2021 DE LAATSTE VAN DIT JAAR?

Vrijdag 24-09-2021

Aan het begin van de middag gingen we onze camper, die voor een reparatie in de garage stond, ophalen. We konden hem pas om twee uur meekrijgen, want hij zou nog gewassen worden en dan was er ook nog een theepauze voor het personeel. Bij aankomst zagen we de camper op het terrein staan en, terwijl Hanna al terug naar Purmerend ging, meldde ik me binnen. Ik mocht de camper meenemen, moest alleen even op de begeleider die me zou helpen met uitrijden wachten. Bij de camper gekomen, zag ik onmiddellijk dat ik iets anders versta onder ‘het wassen’ van de camper en kon ik niet begrijpen dat mijn camper zo tussen de caravans instond; ik kon alleen met de nodige behendigheid, vanwege de dissel-zigzagopstelling van de caravans, het parkeerterrein verlaten. Thuisgekomen hebben we de camper weer reisklaar gemaakt en vertrokken we richting Brunssum. We hadden het geluk dat, toen we in Brunssum arriveerden, we een nieuw record hadden: nog niet eerder hadden we vier uur nodig om deze afstand te overbruggen. De eerste file was in Amsterdam-Noord en de laatste was in de buurt van Weert, eigenlijk was het gewoon één grote file.
Na het avondeten zijn we lekker met Roxy, onder het ritmisch geluid van trommelaars, in het park gaan wandelen. Het trommelen kwam vanuit de woonwijk, maar in het park leek het, door het effect van weerkaatsing, alsof het vanuit een feestzaal kwam. Verderop in het park ontmoetten we een andere hond met baas en dan sta je in een keer met een wildvreemde te praten over van alles en nog wat.

Zaterdag 25-09-2021

Vanmorgen werden we, heel voorzichtig, door Roxy begroet, zij kwam heel zachtjes aangelopen en legde haar pootjes op de rand en gaf met haar bek een knuffel. Dit deed Hanna besluiten om op te staan om koffie te zetten. Dit alles was voor Roxy het moment dat ze van alles deed om mij ook uit bed te krijgen. Hanna tilde Roxy op en zette haar op bed, bijna onmiddellijk ging zij plat liggen en, met haar ondeugende kop, keek zij rond naar de mogelijkheid om kattenkwaad uit te halen. Dit vond zij in een touwtje van het dekbed, zij nam het in haar bek keek mij met van die twinkelende ogen aan.     
Na de koffie, met een lekkere plak peperkoek, heb ik Roxy uitgelaten. Ze liep los met mij mee en zij ging zitten als ik dat zij, ook kwam ze, bij het roepen van haar naam, terug. Terug bij de camper ging zij eten en daarna wilde ze kennismaken met een paar andere camperende honden. Bij de eerste hond, een witte doodle, kreeg ik te horen dat deze doodle niet met Roxy mocht spelen. Verbaasd liepen we door, maar de toon was gezet. Dit waren, neen, zijn, van die mensen die een dure Hymer-camper hebben en daar mag geen vieze hond in binnen komen, dus mag de doodle niet spelen. Wel mag de doodle, volgens andere camperaars, de hele dag, voor de camper, aan de riem liggen en zijn de mensen van wie de doodle is, te beroerd om iets met de hond te ondernemen. Als ik kijk naar het gedrag van de man, de vrouw was al te lui om uit haar stoel te komen om mij aan te spreken, dan is hij te beroerd om met zijn camper naar een verzorgingsplaats te rijden. Hij loost ter plekke zijn vuile water, neen, hij was niet vergeten de kraan goed te sluiten, en toen dat gedaan was, mocht de witte doodle naar binnen en reden ze weg.   
Roxy heeft zich niet hoeven te vervelen, er waren genoeg andere honden met wie zij van gedachten kon wisselen.   Ons eerste doel van vandaag was de markt in Heerlen, jammergenoeg was dit voor ons een  aanfluiting. De markt is eigenlijk een gewone rommelmarkt van tweedehands spullen, iets dat we totaal niet hadden verwacht. Dit bezoek was dan ook van korte duur. Vanmiddag gaan we weer op familiebezoek, bij mijn zus en zwager.

Zondag 26-09-2021

Gisteren een fijne middag en avond gehad, het onderwerp van deze dag was onze eigen jeugd met bijbehorende frustraties, maar ook het familie-dna kwam ter sprake. Vanmorgen werden we wakker door de geluiden van de vrijwilligers van de Citroën tentoonstelling. We hebben de oude DS-ambulance, 2-CV en Diana al zien rijden. We weten wat we vandaag gaan doen.
Na een rondgang over het terrein, waarbij we prachtige oude Citroëns, met hier en daar een ander merk, zagen, zijn we vertrokken naar Epen, waarbij we kozen voor de binnenwegen. We wilden gaan wandelen en daarna genieten van een heerlijke pannenkoek. We hadden pech, het wandelpad was deels afgesloten en het pannenkoekenrestaurant was wegens omstandigheden gesloten. Onze wandeling beperkte zich nu tot een klein rondje, waarbij de Lakenfelders centraal stonden. Terug bij de camper besloten we naar Wittem te rijden en even te genieten van een lekkere broodmaaltijd. Ons volgende plan was om even bij een oom langs te gaan, waarbij dit langsgaan in de praktijk ook werd toegepast. Hij was telefonisch niet bereikbaar en zijn garage was leeg. Uiteindelijk staan we nu opnieuw in Brunssum, we hadden geen zin om terug naar Epen te rijden.

Maandag 27-09-2021

Gistermiddag lekker onderuit gezeten met een glaasje Orval en een computerspelletje, even gewoon niets doen. Mijn neef zit met zijn camper in Duitsland, zijn vrouw heeft nu vakantie, en samen zoeken zij speciale plekjes op, vooral die waar je goed kunt eten en drinken. De volgende keer dat ik bij hem ben, moet ik toch eens naar die adresjes vragen, je weet maar nooit. Na het avondeten hebben we nog een stukje met Roxy gelopen, om daarna, opnieuw onderuitgezakt, televisie te kijken. 
Na het ochtendritueel van wassen, aankleden, hond uitlaten en eten, hebben we een beetje de voorbereidingen gedaan voor morgen. Morgenmiddag laten we een lpg-tank plaatsen. Op het moment dat ik een gasfles had uitgeladen, werd ik door een Belgische Pepper-rijder aangesproken. Het was en leuk en geanimeerd gesprek, zijn Pepper heeft lengte bedden en daardoor een verschuifbare wasbak. De afvoerpijp is nu voor de tweede keer kapot, een euvel waarover ik al meer had gehoord. Ik liet zien dat ik de tafelrail verlengd had en hij gaf aan dat dit bij hem er standaard inzat. Het was prettig om met een  andere Pepper-rijder, ‘riders in the sky’, ervaringen uit te wisselen, niet alleen over Pepper, maar ook over staanplaatsen.
Na dit gesprek konden we onze activiteiten afronden, zodat we konden vertrekken. We staan nu, nadat we wat inkopen hadden gedaan, weer op een vertrouwd plekje: Bergen op Zoom, en, natuurlijk weer tegenover het water bij het Turkse eethuisje. Helaas merken we nu dat de herfst echt begonnen is, de regen en wind houden behoorlijk huis, waardoor blaadjes en eikeltjes ons lastig vallen. Roxy heeft daar geen problemen mee, zij ligt klaar om naar buiten te gaan.