Dinsdag 10-09-2019
Halverwege de ochtend waren we vertrekklaar: instappen en rijden, conform de planning richting Graach an der Mosel. Voorbij Weert begon Hanna, zoals gewoon, te kijken naar een eventuele overnachtingsplek. We hadden een plekje gevonden, bij een biker-locatie in Simmerath. Na de nodige omzwervingen kwamen we daar aan en reden meteen door. Dit was niets voor ons: een hangplek voor overjarige motorfanaten met nauwelijks een plekje voor te staan. Daarom maar verder.
Het werd een plekje aan de Rursee: Rurberg. Hier aangekomen hadden we de pech dat het vol stond.
In Nederland hebben we het altijd over Duitsers die aan het strand hun plekje van de vorige dag de hele vakantie willen handhaven. Eigenlijk vinden we dat ze onbeschoft en onbeleefd zijn.
Vandaag kan ik zeggen dat ik een andere ervaring heb opgedaan:
A- een Nederlander die zijn wagen zo parkeert dat hij twee plekken inneemt en doet alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is.
B- een Duitser die zijn camper schuin parkeert, waardoor er op zijn plek een tweede auto kon staan, wij dus.
Nadat we ingeparkeerd waren, zijn we, na het eten, even een leuk stukje gaan wandelen. Na het wandelen vonden we dat we, voordat we terug naar de camper gingen,ook even mochten nagenieten op een terrasje. Voldaan, met volle buik, zitten we nu in de camper. Geen tv, we staan onder aan de berg en tussen de bomen.
Woensdag 11-09-2019
Vanmorgen was het, bij het opstaan, fris en daarom hebben we even gebruik gemaakt van het gegeven dat we een kachel hebben. Na het ontbijt even de benen gestrekt, om vervolgens in alle rust richting Moezel te rijden.
We hebben gekozen om niet via de grote en snelle routes te gaan, daardoor moesten we dwars door de Eifel.
De eerste stop was in Blankenheim. Een rustige rondwandeling door de oude stad, waarbij we bewonderend hebben gekeken naar de leuke en artistieke winkeltjes. Genoeg items om in je tuin te plaatsen. Bij een plekje stonden de mooiste oude auto’s, dus we hadden geen spijt van deze tussenstop.
Na een lange, rustige rit, waarbij de snelheid gemiddeld onder de vijftig lag, kwamen we aan in Zeltingen. Hier nemen we ons tweede plekje, naast de brug.
Als eerste zijn we gaan eten, om daarna een stukje te gaan lopen. We weten nog niet of we morgen met de bus naar Bernkastel-Kues gaan, of we rijden richting Graach.
Donderdag 12 september 2019
Gisteren, aan het begin van de avond, zijn we, aan de overkant van de camperplek, gaan genieten van een aantal lekkere wijntjes. Natuurlijk moest het natje ook een droogje hebben, de gebakken camembert en de flamkuche met zalm pasten uitstekend bij de frisse wijntjes.
Na een uitstekende nachtrust werden we in een druilige regen wakker. Na het ontbijt alles in orde gemaakt om door te rijden richting Graach, er beginnen morgen de wijnfeesten.
In Graag aangekomen, besloten we om in Bernkastel-Kues te gaan winkelen. Na een half uur, tevergeefs wachten op een bus, kozen we voor de optie wandelen. Een klein half uur later waren we bij de oude stad. Hier hoorden we dat de chauffeurs staakten, dus de terugweg kreeg nieuwe opties: a- opnieuw wandelen, b- met de boot en c- met de taxi. Na een paar uurtjes gezellig winkelen, kozen we voor optie c om naar de camper te gaan. Moe en voldaan namen we, naast de camper, een plekje in de zon en genoten opnieuw van een lekker glas frisse wijn. Hoe de dag verder gaat, weten we morgen pas.
Vrijdag 13 september 2019
Ok, vandaag is het vrijdag de dertiende. Ons ‘speciale’ geluk ervaren we vanavond. Gisteravond kunnen ze ons niet meer afpakken: een BBQ met muziek, mondharmonica en accordeon speelden leuke deuntjes, van die meezingers en meedeiners. Begonnen ze met de Duitse smartlappen, de Hollandse bleven niet lang uit. Op het “tulpen uit Amsterdam” stond menigeen te walsen. Het eten was echt bedoeld voor mensen die al de nodige drankjes tot zich hadden genomen: stevig om een duidelijke bodem te leggen en te onderhouden.
Vanmorgen was het pas rond 10 uur dat er weer zichtbaar leven was, dan te weten dat we vanavond beginnen met het ‘GRAACHER WEINFEST’
Vanmiddag lekker, in de directe omgeving, gewandeld en gekeken naar het aantal wijnhuizen en proeflokalen. Het is duidelijk dat ze hier wijnfeesten houden, de boterham moet gepromoot worden.
De hele dag stond in het teken van Duitsland: NPO5 draaide, op het moment dat wij de radio aanzetten, Duitstalige muziek. De lunch bestond uit de Duitse Reibenkuchen met een glas Riesling en ‘s avonds, onder het genot van, door de fanfare ten gehore gebracht, walsmuziek, dronken we, tijdens de kroning, wederom Riesling.
Nu het avond is, weten we wat ons speciale geluk is: wij waren aanwezig bij de kroning van de nieuwe wijnkoningin.
Past dit alles wel bij het begrip van vrijdag de dertiende?
Zaterdag 14 september 2019
Gisteravond laat hebben we besloten om nog een dag langer hier te blijven. Vanmorgen begon de dag een beetje frisjes, maar voor negen uur was het al weer warm. Onze watervoorraad moest aangevuld worden en daarom maar even naar het servicepunt gereden. Terug op het plekje iets anders gaan staan, en grote boom stond de tv-ontvangst in de weg. Dat is nu opgelost.
Vervolg van de ochtend was een wandeling, een geo-caching. Wel het beoogde punt bereikt, maar niets kunnen vinden. Jammer. Toch is het leuk als je op grond van coördinaten naar een bepaalde plek gaat om daar een voorwerp te zoeken. Misschien dat we de volgende keer meer succes hebben.
Op de terugweg gingen we langs de wijnboer om een paar flessen in te slaan. Nu even genieten van mooie weer, een prachtige zon met een verfrissend windje.
‘s Middags weer het dorp ingegaan, om wat te eten en te drinken. Het drinken ging goed, de voorraad is weer aangevuld. Het eten bestond deze namiddag uit koffie met gebak, gemaakt door de ijverige dorpsbewoners zelf.
Vanavond uit eten en daarna naar de feesttent tot……
Zondag 15 september 2019
Ons jongste kleinkind, hij woont samen met zijn ouders en zusje inToronto, viert vandaag zijn eerste verjaardag.
Van het feesten kwam gisteravond weinig, het eten nam zoveel tijd, en waarschijnlijk ook wijn, in beslag.
Vanmorgen fris en monter opgestaan en gewacht totdat het rustiger werd, wat vertrekkende campers betreft. Toen we dachten dat het rustig was, gingen we naar de loosplek en hadden de pech dat we waarschijnlijk in het spitsuur terecht kwamen. Ruim drie kwartier later konden we vertrekken, Traben-Trabach was ons doel. Daar aangekomen bleek dat de parkeerplaats, waar wij eerder met onze camper hebben gestaan, niet meer voor campers toegankelijk is. Na een paar vergeefse pogingen op andere plekken, besloten we door te rijden. Het bord ‘HERBSTFEST 13/9-15/9 was voor ons de reden om een nabijgelegen parkeerplek op te rijden. We staan nu in Enkirchen en willen ontdekken wat er hier te beleven valt.
Maandag 16 september 2019
Het verhaal over ‘Big Brother is watching you’ blijkt niet alleen in de fantasie van een schrijver te bestaan. Gisteravond stonden we in Enkirchen en kregen we van bekenden te horen dat ze on zagen staan, ze zagen zelfs dat we de lichten aandeden. Natuurlijk ben ik gaan zoeken naar die webcam, aan de overkant van de Moezel, bij een hotel, staan verschillende web-camera’s, en heb naar de bekenden staan zwaaien.
Vanmorgen vertrokken we richting Zell. Net voor Zell zagen we, aan de overkant van de Moezel, de camperplaats liggen. De brug over en kijken of dit wel de juiste plek voor ons is. Tegelijkertijd op internet kijken of er een betere, dichter bij het centrum, plek was. Ja, iets voorbij de voetgangersbrug is een andere camperplaats. Niet getreuzeld, auto draaien en verder rijden.
We hebben een heerlijke plek en kijken over de moezel naar het stadje. Een kleine wandeling en we zijn via de loopbrug, in het kleine centrum. Het is een gezellige stad, een stad met de nodige wijnwinkels en terrasjes. Rond een uur of twee zijn we op een van die terrasjes gaan genieten van lokale gerechten en drankjes. De bediening, een boom van een kerel, was een beetje erg kortaf, alsof we niet welkom waren en aan de verkeerde tafel waren gaan zitten. We zaten met een ander echtpaar aan tafel, zij kwamen uit het voormalige Oost-Duitsland. Zij moesten lachen om het gedrag van de reus en vertelden ons meteen dat de kwaliteit van het eten uitstekend was. Er ontstond een goed gesprek tussen ons, over politiek in Duitsland en Europa. Ze benadrukten het grote verschil tussen Oost en West, de vrijheid had de saamhorigheid doen verdwijnen, het individualisme is doorgeslagen. Toch willen ze de vrijheid nooit meer kwijt en blijven zij proberen om iets van saamhorigheid te ervaren. Veel voormalige Oost-Duitsers hebben nog altijd de gedachte dat de Staat voor alles moet zorgen en nemen daarom geen eigen verantwoordelijkheid. Het was fijn om zo’n gesprek te hebben.
En het eten was inderdaad heerlijk. Mocht je ooit in deze regio komen en je ziet ergens staat dat er Federweissen is, ik raad je aan om dit te drinken.
Dinsdag 17 september 2019
Vanmorgen werden we wakker met een mooi uitzicht over de Moezel en de tegenoverliggende bergen met de vele in lijnen geplaatste wijnstokken. Na de normale ochtendrituelen besloten we weg te rijden, na een noodzakelijke tussenstop bij een supermarkt, richting Gerolstein. Bij het achteruitrijden kwamen we tot de ontdekking dat onze achteruitrijcamera niet meer functioneerde. Van alles geprobeerd, zonder resultaat. Dan maar zonder camera rijden. Bij de plek om te lozen hadden we het probleem dat ik achteruit in moest steken, iets dat ik nu maar even oversloeg. Dan maar met vuil water rijden, kunnen we vanavond of morgen kwijt.
De keuze van supermarkt pakte verkeerd uit, het was een enorme winkel waar je van alles kon kopen en waar ze dan ook nog een supermarktgedeelte hadden. Ruim drie uur later stonden we naast de camper met heel veel spullen rijker en veel geld armer.
Na de lunch ging ik alle zekeringen controleren, misschien dat hier de oorzaak van het niet functioneren van de achteruitrijcamera gevonden kon worden. Helaas stond er niets beschreven. We constateerden dat er op verschillende plekjes zekeringen zaten, zekeringen welke nog beschikbaar waren. Mijn vingers waren te dik om zo’n zekering eruit te krijgen en, omdat ik geen kleine zekeringen in reserve had, besloten we om alles te laten rusten. We vertrokken richting Eifel, Gerolstein was ons doel, omdat we de Vulkaanroute wilden rijden. Onze routeplanner gaf de geest, dat wil zeggen hij laadde niet meer op. Één en één is twee. Peuteren om de zekering van (aansteker)plug
Los te krijgen. Stuk! Opnieuw de supermarkt in, nu gericht op het vinden van de juiste zekering. Dit lukte en uiteindelijk functioneerde alles weer naar volle tevredenheid.
Nu konden we, dwars door de bossen, richting bestemming rijden. En ja hoor, Hana was weer vindingrijk en kwam een leuke plek op het spoor. Vijf kilometer van de doorgaande weg kwamen we aan op een plekje waar ik nooit van het kunnen dromen: Deudesfeld.
Woensdag 18 september 2019
Soms moet je luisteren naar de toevalligheden van het moment, daarom zijn we vanavond weer thuis. Afgesloten wegen en afgesloten afritten sturen je maar één kant op.