Maandag 06-09-2021
Zaterdag hadden we de gedachte om woensdag een paar dagen weg te gaan, maar door het afzeggen van een bezoek kregen we ruimte in de agenda. Daarom reden we zondagmorgen naar Bergen op Zoom, een plek waar we al vaker zijn geweest, waar we dus weinig over te vertellen hebben. Maar toch…
Op zondag hebben we kennis gemaakt met Devil, de zoon van Duvel. Devil is een grote Duitse herder, afkomstig ergens uit Zeeland en nu woont hij in Weesp. Zijn baasje is een vrolijke man, een zeer apart type mens, een heerlijke bluffer met prachtige verhalen. Hij doet me denken aan bepaalde familieleden, van mijn vrouws kant en van mijn kant, wiens namen ik niet kan noemen. Ik denk dat iedere familie wel zo’n onschuldige figuur heeft.
Op internet had de baas een foto van Devil gezien, hij was op slag verliefd en daarom nam hij onmiddellijk telefonisch contact op met de fokker. Als hij hem met de auto zou komen halen, mocht hij Devil meenemen. Om vijf uur ‘s morgens reed hij naar Zeeland en om negen uur was hij daar.
Vanaf dat moment zijn de twee onafscheidelijk. Devil is vier jaar oud en gewoon een heel lief beest, hij speelt graag en kan goed met andere honden overweg. Als Devil met zijn baas uit eten gaat zit hij aan de tafel, naast zijn baas en op een stoel. Als Devil samen met zijn baas iets gaat drinken, nuttigt hij advocaat met slagroom. Als Devil samen met zijn baas boodschappen doet, ligt hij voor de winkel en wacht hij op zijn baas. Zijn baas heeft gezorgd dat Devil een politie-insigne op zijn borst draagt, natuurlijk verwerkt in zijn tuig, waardoor ze overal met zijn tweeën kunnen binnenkomen.
Het zijn prachtige verhalen die we te horen krijgen, verhalen die je verbeelding doen groeien. Vol bewondering kijk je naar Devil, naar zijn wijze van omgaan met zijn baas, van de manier waarop hij een balletje, om weg te gooien, voor je voeten legt. Vol verbazing luister je naar de verhalen van zijn baas en kijk je naar het gedrag van Devil als hij het commando krijgt dat hij zijn baas moet knuffelen. Niet alleen de verhalen, ook het gedrag van baas en hond bevestigen de speciale band die zij hebben opgebouwd.
Dan hoor je zijn baas zeggen dat hij morgen naar huis gaat. Zijn vrouw is dinsdag jarig en, ook al is zij dood, dat viert hij nog altijd en het maakt hem niets uit wat anderen daarvan vinden. Dan zie je iemand die echt kwetsbaar is en krijgt zijn branie een andere dimensie.
Deze avond was speciaal.
Dinsdag 07-09-2021
Gistermorgen werden we door handhaving op de foto gezet, waarschijnlijk dat ze nu eindelijk de 72 uur of 2 overnachtingen gaan handhaven, en dat net op het moment dat wij ook eens denken aan langer blijven staan. Nu betekent het dat we dinsdag moeten vertrekken. Vreemd, 72 uur en 2 overnachtingen komen niet met elkaar overeen, toch eens aan een handhaver vragen hoe het zit.
Gistermorgen zijn we rond negen uur met Roxy gaan wandelen in het park achter ons, het park met de naam ‘Kijk in de Pot’. Deze naam past in de reeks namen van Bergen op Zoom. Andere opvallende namen, gekoppeld aan panden zijn bijvoorbeeld de Teerkamer, een restaurant, en de Maagd, een theater.
Op de terugweg mocht Roxy even het water in, mede omdat zij gisteravond zo genoten heeft van het zwemmen met de Devil. Vandaag ging ze niet zo ver als gisteren, maar het gedrag was er niet minder om; rennen en springen als de Dulle Griet van Willy Vandersteen. Helaas voor ons was dit ook het moment dat zij liet blijken dat ze ondeugend kan zijn, roepen en oostindisch doof zijn om uiteindelijk toch naar je toe rennen en dan, een meter voor je, af te buigen en weer te genieten van haar vrijheid. Op zo’n moment sta je echt als een doedel aan de kant van het water en besef je dat er meer doodles zijn.
Terug bij de camper kennis gemaakt met de nieuwe buren, een ouder stel met een oudere hond, een zestienjarige Jack Russel. De man, zittend in een rolstoel, is een vriendelijke toeschouwer, hij mag het gesprek met mij beginnen en zijn vrouw komt het direct daarna afmaken. Zij praat honderduit, heeft in twee minuten verteld waar ze twee nachten heeft gestaan, waar en wat ze hebben gegeten, dat ze ijs gaat halen en nog veel meer. Ook heeft ze tig keer verteld dat Roxy zo mooi is.
Na onze tocht naar de supermarkt blijkt dat de buren weer zijn vertrokken, terug naar de vorige plek. Er staan nu vijf campers, het maximale aantal. Er zijn prachtige exemplaren en er zijn unieke exemplaren en zo’n uniek exemplaar is een Mercedes bestelwagen met dubbele cabine. In plaats van een bank in de dubbele cabine staat er een invalidescooter en de vrouw zit in de laadruimte Indisch te koken, dit baseer ik op de geur die vanuit de laadruimte naar buiten komt. De man staat aan de andere kant van de weg, bij het strand. Dit alles kan een prachtige basis voor een spannende thriller vormen, ik moet mijn fantasie bedwingen. Gelukkig valt de duisternis in en kunnen we naar binnen.
Vanmorgen weer lekker gewandeld en voor Roxy wat spullen gekocht, onder andere een loop lijn van 15 meter. Wat de dame me gisteren flikte, zal ze vandaag niet meer kunnen. Roxy had weer het geluk dat zij een Labradoodle in de winkel tegenkwam en de twee honden gingen met elkaar spelen, ze hielden zelfs een wedstrijd rondjes rennen, waarbij het bochtenwerk voor uitglijers zorgde. Op de weg terug wist Roxy ons precies te wijzen hoe we naar het strand moesten lopen, en dan ook nog de kortste route. Ze heeft heerlijk in het water gespeeld en stokjes, die wij erin gooiden, ging zij echt ophalen. Ok, afgeven is nog even moeilijk, maar volgens de deskundigen komt dat vanzelf.
Vandaag is al de derde dag op rij dat het gewoon echt zomer is met een stevige zon, zo stevig dat we nu zelfs kiezen voor de schaduw. Vanmiddag gaan we nog eens het park in, kan Roxy weer lekker rennen en eventueel met andere honden spelen.
Woensdag 08-09-2021
We hebben, volgens veel onbekende mensen, een prachtige familiehond. Als ik voor elk complimentje dat Roxy krijgt, een euro zou krijgen, zou ik luierend rijk kunnen worden. Voor ons is zij gewoon Roxy, met haar lieve en nog vaak ondeugende gedrag, met haar begrip naar hele jonge kinderen toe kan ze mij ontroeren en, met het niet bij me willen komen, omdat ze speelt, kan ze me teleurstellen, ook al is ze een puber.
Deze ongeplande trip is gewoon een echte vakantie geworden, we genieten van zon, water en strand en we eten aan het strand en hebben de mooiste zonsondergangen. Omdat we, in en om onze camper, gewoon doelloos kunnen leven, verlies je heel veel: het gevoel van stress, van moeten en vooral,dat van tijd. Het gevolg is dat je soms niet weet hoe lang je al weg bent.
Wat Roxy betreft, zij heeft een nieuwe lijn van vijftien meter en kan nu, in onze ogen, vergenoeg van ons vandaan rennen en het water ingaan, zonder dat we moeite hebben om haar weer bij ons te krijgen. Deze lange lijn gebruiken we vooral aan de waterkant en op het grasveld langs de weg, daar moeten we, voor haar veiligheid, nog de zekerheid van een riem hebben. In het park kan ze gewoon los rennen en geniet zij van allerlei loslopende honden, zelfs van honden die als onvriendelijk bekend staan.
Kortom ook Roxy heeft vakantie, ze rent, speelt en ligt uitgevloerd naast ons. Dit laatste altijd voor een paar minuten, want, er gebeurt iets,of zij hoort wat en zij, zoals het een dame betaamt, moet vooral als eerste zien wat er aan het handje is.