2021 CAMPEREN NA DE LOCKDOWN

Donderdag 13 mei 2021

Soms heb je, meestal volkomen onverwacht, van die ‘deja-vu’ momenten en soms val je ook in herhalingen. Vanmorgen, we liepen met de hond richting het centrum van Bergen op Zoom, toen we mensen op hun terras zagen zitten, maakte ik de opmerking dat het toch wel heerlijk is om zo te wonen. De respons die ik mocht ontvangen was simpel en duidelijk, ik zou er nerveus van worden. Op dat moment besef je dat die opmerking klopt, ik zou, omdat ik geen rust in me heb, nerveus worden, want ik wil reizen. Dat reizen is eigenlijk niets meer dan gewoon zwerven, en dat zit in mijn bloed. En dat is waarschijnlijk dan ook de reden waarom mijn vader mij, vriendelijk en welgemeend, verbood om te zwerven, want dat had hij al genoeg gedaan.       
Ik weet niet wat het is, misschien een vorm van zelfkastijding, je hebt een prachtige woning met tuin, waar alle luxe aanwezig is, en toch wil je in je kleine camper overal heen. Dat gevoel van ‘achter het stuur zitten’ en dat ‘terugkomen op bekende plekjes’ of dat ‘ontdekken van nieuwe omgevingen’, geeft je een enorme hoeveelheid energie. Is het deze energie die er voor zorgt dat je ook geniet van alles wat je ziet, van die prachtige natuur, of van die mooie, meestal oudere gebouwen?        
We besloten gisteren om, na het tandartsbezoek, direct door te rijden richting Bergen op Zoom, een plek die, vanwege de fiets en wandelmogelijkheden, toch wel heel veel voorkeur heeft. Het lijkt alsof er steeds meer mensen weten dat deze plek mooi is, de camperplekken zijn vol en veel campers staan elders op de boulevard geparkeerd. We hadden opnieuw het geluk dat er een plekje voor ons vrij kwam en staan nu weer heerlijk richting water en zon. Opnieuw ervaren we dat de hond het hier heerlijk vindt, ze rent als en kleine dolle griet over het strand en tien minuten later verkent zij in dezelfde snelheid het achterliggende park.

 Morgen gaan we misschien de polder in.    

Vrijdag 14 mei 2021

Vanmorgen, voor een eerste indruk, met zijn drieën naar de polder gelopen. Aangekomen bij “de Kraaijenberg”, het bezoekerscentrum dat zijn naam eer aan doet, hebben we gekozen voor het Vogelpad. Jammer, maar zeker begrijpelijk, dat de hond niet los mag lopen, zij zou er kunnen rennen en ravotten, maar de andere dieren, die hier habitat hebben, willen, zeker in dit seizoen, rust hebben. Tegen het middaguur kwamen wij, tevreden met wat we gezien hadden en in de toekomst nog zullen zien, weer bij de camper aan. Het is voor ons duidelijk dat we in dit prachtige natuurgebied nog een keer met Roxy achter de fiets gaan rijden, de fietspaden zijn breed en voortreffelijk onderhoud.


‘s Middag even op de fiets richting centrum, maar afgebogen naar de kringloopwinkel. Hier hebben we, naast een paar knuffels voor Roxy, een aantal boeken gekocht. We hebben weer leesvoer en kunnen zien dat Roxy heel blij is met haar nieuwe knuffels.


Zaterdag 15 mei 2021

Na een heerlijke nachtrust, in tegenstelling tot de nacht hiervoor, mocht ik met Roxy gaan wandelen. Het weer is duidelijk veranderd, de aangename voorjaarstemperatuur is niet meer, je moet je dikke trui weer uit de kast halen en de paraplu bij de hand. Roxy had het geluk dat ze, op weg terug naar de camper, een andere labradoodle tegenkwam, waardoor zij zich heerlijk kon uitleven op het verlaten en natte strand.
Later op de ochtend, we wilden, om Roxy te socialiseren, de stad ingaan, zagen we een ander camperplek bij het strand. We staan nu, met visuele toestemming van de toezichthouder, op een andere plek, maar wel nog steeds bij hetzelfde strand, waar we minder last van het verkeer hebben.
Na deze verhuizing zijn we alsnog de stad ingegaan en mogen we zeggen dat Roxy, ondanks haar onverwachte sprongetjes naar mensen, redelijk rustig meeloopt. Ook deze keer neem je weer opnieuw dingen waar, heel veel huizen hebben een naam op de gevel “Kieken in de Pot”, “d’Enghel” en nog meer tot de realistische verbeelding sprekende namen. Wederom een bevestiging van het gegeven dat we deze stad mooi vinden.
Op de terugweg mocht Roxy, als beloning, nog even door het park struinen, waardoor ze, later in de camper, heerlijk onder tafel ging slapen. Dit park is trouwens een onderdeel van de ‘Brabantse Wal’, een natuurlijke bescherming tegen het hoge water, een gebied waar we gisteren voor het eerst in zijn gaan wandelen.

Zondag 16 mei 2021

Vanmorgen met Roxy gaan wandelen en, nadat hij alle behoeften had gedaan, mocht hij even op het strand rennen. Ze had het geluk dat er een andere hond was, waardoor zij, als een dartel veulen, weer achter elkaar aan konden rennen. Ik had het genoegen om met de andere baas in gesprek te komen. Hij vroeg beleefd of ik hier met een camper stond, iets dat ik volmondig kon beantwoorden. Daarna kwam het gesprek over faciliteiten, waar ik mijn toilet dan leeg en water insla, en hoe dat dan hier, is Bergen op Zoom, geregeld was. Al met al een vriendelijk gesprek waarbij hij snel overging op het onderwerp ‘overlast’ en daar kon ik ook op antwoorden, alhoewel ik, achteraf gezien, dit liever niet had gedaan. De overlast heeft te maken met de campers die hier overdreven lang blijven staan, of, op plekken staan die er niet voor bedoeld zijn. Ja hoor, toen kreeg ik door dat hij ook met een camper stond en dat hij ook op zo’n niet bedoelde camperplek stond. Het aardige gesprek kwam snel tot een eind. Dit is dan zo’n moment dat ik me behoorlijk opgelaten voel en spijt heb van mijn loslippigheid.
Omdat ik wat kleine dingetjes moest herstellen, kwam mijn Lidl-schroevendraaier onder het bed vandaan. Het bleek dat de inbussleutel, welke ik moest hebben, hier niet in zat en dat betekende dat ik de Lidl-handset moest hebben. Helaas, deze had ik nu niet bij me. Het voordeel van het Lidl-gereedschap is niet alleen de prijs, maar ook de efficiënte wijze van verpakken, klein en makkelijk in de camper op te bergen. Mijn klusjes blijven voorlopig op me wachten. Op het moment dat Hanna thee wilde zetten, bleek dat de gasfles leeg was, ik had nu een klus die ik niet kon uitstellen. Later op de ochtend zijn we even boodschappen gaan doe, lekker gewoon lopend. Ik heb mezelf beloond met nieuwe klompen en, bij terugkomst, heb ik onmiddellijk, want ik ken mezelf, de oude klompen weggegooid. 

Dinsdag 25 mei 2021

Gisteren vertrokken we, met onze kleinkinderen, naar Huizen. Het idee was dat we bij onze dochter zouden gaan klussen, idee, want de realiteit was anders, daarom hebben we de afspraak van het klussen doorgeschoven naar zaterdag. Aan het begin van de middag reden we weer richting Purmerend.    
Vanmorgen kwamen de kriebels weer naar boven, we gaan naar Limburg, want dan zijn we er weer even uit.  Onze eerste bestemming was Aubel, een vaste stopplaats waar we, dankzij Corona, al heel lang niet meer geweest waren. Vanwege verkeersopstoppingen in de buurt van Geleen, zijn we binnendoor naar Aubel gereden. Het waren weer van die mooie, smalle en bochtige wegen, wegen die je alleen in Frankrijk verwacht. Binnendoor reden we via Valkenburg, met de Scheulderberg, en Margraten naar Aubel. We hebben onze gekrompen voorraad weer een beetje kunnen aanvullen .

Van Aubel zijn we weer naar Brunssum gegaan en hebben onze vaste plek weer ingenomen. Ondanks de regen heeft Roxy weer van het bos kunnen genieten en ligt ze weer, uitgevloerd, onder tafel.

Woensdag 26 mei 2021

Vanmorgen, na een goede nachtrust en een lekkere kop koffie, zijn we in het park gaan wandelen. Elke keer lijkt het alsof dit, voor onze hond, een uitje is, want zij rent, als een vrolijke springende dame, door het bos. Voor ons bracht deze wandeling iets speciaals, wij mochten getuigen zijn van de rustige verplaatsing van een ree, waardoor Roxy onmiddellijk weer aan de riem moest. Op het moment dat zij ons zag, nam zij een kleine spurt en liep onder ons voetpad, een houten pad over de vennen, door naar de andere kant. Hier begon zij opnieuw rustig te eten en liet ze zich van alle kanten bekijken, alsof ze begreep dat we alleen al blij waren met haar aanwezigheid. Nadat ze in het bos verdwenen was, mocht Roxy weer los. We dachten dat zij wel netjes op de vlonder zou blijven lopen, een gedachte die zij met een enkele sprong uiteen deed spatten. De geur van de kleine ree drong in haar neus en zij begon direct aan het volgen van dit spoor. Gelukkig luisterde ze naar ons en kwam ze, zij het met wat moeite, terug op de vlonder. Vanaf dat moment mocht ze weer aan de riem mee.

Zaterdag 29 mei 2014

Donderdagavond, na thuiskomst, hebben we de asperges, welke we onderweg bij Mariahoop gekocht hadden, gegeten. Opnieuw kunnen we stellen dat we weer voor het juiste hadden gekozen, asperges vers van het land blijven smaakvoller. Deze keer hadden we geen zalm en wijn erbij, maar een gekruide kippenbout en een lekkere trippel, een Karmeliet.      
Vandaag besloten we, nadat we gisteren alles hadden schoongemaakt, weer te vertrekken, richting Groningen, maar we kwamen in Appelscha uit. We staan uiteindelijk naast een camperplek, alle plekjes waar we wilden staan, ook die we hebben gebeld, waren vol. Volgens de beheerder mogen we een nacht naast hun camperplaats staan, en morgen kunnen we dan een plekje krijgen. Het blijkt dat wij niet de enige levensgenieters zijn, op het parkeerterrein staan meerdere auto’s te wachten op een staanplaats. 
We hebben een audiowandeltocht gelopen waarbij we af en toe de mist ingingen, dan moesten we teruglopen, of, hadden we het geluk dat we een stuk hadden overgeslagen. Niet vanwege deze missers vonden we de wandeltocht niks, maar vanwege het feit dat driekwart van de tocht gewoon door de straten van Appelscha liep. Morgen, als we hier nog blijven, gaan we opnieuw wandelen en dit keer ook genieten van de bossen in de omgeving. Op de terugweg naar de camper hebben we genoten van ons eerste terrasje, dat was sinds de Corona lockdown niet meer mogelijk. Het heeft niets met gierigheid te maken, maar ruim vijfendertig euro voor twee lekkere pannenkoeken en twee biertjes, vind ik veel geld, of, de Corona heeft gezorgd dat ik niet meer weet wat normaal is.   
Terug bij de camper, Roxy ging onder tafel slapen, hebben we genoten van een lekkere kop koffie. Het zonnetje schijnt lekker, zo lekker dat je er rozig van wordt.

Zondag 30 mei 2021

Vanmorgen hebben we de camper zo’n 20 meter verplaatst, we staan nu op een officiële plek. Daarna zijn we gaan wandelen, gewoon lekker het bos in, natuurlijk wel over de daarvoor bedoelde wandelpaden. De enige die zich veel buiten de gebaande wegen begaf was Roxy. Later op de dag ontdek ik bij haar een teek en mag Hanna deze weghalen. Ik ben in zo’n situatie niet de juiste persoon, zij gelukkig wel. We hebben haar wel tegen teken beschermd, maar dit is vier weken geleden, daarom gaan we morgen even naar de dierenwinkel.
Aan het begin van de avond hebben we met zijn drieën het apporteren geoefend, dat gaat redelijk goed. Op het moment dat er een andere hond het plein op kwam, was het afgelopen en daalde haar inzet naar nul, alleen die andere hond was nog interessant. Er zal nog veel geoefend moeten worden.

Maandag 31 mei 2021

De dierenwinkel bleek een dierenarts te zijn en Roxy heeft op hun advies een pil gekregen, waardoor hij beschermd is. In de praktijk zal een teek altijd bijten, ook bij een vlooienband, vlooiendruppels, kralenketting of pil. Omdat de supermarkt naast de dierenarts lag, hebben we daar een paar boodschapjes gedaan.
Terug bij de camper besloten we verder te reizen, richting Haren bij Groningen, een kleine plek aan het water. Deze was vol, waardoor we een andere plek moesten zoeken en, op advies van een andere camperaar, kozen we voor Kardinge, een sportcentrum even boven Groningen.
Het is een heerlijke plek, een plek waar bijna elke sportfaciliteit aanwezig is, zowel in particuliere (betaald) als in openbare vorm. In de namiddag zijn we gaan wandelen en dan val je van de ene in de andere verbazing, het begint met een aangelegde berg voor fietsers, daarvoor is een enorm skateparcours aangelegd, aan de overkant is een zwembad, tennisbanen, skicentrum, klimtoren en ga je verder, dan kom je langs een golfbaan , waarachter een fruittuin voor kinderen ligt. Aardbeien, fruitbomen, bramen en nog meer, gewoon voor kinderen aangelegd. Even verderop ligt een, ook weer voor kinderen, klim en klauterbos, gevolgd door balsportvelden. Achter de kinderspeeltuin ‘Ballorig’ is een enorme waterplas met strandvoorzieningen. Centraal ligt de parkeerplaats voor auto’s en een klein stuk daarvan is speciaal voor campers. Overal zie je mensen, vooral jongeren, sporten en nergens heb ik vernielingen o.i.d gezien.
Het is een plek waar je ‘s morgens de zon van links hebt, ‘s middags van voren en ‘s avond van rechts, kortom een plek waar we zeker in de toekomst terug gaan komen.

Dinsdag 2 juni 2021

Nooit beseft dat je heel bewust bezig kunt zijn met de opvoeding van je huisdier en dat je daar ook plezier aan beleeft. Vandaag weer nieuwe socialiserende activiteiten voor onze hond, met de bus het centrum van Groningen bezoeken. De eerste instap maakte haar onzeker, daarna leek het alsof ze dit al jaren deed, ging netjes naast ons zitten en keek alleen maar rond. In de stad liep ze geheel rustig naast ons mee, geen interesse in andere mensen en nauwelijks interesse in andere honden. Ze heeft alleen moeite met die momenten dat ze een van ons tweeën even moet missen, omdat die persoon een winkel binnengaat.
De terugweg verliep vlekkeloos en, bij de camper aangekomen had ze maar een behoefte: slapen, en bijkomen van alle nieuwe indrukken.
‘s Middags nog even boodschappen gedaan, ze blijft netjes meelopen en heeft alleen moeite methoden die achter haar lopen, dan draait ze om en blijft staan. Bij het wachten op de Hanna, omdat ze in de winkels bezig is, zit Roxy rustig naast me en kijkt naar iedereen die voorbij komt, ook naar de honden. Pas op het moment dat Hanna terugkomt is zij weer overenthousiast. 
Bij de camper aangekomen krijgt zij haar stoffenbal, ze is blij en rent met de bal in haar bek rond. Op het moment dat we de bal weer opruimde ging ze drinken en wilde daarna naar binnen. Tot mijn stomme verbazing pikte ze de bal van de stoel en stond weer buiten om te spelen. Het apporteren van deze bal gaat, vanwege de beloning, vijf keer goed, daarna is de interesse weg en wil ze alleen maar met de bal in haar nek liggen. Dit keer heb ik de bal goed opgeruimd

Maandag 21 juni 2021

De regen van gisteren stopte om zeven uur en kreeg om acht uur een hervatting, een tweede helft tot ver na middernacht. Het gevolg hiervan was dat de temperatuur weer wat gezakt was en dat Roxy ‘s morgens door het natte gras moest lopen.    
Na een lekker ontbijt zijn we naar Dabo, specifiek naar Mont Dabo, gereden, om te genieten van het prachtige uitzicht. Helaas hadden we de pech dat ze deze week begonnen waren met de sloop van een pand dat op de top staat, hierdoor konden we niet de echte top en de kapel bereiken. Toch was dat niet een echte teleurstelling, het uitzicht was prachtig. Het volgende punt waar we heen wilden gaan was Mont Saint-Étienne-Odidile. De route die we hiervoor moesten rijden ging soms dwars door oude steden, waardoor we weer vol bewondering onder stadspoorten door moesten rijden en daarna konden genieten van de meest kleurrijke, prachtige oude gebouwen. Uiteindelijk, na een kilometerslange eenzame tocht door het bos, bereikten we de abdij van Saint-Odile. Omdat we Roxy bij ons hadden, was het complex verboden terrein. De buitenkant, waar we wel mochten lopen, was imposant, niet alleen vanwege de rotsformatie, maar ook door de Kruisweg die daarop was aangebracht.

Na het bezoek zetten we onze reis voort, het doel was de oude wijnroute in de Elzas. Na Barr twijfelden we of we door moesten gaan, en in Mittelberheim wisten we het zeker, deze route is niet bedoeld voor campers, de straatjes tussen de eeuwenoude huisjes waren te smal om relaxed te rijden. We kozen nu voor een andere route, de zgn. groene route richting Riquewihr, een prachtig klein stadje, maar lang niet de mooiste in de Elzas. We staan nu, alleen, op een pleintje. Bij het wandelen door de stad viel ons op dat er toch al menige Nederlandse toerist aanwezig was, soms om te genieten van het vakantiegevoel en soms alleen vanwege de vin.
Overigens, dit is een gebied dat ik je kan aanraden, maar dan gewoon met de auto. Het regende terwijl we voetbal keken, maar nu, gelukkig na de wedstrijd, is de tv uitgevallen en lijkt het alsof we in een autowasstraat staan, een wasstraat met feestelijke verlichting.