Maandag 1 juni 2020
Afgelopen maanden hebben we ervaring gekregen in het afzeggen van. Het begon met de vroege planning om naar Portugal te gaan, snel gevolgd door de gedachte om dan maar iets later met de camper weg te gaan. Toen kwam de intelligente-lockdown en moesten we familiebezoek afzeggen. Canada volgde even later, ook daar is een lockdown. Dan maar met de camper in Nederland rondtrekken.
Na de verplichte APK hebben we hem opgehaald en hebben we de nodige spullen weer erin gestopt. Tweede Pinksterdag zijn we uiteindelijk richting Epen vertrokken, we wilden hier een paar huizen gaan bekijken. Snel vielen er een paar af. In Gulpen hebben we nog een huis in ons vizier, voor hoe lang weten we nog niet. Misschien morgen kijken in Eys en Valkenburg.
Dinsdag 2 juni 2020
In alle rust opgestaan en buiten, in de warme zon, heerlijk ontbijtje gekregen: beschuit met verse aardbeien. Na het ontbijt de fietsen gepakt en een stevige rit door de heuvels gemaakt. Via de Eperheide, de Gulpener Bergenaren Gulpen en daarna via Wijlre naar Valkenburg gereden. Een heerlijk twaalfuurtje genomen bij ‘onder de Linden’. Op de terugweg nog even in Gulpen lekker genoten van vlaai met koffie en bier. Een heerlijke dag met 42 kilometer op de teller.
Woensdag 3 juni 2020
Vandaag werden we wakker met het geluid van spelende kinderen. Deze vrolijkheid was hartverwarmend en zorgde dat de zon bleef schijnen. Na een gezond en goed ontbijtje gingen we onderuit zitten en pakten een puzzeltje. Alles om ons heen gaf dat heerlijke vakantiegevoel. Na een uurtje gingen we een klein stukje lopen en konden we weer genieten van de mooie natuur. Hanna wist weer een prachtige foto te maken, dit keer van een wants.
Na de wandeling vertrokken we richting Heerlen en gingen bij een kampeerwinkel wat kleine dingetjes kopen, daarna reden we via het Schutterspark, om te kijken of er overnacht kon worden, door naar Heerlen. Een gezellig familiebezoek, met, naast de 1,5 meter in de tuin, lekkere hapjes en drankjes.
‘s Avonds vertrokken en een plekje op de camperplek Schutterspark genomen.
Donderdag 4 juni 2020
Na een goede nachtrust vertrokken we richting Purmerend. Hier hebben de noodzakelijke spullen weer opgeruimd en nu staat de camper netjes ingeparkeerd op een parkeerplek. Onze volgende Coronatrip gaat vermoedelijk richting Lauwersmeer.
Maandag 8 juni 2020
Na een goede nachtrust was het heerlijk wakker worden. Vandaag gaan we weer een paar dagen weg. Nadat we de camper voor de deur hadden gezet, konden we beginnen met het vertrekklaar maken. Rond negen uur reden we weg, richting Afsluitdijk. Op de dijk zijn we gestopt en hebben we even kunnen genieten van het uitzicht richting Waddenzee en richting IJsselmeer. Natuurlijk hebben we ook foto’s gemaakt van het beeld van de Stenenlegger en van de arbeiders met de bijpassende tekst: ‘een volk dat leeft bouwt aan zijn toekomst’.
Na de koffie vertrokken we richting Leeuwarden, om precies te zijn naar Earnewâld. Hier hebben we heerlijk genoten van een kleine fietstocht door het nationaal park ‘de Alde Feanen’. We mochten genieten van de prachtige (water)vogels, van snip tot ooievaar en de jagende sperwer, en grazers, van kalf tot pony. Wat ik echt mooi vond, waren de (wilde?) pony’s, ook omdat je zag dat ze de lange haren van hun vacht aan het kwijtraken waren, waardoor ze allemaal een unieke uitstraling kregen.
Dinsdag 9 juni 2020
Gisteren nog even door het dorp gelopen, als je van bootjes en water houdt, dan is dit een ideale plek. Voor mij, omdat ik geen vliesjes tussen mijn tenen heb, is water niet het ‘je van het’.
Vanmorgen, na een rustige avond, weer voor acht uur opgestaan en om 9.30 liepen we door Dokkum.
Een gezellige en leuke kleine stad. Prachtige huizen met leuke gevels, een plekje waar het leuk wonen lijkt. Aan het eind van de ochtend reden we weg naar Anjum en vonden een camperplekje bij ‘it Tún Hûs’. Na aanmelden de fietsen gepakt en richting Lauwersoog gereden, vandaar naar Paesens en Moddergat gereden. Hier een terrasje gepakt en lekker gegeten, het lijkt alsof we de Corona-achterstand moeten inhalen. Terug bij de camper lekker een stoeltje gepakt en genoten van de stilte, mits je de jengelende kinderen vergeet.
Morgen gaan we naar kennissen in Sneek en daarmee sluiten we vermoedelijk ons Friese avontuur af.
Woensdag 10 juni 2020
Gisteravond verstomde het geluid van de jengelende kinderen op een redelijke tijd, daardoor was de avond rustig en hadden we een heerlijke nachtrust. Na een lekker gezond ontbijtje konden we de camper weer reisklaar maken. Toilet geleegd, snoer opgerold, rijden maar!
Dokkum was opnieuw onze eerste stopplaats. Even wat inkopen doen: brood en oranjekoek van de echte bakker.
Rond half een reden we vanuit Dokkum naar Snits, Sneek voor de niet Friezen, om oude kennissen te bezoeken. Ruim 20 jaar geleden waren we samen, met onze kinderen, op wintersport. Gezellig, met de 1,5 meter regel, met elkaar gekletst over toen en nu. Ongelooflijk dat je in een paar uurtjes zoveel jaren kunt bijkletsen.
Aan het eind van de middag vertrokken we richting Afsluitdijk, en, zoals de geschiedenis ons geleerd heeft, deze hebben we niet bereikt. De afslag Makkum sprak ons (is hier Hanna) aan en even voor zes uur parkeerden we onze camper op de kade. De viswinkel was nog open en ‘s avonds hadden we verse warme kibbeling. De dag kan niet meer stuk.
Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen.
Donderdag 11 juni 2020
Gisteravond een gezellig door Makkum gewandeld en gekeken, bij de sluis met draaibrug, naar de werkzaamheden van de havenmeester (is hier ook een goed vrouwelijk woord voor?). Het is een gezellige stad met een leuke dijk. Ongelooflijk, er staan houten, goed onderhouden, bankjes op de dijk, bankjes die nog niet door gekken en dwazen zijn gebruikt. Op de dijk staat ook een standbeeld met twee figuren. Kom je aanlopen, dan lijken het twee zeemeerminnen, sta je er dichterbij, dan ontdek je dat het ene been bij de meermin hoort en het andere bij een vrouw
Later op de avond ging het regenen, we wisten nu zeker dat we donderdag (dus vandaag) weer thuis zouden zijn. ‘s Nachts hadden we last van een stevige Brompton en vanmorgen bleek dat dit afkomstig was van de garnalenboot ‘Wiete’, ze kookten de verse garnalen.
Voordat we richting Purmerend gingen, zijn we even bij de visser langsgegaan. Onze brutale vraag om een zakje garnalen werd positief gewaardeerd. Met een behoorlijke hoeveelheid aan spotgoedkope en verse, ongepelde garnalen gingen we, in de regen, naar Purmerend. Na het uitladen en parkeren kwamen de garnalen op tafel.
Tijdens het pellen en proeven van deze heerlijke garnaaltjes kwamen ook diverse herinneringen naar boven: Hanna’s oma die vroeger in de Jordaan garnalen op de markt kocht en thuis pelde, een tante Aal (ik was nog geen 7 jaar) uit Volendam die emmers vol garnalen pelde, maar ook de reclame van de gouden gids met garnalenpelsters.
En dan te weten dat ik vroeger vies was van garnalen, ook gamba’s, schoonmaken. Ik gaf ze daarom altijd weg, ik wilde geen vieze vingers en wilde niet de kans lopen om een hard stukje pel in mijn mond te krijgen.
Vrijdag 12 juni 2020
Gisteravond besloten we dat we thuis zouden blijven, vanmorgen werd dat besluit omgezet in een nieuwe trip richting Zeeland. Bij het vertrek werd het richting midden Nederland, we staan nu in de omgeving van Putten.
Na de middagboterham hebben we de fietsen gepakt en zijn de bossen ingereden. De bossen hebben, dankzij de regen van gisteren, nog die heerlijke geur. Het is een fijne gewaarwording dat je de zon steeds tussen de bomen je huid voelt strelen, een zwoele warmte wordt afgewisseld met de koelte van het bos.
Prachtige fietspaden leiden je van punt A naar punt B. Uiteindelijk kom je na een klein uurtje fietsen weer in de bewoonde wereld van Putten. Na de nodige inkopen gaan we weer op de fiets richting camper. Één afslag missen en je mag meteen 8 kilometer extra fietsen. Gelukkig zijn we nog jong genoeg om ook dit probleempje aan te kunnen.
Terug bij de camper lekker genieten van dat glaasje en hapje, wat hebben we het goed.
Zaterdag 13 juni 2020
Gisteren begon het in de vroege avond te regenen, dus deden we de spullen in de camper. We waren nog niet klaar en we konden duidelijk zien waar de potten met goud zouden kunnen staan, de regenboog vertoonde zich in een prachtige halve cirkel. De regen was er niet meer. Na 23.00 uur begon het onweer en viel er regen, er was geen sprake van zuinigheid, duidelijk merkbaar dat het gratis was want alles was er in overvloed.
Na ons ontbijtje hebben we de fiets gepakt en zijn we richting Voorthuizen gereden. Na maanden even een marktje pakken. Het was er niet druk en de mensen hielden onderling afstand. Omdat we geen handgeld bij ons hadden, was het onmogelijk om datgene, waar we voorkeur voor hadden, te kopen. Een goedkoop uitstapje. Via ‘fietsenknooppunt’ terug naar de camper en daar weer, na het middageten, lui onderuit.
Hanna heeft van de eigenaar al toestemming om een dagje langer mogen blijven. Vanmiddag met een doel gaan fietsen: natuurgebied het ‘Solse Gat’, gelegen in de bossen bij Putten. We hadden een geweldige off the road tocht, vooral dankzij het geweldige systeem van Google. We moesten links- of rechtsaf en er was geen bos/fietspad te vinden, bij doorrijden kreeg je te horen omdraaien en bij terugrijden kreeg je voor de verandering het vriendelijke verzoek om om te draaien. Uiteindelijk kwamen we op de juiste plek: ‘HET SOLSE GAT’.
Je kunt je niet voorstellen dat je dwars door het bos, door de blubber en de plassen, moet rijden om uiteindelijk zo’n kuil met water te vinden. Op de terugweg besefte ik pas dat we inderdaad kunnen genieten, ook van het zware leven. (Voor de kenners: Hert bierbrouwerij).
Zondag 14 juni 2020
Gisteravond werden we door buren gewaarschuwd voor het slechte weer dat er aan kwam. Bij het nalezen van de verwachtingen namen we het besluit om vandaag te beslissen wat we gaan doen. Bij het wakker worden waren de voorspellingen niet optimistischer, daarom namen we het besluit om huiswaarts te keren. Toch even een tussenstop ingevoerd, schilderijtjes van de kleinkinderen ophalen. Gezellig in de tuin gezeten, natuurlijk met de gevraagde voorzichtigheid en genoten van alles. De kleinkinderen pakten hun schilderijtjes en we hebben ze klaargelegd. Het was een gezellige onderbreking van een minder lange rit.
Op het traject A2-A10, even na Muiden, kregen we de eerste stortbui. Onze, maar ook die van andere auto’s, snelheid zakte naar 25 km, zoveel kwam er gelijk naar beneden en voor de variatie zaten er ook kleine hagelsteentjes in. Aan de andere kant van de tunnel was het droog en het had hier niet geregend.
na het leeghalen van de camper ontdekten we dat de schilderijtjes nog bij de kleinkinderen liggen, dus hebben we binnenkort weer een leuk uitstapje.
Woensdag 17 juni 2020
De afgelopen dagen hebben we regelmatig het internet gebruikt, om te kijken waar de weersvoorspellingen het meest gunstig zijn. Soms veranderde dat per uur. Onze buren rijden deze week richting Groesbeek en onze gedachten gingen richting Zeeland. De voorspellingen, gekoppeld aan de foto’s van de overnachtings-mogelijkheden, deden ons anders besluiten. We vertrokken vanmorgen richting Limburg en hadden het idee om verschillende camperdealers te bezoeken. Ook wilden we even bij een huisje in de bossen gaan kijken, dat laatste kon ons echt niet bekoren, te oud, te ingesloten en nog een paar keer ‘te’. Bij de camperdealers kregen we de bevestiging dat we een unieke en enorm ruime camper hebben, een andere camper is altijd inleveren van die ruimte. Dus dat schuiven we door naar (n)ooit.
We staan in Brunssum, bij het park. Na een lekkere wandeling besluiten we om vandaag de luxe van maaltijdbezorging te gebruiken. Bij de Italiaan bestellen we de pizza rundertaco en de lasagna Milanese. Wat een genot, een aanrader voor iemand die toevallig in de buurt is. Goed warm en goed van smaak, teveel voor twee personen. Nu uitbuiken met een heerlijke kop koffie en luisteren naar het liedje van Rob: ‘zachtjes tikt de regen’.
Morgen rijden we richting Epen.
Donderdag 18 juni 2020
Was het gisteren in het begin van de avond nog zachtjes tikken, later op de vond werd het stevig roffelen. Het plein waar we stonden vertoonde verschillende snelstromende regenriviertjes. De herverkaveling, welke ze hier in Limburg hebben ingevoerd, zal, op verschillende plekken, wel weer ontdaan zijn van een vruchtbaar laagje grond.
Vanmorgen zijn we in alle rust, buitenom, over de zo ‘noodzakelijke’ randweg naar Epen gereden. Ik betwijfel of de weg korter is, waarschijnlijk wel sneller.
In Epen water gevuld en grijswater geleegd en vervolgens een plekje, met leuk uitzicht, genomen. Hier staan we de komende dagen.
Vanmiddag, met fietshelmen op, gaan fietsen, binnendoor richting Slenaken, Gulpen, Mechelen en Vijlen. Een leuke tocht, met fikse afdalingen en stevige hellingen. Wat me opviel waren de vele stenen en modder op de reguliere weg, afkomstig uit de (holle) onverharde wegen. Onderweg even genoten van een kop koffie met vlaai. Terug bij de camper weer gewoon onderuit en genieten van wat je ziet.
Vrijdag 19 juni 2020
Gisteravond lekker lang voor de camper gezeten, genieten van een sapje en het invullen van een sudoku en kruiswoordpuzzel. Vandaag zijn we, met de bus, naar Maastricht geweest. De mondkapjes die we ophadden heeft Hanna gemaakt. Ik kan niet anders zeggen dan dat het vreemd voelt om met zo’n mondkapje in te stappen. Ik begrijp de noodzaak, maar deels doet het me aan vroeger denken: met zo’n mombakkes karnaval vieren, maar die vrolijkheid is nu ongepast.
Als zombies, we waren gelukkig niet uniek met deze outfit, zaten we in de bus. In Maastricht aangekomen deden we ons mombakkes in de zak en gingen we als gewone mensen de stad in. Het viel op dat het wapen van Maastricht overal op de grond was gespoten, deels met één pijl naar voren (looprichting) en deels zonder pijl. Beide afbeeldingen waarschuwden ons om afstand te houden. In sommige straatjes waren zelfs witte strepen getrokken, zelfs in het voetgangersgebied. Ik mag zeggen dat ongeveer 90% zich aan de regels hield.
Op de terugweg nog even een echte vlaai gekocht, een kruisbessenvlaai, een van mijn lievelingsvlaaien.
Terug bij de camper snel opruimen en daarna de koffie met vlaai, wat heb ik het toch goed. Ik spreek over ik, omdat Hanna de koffie zet, de vlaai snijdt en ik zittend toekijk tot het moment dat het aangereikt wordt, dan pas word ik actief.
Na de koffie de luifel opgezet, wel met stormbanden, af en toe komt er een zeer stevige wind. Het weer is niet duidelijk, soms een felle zon, soms een donkere lucht, soms wind en soms windstil. Het gevolg is dat je steeds een vestje aan- en uitdoet.
Kijken wat er vandaag nog meer komt.
Zaterdag 20 juni 2020
Gisteren kreeg ik te horen dat mijn afspraak bij de kaakchirurg doorgeschoven is naar juli, dat betekent dat we niet meer bijtijds terugvoeren naar Purmerend. Misschien dat we weer kunnen zwerven en genieten van al het onverwachte, maar bovenal van de leuke plekjes waar Hanna, op de meest vreemde momenten, mee komt aanzetten.
We hebben vannacht de luifel, omdat we hem met stormbanden hebben vastgezet, laten staan. Staat er gewoon hetzelfde bij. Die kleine investering geeft echt wel het vertrouwen dat het kan.
Ver voor acht uur zaten we te genieten van een eenvoudig ontbijtje. Heel langzaam zie je de omgeving actiever worden. De beginners herken je aan hun onzekerheid, de doorgewinterde wandelaar staat op met zijn schoenen aan(had die ze wel uitgedaan?), de kleurenfanaat zie je zitten in zijn showroom met kleding en bijpassende stoel en servies en de vertrekkende gast hoor je alles uitserveren en inpakken. Duidelijk, het is weekend. En dan wijzelf, wij zijn de mensen die niets nodig hebben, we zijn selfsupporting en genieten van ons comfort. Hoe anderen over ons denken, weet ik niet.
Zondag 21 juni 2020
Gisteren genoten van een hapje en drankje en allerlei foto’s uit de oude doos. Het was avond voordat je er erg in had. Dat betekende dat we in Brunssum ons overnachtingsplekje moesten pakken en daar aangekomen konden we nog, tot middernacht genieten van de discjockey. Toen ik ging kijken zag ik iedereen aan tafels zitten, tafels waartussen behoorlijk veel ruimte was. Ook hier zag je de duidelijke invloed van corona.
Een goede nachtrust en wakker worden met de vogeltjes, geweldig. Ontbijten en dan richting Maarheeze, een plekje bijeen restaurant.
Onderweg kwam Hanna met de optie van camperplaats ‘de Voortse Loop’ bij Hilvarenbeek. Een prachtige locatie en al snel stonden we met de fietsen klaar. Helaas, eerst nog eten, maar daarna een leuke tocht, over rustige en mooie fietspaden, gemaakt.
Vanuit Hilvarenbeek naar Tilburg en weer terug. Onze tussenstop was brouwerij ‘de Roos’. Vol verwachting klopte mijn hartje, want Brabanders zijn toch ook Bourgondisch ingesteld: Hanna nam een ‘bikse blonde’ en ik een ‘waggeléér’. Helaas moeten we zeggen dat de waterige smaak ons niet kon bekoren en de ‘waggeléér’ had een iets hoppiger en iets bittere smaak. Ons voornemen om een voorraadje mee te nemen, bleef steken bij het voornemen. Acht euro armer en een illusie rijker vertrokken we, na een korte wandeling door het stadje, weer richting camper. Morgen gaan we verder richting Zeeland.
Maandag 22 juni 2020
Vanmorgen vroeg, na een klein ontbijtje, de boel ingepakt en vertrokken we richting Bergen-op-Zoom. Alles verloopt natuurlijk weer voorspoedig, waardoor we weer voor elf uur op de juiste plek staan. Vooraf had ik hier een gedachte bij van: ‘ok, dit is een tussenstop’ en nu denk ik: ‘wauw, hier blijf ik de komende dagen hangen’. Kortom, we hebben weer een heel mooi plekje.
Al snel op de fiets de stad in. Wat een mooie stad met prachtige gebouwen, jammer dat het fototoestel in de camper ligt. Morgen nieuwe kansen. Na de (on)nodige inkopen snel terug naar de camper om te eten. Daarna kwam de wandeling langs het water en uiteindelijk besloten we met een stoeltje op het strand koffie te drinken. Onmiddellijk heb je dat gesprek met andere mensen, oud camperaars die je aanspreken en aangeven dat ze nog steeds dat gevoel hebben, je koffie wordt koud, maar het is wel fijn.
Naast ons op het strand zit een oudere, in het wit geklede, dame. Zij geniet van een patatje met een bekertje fris. We komen met elkaar in gesprek, eigenlijk claimt ze ons, en ongevraagd krijgen we haar levensverhaal te horen. Haar patatje is op en er komt een fles martini uit haar tas. Een tas die een deel van haar leven weerspiegelt, vooral de wijze waarop deze tas in haar bezit is gekomen. De fles vult haar bekertje opnieuw met fris. Zelf heb ik twee stevige biertjes gehaald en, op afstand, gaat ons gesprek ondertussen verder. Haar leven en haar relaties tonen een vrouw die respect verdient, respect, omdat zij, gemangeld door dit leven, positief en zeer sociaal is. Ze sprak veel over haarzelf, maar ze had ook echte interesse in wie wij waren. Als het goed gaat, wordt Hanna morgenvroeg gebeld, de dame gaat zorgen dat Hanna morgen, bij haar kapper en door haar kapper, geknipt wordt. Dit is weer zo’n dag dat je gelukkig bent met het gegeven dat je zwerft.
Dinsdag 23 juni 2020
Goede morgen zeg, dit is in Nederland. Wat een heerlijk wakker worden.
Om kwart voor negen belde ‘de dame in het wit’ Hanna op. Ze had een afspraak bij haar kapper gemaakt, kapper Maxx. Voor die tijd zijn we in de stad foto’s gaan maken en na de kapper, werkelijk een fenomeen om zijn werkwijze, zijn we gaan lunchen bij de Bourgondiër en hebben daar lekker gegeten en gedronken. Het bier, een Bourgondiër, wordt gebrouwen door de scheldebrouwerij en was goed van smaak. Terug bij de camper hebben we ‘de dame in het wit’ bedankt voor haar advies, dat kon ze echt waarderen.
De fiets gepakt en lekker een rondje rondom de plas gereden. Een klein uitstapje naar de Keekraksluizen hoorde er eigenlijk niet bij. Het was lekker fietsen, ook tussen de schapen. Moe en voldaan waren we aan herbegint van de middag weer bij de camper. Onze middaglunch ontnam ons de behoefte aan een avondmaaltijd, dus dat werden gewoon wat kleine hapjes. Dit nuttigden we buiten, lekker lui in een stoel en genietend van allerlei body/trainingssessies welke op het gras voor ons werden gegeven. Ook keken we weer naar al die auto’s in de rij voor McDonald, de file begon om vijf uur en hield aan tot twaalf uur.
Woensdag 24 juni 2020
Na een goede nachtrust lekker ontbeten en gezorgd dat we reisklaar waren. Zeeland, we komen er aan. Via de N289 reden we rustig de juiste route, we misten de afslag N673. We kwamen in Kappelle en gelukkig konden we via de Weg van het Stomme Kruis de juiste koers vinden. Een kwartier later stonden we onder de haven bij Yerseke. De plek waar we stonden had niet direct onze voorkeur, maar overhaast beslissen is verkeerd. Daarom eerst de stad in, na Bergen op Zoom was dit niet optimaal. Na een rondje fietsen namen we daarom de beslissing om te vertrekken naar Hansweert. We staan weer op een superlocatie, bij de Westerschelde en aan diverse fietsroutes. Straks weer fietsen.
Donderdag 25 juni 2020
Gisteravond zijn we na het eten nog even lekker gaan fietsen, langs de Westerschelde over de sluis bij Hansweert. Op de terugweg zagen we een volledig intact sluizenstelsel op het droge liggen. De deuren stonden open, hierdoor kon je zien dat er vier deuren aan de (vroegere) Westerschelde kant zijn, twee onder- en twee bovendeuren. De kades met de bolders, de twee bakken en de vier sets van sluisdeuren met draaichanismes, alles was er. Waar eens het water was, staat nu het hoge riet.
Terug bij de camper met de verrekijker gekeken naar al die schepen die voorbijgingen.
Na een goede nachtrust rustig opgestaan en gegeten. Daarna op de fiets naar Goes, waar we voor negen uur arriveerden. Rustig met de fiets door de binnenstad gereden en gewandeld. Het oude haventje is erg mooi, mits je van gebouwen houdt. Mocht dat niet zo zijn, dan was daar ook een voormalig gratis gastenverblijf: de strafgevangenis. De terugweg gaat sneller dan de heenweg en daardoor konden we thuis al snel genieten van de Zeeuwse kersen en aardbeien.
Vrijdag 26 juni 2020
Gistermiddag heerlijk in de schaduw, met wind, gezeten en later op de avond nog even een rondje fietsen. Ik wilde foto’s van de werkende sluis maken.
Vanmorgen zijn we rustig opgestaan en vertrokken we naar de volgende plek. Ondanks het gegeven dat het druk is en je overal schijnt te moeten reserveren, hadden we bij de derde locatie geluk. We staan op minicamping de Vlaschaard. Een deel van de dag even aan de zijkant, want er is pas vanavond plek. De camper neergezet en op de fiets Middelburg in. Een stad met verschillende mooie gebouwen, maar ook met een mengelmoes van vernieuwende stadsarchitectuur. Je moet hiervan houden. Een paar mooie gevels, met veel moeite dankzij de vele terrasparasols, gefotografeerd. Natuurlijk hebben we ook de Zeeuwse bolussen gegeten.
Volgens de Zeeuwen krijgen we straks, na drie uur, regen en onweer. Ik kan zeggen dat het de hele dag al benauwd is en dat je huid plakt, kijken of de Zeeuwen gelijk hebben.
De Zeeuwen hadden deels gelijk, de regen kwam eerder en het onweer is er (nog) niet bij.
Zaterdag 27 juni 2020
Gisteravond nog een stukje gaan fietsen naar het kanaal waar, volgens de Zeeuwse beheerster, veel boten varen. Welgeteld geen boot kunnen vinden. Doorgefietst naar Middelburg, daar aangekomen rechtsomkeer gemaakt. Het dreigde te gaan regenen en onweren.
‘s Nachts heeft het opnieuw even geregend, maar de auto en de luifel waren droog.
Vanmorgen op de fiets naar Vlissingen, viel echt wel tegen. Bij verschillende bakkers gevraagd naar de Zeeuwse speculaas, overal hetzelfde antwoord: moet je met Sinterklaas terugkomen. Ik dacht dat speculaas het hele jaar verkrijgbaar is. Ook even naar het windorgel gefietst, een leuke ervaring. Daar we de gezelligheid in deze stad niet konden vinden, zijn we voor onze lunch naar Middelburg gefietst. Nu hadden we de pech dat het echt begon te regenen. Op de markt lekker gegeten, maar we kregen wel het idee dat hier andere corona-normen gelden. Na de lunch hebben we snel het hazenpad genomen.
Veel mensen hebben principes, soms vanuit hunzelf, soms vanuit een specifieke achtergrond. Principes behoor je te respecteren. Op zondag neemt de beheerster vrij, om aandacht aan de Heer en aan de familie te besteden. Daarom mag je op zaterdag niet aankomen of vertrekken. Daarom besloten we op zaterdag te vertrekken, vreemd dat we wel voor de zondag moesten betalen. Maar, dat zijn nu eenmaal echte principes. Het slechte weer doet ons besluiten om ook aan dit tripje een eind te maken.
Vrijdag 31 juli 2020
Donderdag hadden we de camper vertrekklaar, alleen de waardevolle spullen moesten we vanmorgen nog inladen. De eerste stop was de kaakchirurg in Volendam, hij heeft mijn hechtingen eruit gehaald. Eigenlijk was dit de meest pijnlijke behandeling tot nu toe.
Rond 10 uur vertrokken we richting Brunssum, dat werd achtereenvolgens Kronenburgsingel, Trier, Vith, Vianen, Everdingen en Bretagne kwam ook nog langs. Uiteindelijk werd het slot Loevestein.
We staan heel rustig, achteraan op de camperplaats. We waren nummer vier. Nadat we ons hadden geïnstalleerd hebben we de fiets gepakt en zijn heerlijk door de Bommelerwaard gaan fietsen. Een paar jaar geleden hebben we hier ook gestaan, maar, ook deze keer valt ons op hoe mooi de natuur hier is. Om drie uur had ik het gevoel dat ik al dagen weg ben.
Zaterdag 1 augustus 2020
Afgelopen nacht, precies om 02.33 uur, kwam de eerste klap. Ongelooflijk hoe onweer te keer kan gaan, ook als een paar minuten later de regen in grote stromen, als een openstaande sprinklerinstallatie, naar beneden komt. Gelukkig hadden we de fietsen, veilig onder het zeil, achterop staan.
‘s Morgens, alles was weer droog en het was weer gewoon warm, vertrokken we richting Brunssum. Ons vaste plekje bij het park. Ook hier hadden we het geluk dat er weinig campers stonden en konden we een plekje vooraan nemen. Na het middageten namen we de fiets en hebben we heerlijk gereden, richting Schinveld en door de bossen terug. Een lekker ijsje op het plein en terug naar de camper. Aan het eind van de middag even in Brunssum op familiebezoek. Gezellig gezeten, gekletst en gegeten. De vrouw van mijn neef had twee mooie blauwe armen. Ze was tijdens een campertrip gevallen en zat inmiddels al twee weken thuis.
Dinsdag 4 augustus 2020
De fietstocht van gisteren was, wat kilometers betreft, niet zo moeilijk. Het stijgings- en dalingspercentage was voor ons een van de eerste categorie. Geen geasfalteerde paden, maar grint met kuilen, stijgingen waar de Cauberg jaloers op zou zijn, gelukkig niet zo lang. Moe, maar voldaan kwamen we weer in Rurberg aan en daar hebben we onszelf beloond met een heerlijke schnitzel.
Het is niet voor te stellen, maar er zijn camperaars die hier hun vakantie doorbrengen, wat faciliteiten betreft is dat ook goed mogelijk. Je kunt er zwemmen, varen, wandelen of fietsen, alles is mogelijk. Een goed openbaar vervoer met Aken en genoeg hotels en restaurantjes.
Vanmorgen, na een hele nacht van regen, vertrokken we richting Kronenburgersee. Onderweg een zekering gekocht, zodat we weer stroom hebben. Ook de Lidl kwam op ons pad en daar hebben we wat spulletjes, welke in Nederland niet te koop zijn, ingeslagen. Via allerlei tussendoor wegen kwamen we op onze bestemming aan en konden we, na het middagmaal, genieten van een forse wandeling. Morgen gaan we fietsen.
Woensdag 5 augustus 2020
Gisteren, in de namiddag, genoten van een Duitse wijn met Duitse hapjes. Vanmorgen, na een heerlijke doch zeer frisse nacht, opgestaan. We gingen voor een leuke fietstocht rondom Kronenburg, uiteindelijk werd het een oud spoortraject. Het was, na de zware doch prachtige routes bij Rurberg, een kleine aanfluiting. Vanmiddag gaan we wederom genieten van de stilte en tegelijkertijd laden we de fietsaccu’s op. Vanavond willen we, na het lozen en vullen, weer verder gaan.
Donderdag 6 augustus 2020
Rond vijf uur vertrokken we uit Kronenburg en reden we naar Rodt, het Biermuseum. Met een klein beetje manoeuvreren kwam ik op de juiste plek te staan, er waren delen van het terrein afgezet voor, zoals vanmorgen bleek, het zomerkamp. Het lijkt alsof het terrein van 08.00 tot 17.00 uur afgesloten is. Moeten we morgen rekening mee houden.
Gisteravond genoten van het terras bij het Biermuseum. Vanmorgen al om tien uur op de fiets het bos in. Nu zitten we even bij de camper om de ervaring van afgelopen dagen, de gebrekkige navigatie, te bespreken en op te lossen. We denken dat de oplossing gevonden kan worden bij Komoot en bij Sygic. Na het eten gaan we weer fietsen.
Zaterdag 8 augustus 2020
Donderdagavond hebben we de dag afgesloten met een heerlijk biertje, Hanna een Rodt dunkel en ik een Rodt hel. Ja natuurlijk, bij een Duits biertje hoort een Duitse hap, een heerlijke hamburger. We beseffen dat we de afgelopen dagen wat vaker genote0n hebben van wat we in Nederland ‘verkeerde vettten of koolhydraten noemen. Mijn rechtvaardiging is gelegen in het feit dat we in diezelfde periode genoeg extra lichamelijke beweging hebben gehad, maar ook in het besef dat het mijn eigen bewuste keus is en dat ik dat kan en mag beslissen.
Na een verstoorde nachtrust, vanwege het gegeven dat mijn buren, vermoedelijk als gevolg van de heerlijke gifroze bruiswijn, moeite hadden met het vinden van hun camperdeur. Ik heb alleen maar gezien dat ze dronken en niet gezien dat ze dorst hadden, ik heb ze ook niet zien zwalken over het terrein. Wel werd ik tot driemaal, in een periode van twee uur bedankt voor het oprapen en terugleggen van zijn safarihoed.
‘s Morgens, na een goed ontbijtje, zagen we wee dat de kinderen voor het zomerkamp door hun ouders werden gebracht. Dit was voor ons ook het moment om te vertrekken, van 9.00 tot 17.00 is het terrein gesloten voor campers, richting Heerlen. Maar, eerst even kijken of onze bierwinkel in Aubel nog iets lekkers heeft. Die hoop was, bij aankomst in Aubel, opgegaan in rook, de winkel was voorlopig nog gesloten. Maar, wat in het vat zit verzuurt niet. We gingen door naar Epen, waar we vuil water en toilet hebben geloosd en schoon water hebben gevuld. Daarna hadden we ook nog even tijd om een bezoekje aan Ikea te brengen, helaas was datgene wat we wilden kopen uitverkocht. Je zou bijna zeggen dat we uitverkoren waren om vandaag alleen maar pech te mogen ervaren, verre van dat. Een berichtje liet ons weten dat we overeen paar maanden waarschijnlijk een hond, waar Hanna en ik al veel naar hadden gekeken, kunnen kopen.
Vrijdag zouden we bij mijn familie, Marianne en Frans, op bezoek gaan, en, bij de Ikea, hadden we zo’n Zweedse chocolade taartje gekocht. Zij hadden een echte Limburgse pruimenvlaai gekocht. Ook dit was weer zo’n ongezond, maar o zo heerlijk smulmoment. Hanna en ik hadden interesse in een leuk object in de buurt en, tussen de chocoladetaart en de pruimenvlaai door, na daar gekeken te hebben, beseften we opnieuw dat ons droomhuis nog steeds in Purmerend staat. Heerlijk dat je gewoon overal kunt kijken en weten dat je datgene wat je zoekt al hebt. Na een gezellige middag vertrokken we, in het begin van de avond, naar ons vaste stekje in Brunssum. Wederom waren er ook dit keer opvallend weinig bezoekers en hadden weer genoeg ruimte om het juiste plekje uit te zoeken. Nadat we het gevonden hadden en ons hadden geïnstalleerd, werden we lastig gevallen door de kabouters. Waarschijnlijk hadden we hun avondrust verstoord en wilden zij wraak nemen, zij bekogelden ons regelmatig met een paar eikeltjes, te veel om niet op te merken en te weinig om je te laten wegjagen.
We zijn nu al ruim een uur buiten, hebben heerlijk gegeten en koffiegedronken. Er staan nog twee campers, een Hymer en een Chausson, in beide geen teken van leven. Gisteravond, een zeer warme avond, was het hondje onder de Hymer het enige levensteken dat we konden waarnemen, en dan ook nog omdat het tegen honden, welke op veilige afstand waren, stond te blaffen, beter gezegd, irritant stond te keffen.
Rond 10 uur kwamen twee benen op het trapje staan, het hondje werd opgehesen, de benen verdwenen en de deur ging dicht. Nu, zaterdagmorgen, staat de camperdeur open en hoor of zie je daar niemand. Wel hoor je in de verte mensen klagen over de warmte, en elkaar bemoedigend toespreken met de woorden ‘je moet het nog een paar dagen volhouden’. En wij, wij gaan straks weer fietsen.
Maandag 10 augustus 2020
Zoals het bekende gezegde ‘na regen komt zonneschijn’ werd gisteren wederom bevestigd, zelfs na de onweersbui, wat meer weg had van een tropische stortbui, kwam het zonnetje aan de hemel. En op straat, beter gezegd op deze parkeerplaats, kwamen de zonnetjes uit de auto’s gestapt. Een oude kinderwagen, welke omgebouwd was tot klauterkar voor papegaaien, werd uit een auto gehaald en twee grote papegaaien kregen hun plekje op de kar. Even leek het alsof de hitte van de afgelopen dagen mijn gezichtsvermogen had aangetast, uit een tweede auto kwam een oude omgebouwde klauterbuggy voor papegaaien. Niet één maar twee zonnetjes met papegaaien. De papegaaien werden uitgelaten en volgens de twee begeleidsters vinden de papegaaien zo’n wandeling fijn. Ok, Brunssum heeft een vast onderwerp in ‘man bijt hond’, maar deze dames mogen van mij ook een item in dat programma krijgen. De rest van de namiddag was gewoon saai.
Vanmorgen vertrokken we naar onze overnachtingsplek in Epen. Onderweg even de gastank gevuld en dan besef je weer dat de lpg-investering zijn geld dubbel en dwars waard is: een volle tank voor nog geen tien euro. Daarna even naar de bakker in Gulpen, onze favoriete bakker was gesloten, dus een andere warme bakker opgezocht. Nu staan we heerlijk en genieten, onder het genot van een fris briesje naast de kersenboom, waarvan de kersen zijn verdroogd, van het zomerse nietsdoen in.
Dinsdag 11 augustus 2020
Vanmorgen wakker geworden in het besef dat ik in de Staatsloterij weer geen prijs heb, we zullen dus iets anders moeten bedenken om, financieel gezien, rijk te worden. De rijkdom van onze wijze van leven is gelukkig niet in geld uit te drukken.
Gistermiddag lekker niets zitten te doen. Een spelletje op de tablet en kijken naar de buren is een bezigheid waar menigeen zijn dag mee kan vullen. Ook ik! Vol verbazing kijk ik naar het gezin dat met twee volgeladen auto’s komt aanrijden en waarbij de jongste moeder het initiatief tot uitpakken heeft. Ruim vijf uur later staat er een enorme tent, staat is het verkeerde woord. Zelden heb ik gezien hoe gedisciplineerd en perfect een grote tent voor zes personen werd opgezet. Natuurlijk kun je dan zeuren over de vijf uur durende operatie, vergeet niet dat de temperatuur rond de 35 graden ligt en dat het merendeel van de mensen dezelfde lichaamsactiviteit doet, hangen in een stoel en zoeken naar verkoeling. Gelukkig konden we, nadat de schemering het van het licht gewonnen had, genieten van een lekker hapje en drankje.
We staan op een schitterende plek, tussen de fruitbomen boven op een helling. Af en toe komt een vliegtuig over terwijl een merel huppelt over de grond, van gevallen pruim naar gevallen peer. Kijk je overdag naar boven, dan zie je de zwaluwen in hun onnavolgbare vluchten jagen op allerlei, voor jouw ogen onzichtbare insecten. Kijk je in de schemering naar boven, dan zie je geen zwaluwen meer, deze zijn vervangen door vleermuizen. Zou er enig verband zijn tussen deze meesters van de dag en schemering, of is de enige dat ze overeenkomst dat ze allebei op koele plekken aan een plafond overnachten? Af en toe zou ik willen dat ik de elegantie van een zwaluw en het radarsysteem van de vleermuis had. Gelukkig dromen we nog en kunnen daardoor beseffen dat we echt rijk zijn.
Naast ons staat een gezin met twee kinderen. Ik spreek hierbij mijn waardering uit voor moeders die zichzelf wegcijferen voor hun kind, omdat bij de geboorte van dit kind geen gebruiksaanwijzing is meegeleverd. Moeders die onbetaalde diensten, van 18 uur, draaien, omdat het kind hierom vraagt. Moeders die ondanks de gebroken nachtrust onverstoord door blijven gaan en hun best doen om het kind gelukkig te maken.
Voor ons is de enige vraag wat we vanmorgen gaan doen, omdat het tweede deel van de dag al is ingevuld. Mijn zus met haar man komen gezellig langs.
Woensdag 12 augustus 2020
We zijn gisteren op de fiets naar Gulpen gegaan, afstand 4,5 kilometer. De heenweg, met schitterende panorama’s was ruim 14 kilometer. Dit was de minst vermoeiende rit naar Gulpen, alleen maar lichte afdalingen en op het eind een afdaling met het advies: “fietsers hier afstappen”. En, je raadt het al, Frans deed dit niet en reed keurig netjes achter Hanna aan, natuurlijk wel stevig in de remmen. Leuk rondgelopen en, alvorens naar de camper termijnen, een paar, zoals altijd, noodzakelijke dingen gekocht. Het was niet warm, het was niet heet, het was bloedheet en je kon nauwelijks in de schaduw fietsen. Terug bij de camper hebben we gekeken naar de filmpjes en fotootjes van alle puppies, een hiervan wordt mogelijk onze nieuwe viervoeter.
‘s Middags kwam de familie en we hebben gezellig geklets, gedronken en gegeten. We hadden het geluk dat er even een buitje viel, hierdoor zakte de gevoelstemperatuur met ruim 10 graden. ‘s Avonds, nadat de familie was vertrokken nog een paar uurtjes buiten gezeten en genoten van een magnifieke luchtshow. In spannende films heb je wel eens angstaanjagende lichtflitsen en donderslagen, dit keer speelde deze scene zich rondom ons af. Het was een beeld van 180 graden, de ene flits overtrof de andere en ze gingen ook volgend een bepaald patroon, waardoor het leek alsof er één boom was waaruit de flitsen omhoog werden gestuurd. De muziek mochten we er zelf bij denken. Een nieuw fenomeen was de ervaring dat er vanuit het dal plotseling een rolwind de berg opkwam en de zonneschermen deed wapperen, blij dat ik alles goed had vastgezet. De uiteindelijke regen zorgde dat we naar bed gingen en een onrustige nacht hadden.
Vanmorgen een kleine vijf kilometer door het bos gewandeld en na afloop een douche genomen om de transpiratie weg te werken. In de schaduw, met een briesje, is het dertig graden. De rest van de dag zal makkelijk zijn, eten en luieren.
Donderdag 13 augustus 2020
Gisteren een lekkere luiertas gehad, wel onderbroken door het geluid van de rollercoaster, ruim een uur lang, dat vergezeld ging met veel regen en soms een atmosferische kortsluiting. Tijdens de maaltijden, welke we elders nuttigden hadden we de goden mee, zonnig en droog.
Vandaag opruimen en even bij een afspraak langs, daarna richting Purmerend, alwaar we morgen met zijn tweetjes de verjaardag van onze zoon in Canada zullen vieren.