbij, Autocamp Slavoj in Litomerice.
WOENSDAG 12 JULI 2017
Vandaag een extra dagje rust genomen en gewoon niets gedaan. Wandelen naar de stad, boodschapje doen, glaasje drinken en besluiten waar we ‘s avonds gaan eten. Ook vandaag is zo’n dag waarbij de zon en de regen elkaar afwisselen.
Op het terras heden we het geluk dat we in gesprek kwamen met een Duits echtpaar, zij waren geboren in het voormalige Oost-Duitsland en waren 12 jaar toen de muur viel. Het was een fijn gesprek, waarbij zij nieuwsgierig waren naar ons leven in de jaren 80 en wij naar hun ervaringen rondom het vallen van de muur en de Duitse eenwording. Voor ons onbegrijpelijk, stiekum naar de West-Duitse tv kijken, of dertien jaar wachten op een auto en dan, na de val, gelukkig zijn met het kopen van een snoepje. In zo’n gesprek blijkt dat de wereld uiteindelijk heel klein is en dat veel mensen gelukkig dezelfde maatschappelijke zorgen delen.
DONDERDAG 13 JULI 2017
Wat heeft het vannacht gestormd, de wagen schudde heen en dan weer weer (welk liedje was dat ook alweer?). Vandaag gaan we dan eindelijk naar Praag, we zijn nieuwsgierig en daardoor ook een beetje nerveus.
Eerst de camperplaats opzoeken en dan zien hoe het gaat. Een geweldige plek, ook voor onze hond. We konden hem met een gerust hart op de plek achterlaten en met zijn tweeën de stad ingaan.
Voor één euro (24 k) met de tram de stad in en acht minuten later uitstappen in het centrum. Zonder doel liepen we door de stad en kwamen uit bij de ‘Charles Bridge’, een prachtig bouwwerk. We liepen naar boven en onderweg mochten onze eerste ‘TRDLO’ proeven. De stad is gezellig, veel restaurantjes, veel terrasjes veel bezienswaardigheden en heel veel toeristen. Praag is geen goedkope stad.
Na de nodige mooie bouwwerken kwamen we boven bij het paleis en, na de verplichte tassen controle en het fouilleren, mochten we naar binnen. Ook hier hadden we weer ogen te kort. Vele uren later kwamen we weer beneden en konden we even, met een goed glas bier, bijkomen.
Genoeg gezien, morgen is er weer een dag.
VRIJDAG 14 JULI 2017
We hebben vanmorgen het dekbed tevoorschijn gehaald, het was vannacht echt koud. Voor een bezoek aan de stad is het echter optimaal weer.
Vandaag wederom genoten van allerlei prachtige gebouwen, van verschillende musea (kunstenaars) en verschillende terrasjes. (we kwamen bij een tentoonstelling van Gerhard Richter en ontdekten daar een link met Kassel, wij hadden genoten van ‘documenta’ en hij heeft er verschillende keren aan meegewerkt)
Aan het eind van de middag waren we weer terug en wilden genieten van ons lekkere kopje koffie, bleek dat de omvormer onvoldoende stroom kon leveren en het resultaat was dat het nespresso-apparaat steeds uitging. Voor het eerst dat we dit meemaken, nu uitzoeken wat de oorzaak is.
ZATERDAG 15 JULI 2017
Vanmorgen, rond negen uur, vertrokken we richting Brno. We zouden daar voor elf uur zijn. Het werd half een.
Hoe eenvoudig het is om in veel landen een overnachtingsplek te vinden, al dan niet betaald, zo moeilijk is het hier in Tsjechië. Het is verboden om buiten kampeerplaatsen te overnachten, dus vrije plekken bestaan niet. Je betaalt, omgerekend, gemiddeld twintig euro. De plekken bieden allerlei ondersteuning in de vorm van kookplaatjes, koel- en vrieskast, toilet en douche. Het legen van het chemisch toilet levert bij verschillende plekken al problemen op. Het legen van je vuilwatertank is nog moeilijker. Vraag je naar zo’n plek, geven ze je het advies om je kraan gewoon open te draaien.
Het rijden hier in Tsjechië is ook moeilijker, vooral omdat wij niets van de taal begrijpen en er maar in één taal informatie gegeven wordt. De autowegen zijn goed te doen, de andere wegen kunnen heel erg tegenvallen en aan wegomleggingen doet men niet. Men sluit gewoon de autoweg-afrit af en je mag het uitzoeken, een straat wordt afgesloten en nergens staan pijlen om je te helpen.
Na de nodige omzwervingen kwamen we toch op ons plekje terecht: ‘Camping Hana’. Een plekje dat je een oase van rust mag noemen. De meeste activiteiten hier bestaan uit wandelen of fietsen. Je staat aan en klein riviertje en je kunt daar de boot richting Brno pakken. Onze uitdaging voor morgen is al bepaald.
ZONDAG 16 JULI 2017
Vanmorgen gingen we om 9.50 uur met de boot richting Brno. De hond ging mee in de boodschappenkar. Op de boot genoten we van de mooie natuur. Mooi? Het lijkt alsof de riolering op verschillende plekken in het water geloosd wordt. Een paar buizen met kleppen komen boven het water uit en vanaf die plek stroomt een vieze bruinachtige substantie het water in. Ergens in het brede gedeelte van het stuwmeer spuit plotseling vies gekleurd water omhoog. Natuurlijk kan ik het mis hebben, maar wat is het dan?
In de voorstad aangemeerd en lopend richting tram gegaan. Met tram 1 kwamen we uiteindelijk ergens in het centrum aan. Het Tsjechisch, een Slavische taal, is voor mij erg moeilijk te lezen en dat sterkt niet je vertrouwen in reizen. Het centrum was voor ons dan ook de plek waar het treinstation was.
Brno is niet echt een mooie stad, er zijn wel veel prachtige gebouwen en unieke plekjes. Veel gebouwen toonden een onderhoudsachterstand van jaren, op sommige plekken werden gebouwen gerestaureerd en soms zag je dat er moderne, detonerende, gebouwen voor in de plaats waren gekomen. Een enkel gebouw deed mij denken aan de omgeving waarin Dracula zou hebben geleefd.
Het stadhuis was een ware beleving, vooral de decoratie boven de poort en de trouwzaal. Kerken in overvloed. Prachtige grote en hoge gebouwen, vaak met een specifiek torentje op een van de hoeken.
s ‘Middags hebben we gekozen voor een terrasje op een van de mooie pleinen. Ongelooflijk, het terras liep schuin af en de tafeltjes dus ook. (Makkelijk met eten, het rolt zo jouw mond in). We kozen voor typisch Tsjechisch eten, voor Hanna was dat een spies met verschillende vleessoorten en voor mij was dat konijn in bier gestoofd.
Vooraf hadden we een typische knoflooksoep. Al met al was het een stevige maaltijd.
Aan het eind van de middag terug met de tram richting boot. Op de boot hadden we een probleem, onze hond had geen muilkorf. Muilkorf? Ja, in het vervoer moet elke hond gemuilkorfd zijn. Dit wisten we niet en hadden het ook niet eerder in een ban de andere plaatsen ervaren. Op dit moment waren we blij dat we buitenlander waren en konden doen alsof we het niet begrepen. Gelukkig werden we niet van boord gehaald.
MAANDAG 17 JULI 2017
Een heerlijke dag nietsdoen, even geen cultuur. Halverwege de ochtend een stukje met de hond wandelen, richting dorp. Wat boodschapjes doen en een terrasje pakken. Conform het advies van een reisgids (gehoord in Brno) begon ik met een bier, want bier wordt hier gedronken in plaats van water.
Op de menukaart stond knoflooksoep en, omdat die gisteren in Brno zo lekker was, die bestelden we maar. Na een behoorlijke tijd wachten kregen we een bord met een brood erop en hierin zat die soep. Dit was nog beter van smaak.
Tegelijkertijd besefte ik nu ook waarom de broden zo’n stevige korst hebben.
Terug bij de camper gewoon lekker luieren en nietsdoen.
DINSDAG 18 JULI 2017
Vanmorgen vertrokken we voor een bezoek aan het “Anton-Piekdorp” van Tsjechië. Wat een leuke rit moest worden van ongeveer twee uurtjes veranderde alles in onze planning. Na tien minuten kwam omleiding één, daarna volgden nummer twee, drie en vier. Na vier moesten we door een tunnel die te klein was voor onze auto en daardoor kwam omleiding vijf en een half uur later ook nog nummer zes. Tweeënhalf uur later waren we hemelsbreed 25 kilometer van onze laatste overnachting en nog steeds twee uur van ons doel.
Dat was te veel van het goede. Ons doel werd aangepast: autoweg – Praag – Dresden – richting Berlijn.
Dollenchen werd onze plek om te overnachten. Een prachtige plek richting Berlijn, een gasthof, gästhaus met een Biergarten. Wat een plek, net geen museum, want er is een zeer gastvrije ontvangst (en dat past niet in een museum). Voor bierdrinkers is dit een voorportaal van de hemel, voor oldtimer-liefhebbers is dit een plek om te kwijlen, voor technisch geïnteresseerden is dit een nieuw universum, voor historici is dit een nog in kaart te brengen omgeving en die met textiel werken is dit een Utopia.
Morgen gaan we naar de Oostzee.
WOENSDAG 19 JULI 2017
Na een heerlijke maaltijd, waarbij Pfifferlingen een belangrijke rol hadden, en een paar heerlijke bieren, gingen we in de camper bijkomen. Eventjes tv kijken en toen maar de ogen gesloten, om vanmorgen met frisse moed wakker te worden.
Ontbijten en daarna alles voorbereiden voor de volgende etappe. En halverwege de middag hadden we ons doel bereikt: camperplaats “An der Rügenbrücke” in Stralsund. Het centrum is op loopafstand.
Vanmiddag even niets doen, alleen kijken bij de buren (camperdealer) en lekker luieren in een stoel. Morgen, ja, er is stadsfeest en wij gaan daar natuurlijk kijken.
DONDERDAG 20 JULI 2017
Gisteravond, na het eten, even de stad ingelopen. Was wat verder dan vijf minuten, maar het was de moeite waard. Een gezellige oude havenstad waar nu veel aandacht is voor de pleziervaart. We hadden het geluk dat we de opbouw voor vandaag konden zien. Terug naar de camper zagen we, op straatbreedte afstand, vier jonge reeën grazen. Zij zagen ons ook, en, conform dat bekende liedje, konden we zingen acht reebruine ogen keken de jagers aan. Ze bleven ons aankijken en lieten het toe dat we de telefoon pakte om een foto te maken. Nu scherpstelsysteem en… .dat was het moment dat zij ons hun achterwerk toonden.
Vanmorgen lekker lang uitgeslapen en toen de stad in. Een gezellige drukte rondom de standwerkers. De middeleeuwse markt mocht er ook zijn, het schandblok en de kaak waren natuurlijk ook aanwezig. Iedereen die iets in de aanbieding has, was gekleed in de dracht die bij die tijd hoorde.
Natuurlijk kon ik het niet laten om weer foto’s te maken. De gevels waren mooi en ik begrijp nu wat bedoeld wordt met “baksteen barok”.
VRIJDAG 21 JULI 2017
Een rustige ochtend werd gevolgd door een drukke namiddag. Met de bus het centrum in en ontdekken dat je na drie haltes al in het centrum zit. Lekker genoten van allerlei kraampjes met spullen die leuk zijn, maar die je niet nodig hebt. Vanaf het terras kunnen genieten van de schutterij en lansiers, er werd een uitleg gegeven over het succes van een veldslag, het is de veldslag die dit weekend herdacht wordt.
Later op de dag mochten we nog genieten van een optocht, men liep in oude (middeleeuwse?) kleding rond. Sommige personen waren echte karikaturen, de Nachtwacht kreeg voor mij nu een echte invulling en Jan Klaassen (de trompetter) was ook hier aanwezig.
ZATERDAG 22 JULI 2017
Vanmorgen opgestaan en in alle rust richting Rostock gereden. Geen mooie rit, vlak, af en toe een huis of dorp en links lag een spoorlijn. Dan komt Rostock, dwars door de stad, richting haven. 
Wederom een unieke plek om te staan.
Het centrum ligt op vief minuten lopen en je ziet hier heel leuke huizen. Echte oude huizen zijn het niet, wel opgetrokken alsof ze oud zijn. Opvallend zijn de kleine torentjes welke je op heel veel panden ziet terugkomen.
Op verschillende plekken zie je oproepen staan om in Rostock te gaan wonen, werken en leven. Je wordt, als je vakantieganger bent, zelfs geholpen bij het vinden van werk, woning en sportvereniging.
Helaas speelt de regen uiteindelijk een negatieve rol, daarom terug naar de camper.
ZONDAG 23 JULI 2017
Eindelijk droog. We besluiten om verder te rijden, richting Wismar. Zo’n zestig kilometer en zes stortbuien verder bereikten we de stad. We konden direct naast het centrum parkeren en hadden het geluk dat het droog was. 
Binnen vijf minuten stonden we op het grote plein met de waterbron, welke gebouwd is door een, uit Utrecht afkomstige, architect. Na een paar uur rondkijken en wandelen terug naar de camper. Juist op tijd, het water kwam weer naar beneden.
Lübeck werd onze volgende bestemming, wederom een kleine afstand met veel regenbuien, maar we kwamen aan en vonden een heerlijk plekje aan de rivier. We begonnen maar met eten en hadden daardoor weer het geluk dat het droog was toen we de stad ingingen. 
Ook deze stad heeft weer van die prachtige bouwwerken. Ook nu weer hebben we het geluk dat het droogblijft. Moe, maar voldaan, komen we aan het begin van de avond weer bij de camper. We blijven vannacht hier.