2021 WAT BRENGT AUGUSTUS ONS?

Zaterdag 14-08-2021

Vandaag is onze zoon in Canada jarig, helaas kunnen we nog niet bij zijn gezin op bezoek, maar leuke heen we hem, en zijn familie, wel, via internet, gezien en gesproken. Nu is het wachten op het moment dat familiebezoek weer is toegestaan.

Afgelopen week stond de camper bij de dealer, er moesten een paar probleempjes opgelost worden en dat hebben ze gedaan. Na een duidelijke uitleg over hetgeen zij hebben gedaan, kregen we de camper afgelopen vrijdag mee. Nadat alles klaar voor vertrek was, brachten we Roxy naar de kapper, zodat zij, nu met een minder dikke vacht, weer meekan op avontuur.
We vertrokken ‘s morgens om 8 uur, om eerst onze kleindochter op te halen en daarna door te gaan naar onze eerste camperplek. We wilden naar Kraggenburg, een natuurgebied in de Noordoostpolder. We hadden per mail contact gehad, om te vragen of we moesten reserveren, want we wilden in het weekend daar op avontuur. Reserveren hoefde niet, dus wij gingen en, tot onze stomme verbazing stond bij de ingang een bordje: ‘honden verboden’. Ondanks ons mailcontact, werden we, ergens wel begrijpelijk, niet toegelaten.
Doorrijden naar een andere plek, een plek waar onze kleindochter ook kan genieten, en we kozen, op basis van eerdere ervaringen, voor Appelscha. We hebben een leuk plekje en zijn vanmiddag, lopend en fietsend, de omgeving gaan verkennen. Voor de komende dagen hebben we al leuke afspraken gemaakt.
Hanna en Mailey hebben een proefrit gemaakt in een elektrische driewieler, een veredelde brommer met afdak, misschien een beetje afgekeken van de Renault Twizzy, de Carver. Volgens de organisatie de oplossing voor achter de camper.
Op de terugweg liep Roxy langs een camper met een beer van een hond. Ze hebben heerlijk gespeeld en Roxy was weer hondsbrutaal, maar dit werd door iedereen lachend afgedaan. Zij daagde de beer uit, pikte eerst zijn knuffel en daarna zijn bot, en rende links en rechtsom rond de tafel en de camper. Toen de beer in de weg zat, sprong ze, via de achterklep, over de bank, door de auto weer op het gras. Nu had de beer succes, hij duwde haar op de grond en ging gewoon boven op haar liggen. Haar baas kon hem nu aan de riem leggen en ik kon Roxy, die zich, met behulp van de beer, ontdaan had van haar tuigje, in haar nekvel grijpen.
Ze ligt nu weer lekker rustig bij de camper, waar Hanna en Mailey aan het koken zijn.

Zondag 15-08-2021

Vanmorgen, kwart voor zeven, begroette onze kleindochter Roxy. Dit was voor Roxy het moment dat ze beweeglijk werd en de pootjes op het bed van Mailey werden gelegd. Een beweging van Hanna had het effect dat Roxy van het ene bed naar het andere rende. Onze nieuwe dag was begonnen.      
In alle rust kunnen we de ochtend beginnen, want onze kijkactiviteit begint pas om elf uur, op dat moment gaat onze kleindochter op de Monkeyklimbaan. Rond kwart voor elf uur gingen we bepakt naar de klimplaats, we hadden koekjes en ook drinken mee. Mailey kreeg, na de uitleg, haar tuigje en mocht laten zien dat ze kon klauteren, we weten nu waar ze familie van is. Aangezien mijn lenigheid niet ter discussie staat, koos ik voor het fotograferen van Mailey’s prestaties. Ik kan heel duidelijk stellen dat haar lenigheid niet met die van mij te vergelijken valt. Na een paar uur zagen we een man, gezekerd met twee klemmen, in of deels aan een autoband hangen, hij had zijn dieptepunt gevonden en hij was, voor mij, het levende bewijs dat je niet aan een kabel in, of tussen, bomen moet gaan hangen. Gelukkig wist een van de leiders hem uit zijn benarde positie te bevrijden.       
Later op de dag zijn we nog naar de jaarmarkt en de kamelenmarkt gegaan, de laatste is een echte rommelmarkt en de eerste is een gewone markt waar ook rommel verkocht wordt, en daar heb ik natuurlijk van geprofiteerd.
Terug bij de camper genieten we allemaal van de rust, Mailey speelt met haar nieuwe knuffel, Hanna leest en ik schrijf. 

Maandag 16-08-2021

Ook vanmorgen wist onze kleindochter dat het zeven uur was, alleen nu kwam ze bij ons in bed liggen en mocht ik de hond, na mijzelf verzorgd te hebben, gaan uitlaten.   Vandaag is er een stille en rustige dag voor mij weggelegd, want Mailey gaat met oma naar het pretpark en ik blijf met Roxy achter. Ik ga de camper opruimen en maak hem klaar om verder te reizen, waarheen weten we nog niet precies.
Rustig was het allerminst, Roxy was oervervelend en, nadat Hanna gebeld had om haar vest te brengen, Roxy trokken naar de ingang van het pretpark. Op een of andere manier had zij hun spoor kunnen oppikken. Ik kreeg haar met moeite terug naar de camper.
Later op de ochtend weet ze ook nog tussen mijn benen door te glippen wederom rent ze naar de ingang van het park, dit terwijl ik heel ergens anders sta.
Aan het begin van de middag, gaan we met zijn tweeën wandelen, de animo van haar kant was niet groot en ze was heel enthousiast toen er een plens regen naar beneden kwam en ik alleen maar in de camper kon schuilen. Ze ligt gewoon te wachten.
Halverwege de middag was ze weer de oude, want de dames kwamen naar buiten. Een kwartier later reden we weg, richting strand Horst. Mailey was na twee minuten in een andere dimensie, zij was niet meer aanspreekbaar, zij sliep. Vlakbij onze bestemming stopten we even om koffie te drinken en daar werd ze weer wakker. We staan nu op ‘camperpark strand Horst’, een naam die de lading niet dekt, maar een plek die wel uitnodigend is. Roxy ligt voor de luifel en kijkt vol interesse naar de kippen die hier vrij rondlopen. Mailey heeft een driewieler gepakt en het terrein al rond gereden, ook de trampoline heeft zij al ontdekt. Al met al weer een prachtige dag.

Dinsdag 17-08-2021

Vanmorgen hadden we het geluk dat we pas rond acht uur wakker werden, zowel Roxy als Mailey hadden waarschijnlijk behoefte aan iets meer rust.    
Als je goed rondkijkt, zie je hier vooral Duitsers staan, niet voor een paar dagen, en niet met een kleine camper. Een andere iets dat me opvalt is dat er vooral surfers staan, niet van die jonge mensen, maar gewoon echte senioren. Daarnaast valt me op dat het vooral mannen alleen zijn, mannen met een mok koffie en een sigaret, die samen de dag bespreken of evalueren. In de aanhangwagen achter hun camper hebben zij allerlei materialen opgeslagen, van stoelen tot elektrische voertuigen, van surfpak tot surfplank. Het mag duidelijk zijn, ik zal, om verschillende redenen nooit tot deze groepering kunnen toetreden.  
Aan het eind van de ochtend zijn de dames met de fiets naar het strand gereden en ik ben met de hond gaan lopen. Bij het strand werd ik een winkel ingelokt en kwam, met een jas rijker, even later weer naar buiten. Ik kan me nu in de winter met een gerust hart tussen de seniore surfers mengen.
Terug bij de camper wist Roxy weer een keer, wel een beetje bewust, aan de aandacht te ontsnappen en rende weer enthousiast onder trekhaken en tussen benen van de senioren door. Het is een lust om haar zo te zien rennen, het is jammer dat dit bijna nergens mag.
‘s Avonds kwam onze dochter met kleinzoon, wisseling van de wacht’ Mailey ruilen we vanavond in voor Kenai.

Woensdag 18-08-2021

Gisteravond hadden we gewoon veel regen, daardoor konden we niet buiten zitten en brachten de avond dus stilletjes door. Samen met mijn kleinzoon begonnen aan het in elkaar zetten van een ‘mecano-auto’, waarbij ik een duidelijke opdrachtgever had.
Kenai sliep als een blok en Roxy hield trouw de wacht. ‘s Morgens was Kenai heel stil, hij wilde Roxy niet wakker maken, waardoor we pas tegen acht uur actief werden.
Na een aangepast ochtendritueel ging Kenai buiten spelen en begon Hanna met de binnenboel en ik met de buitenboel op te ruimen. Toen alles klaar was vertrokken we richting centrum Ermelo, we moesten wat spulletjes kopen, om later door te rijden naar de camperplek ‘Camping In De Rimboe’.
Als ik om me heen kijk, begrijp ik de naamgeving van deze plek. Voor ons was het een plek waar we vannacht mogen staan, zodat we, vooral Hanna, met Kenai wat actie konden ondernemen. Om twee uur ging hij klimmen in de bossen van Ermelo, hij vond het leuk en hoopt dat hij een andere keer ook hoog in de bomen mag klimmen. De klimwand vond hij ‘vet eng’. Terug bij de camper kon hij niet snel genoeg zijn zwembroek aan doen, ook daar had hij de steun van zijn oma en kon opa bij de camper zitten schrijven, en natuurlijk op Roxy passen. Hij heeft zich deze middag niet verveeld, en ‘s avonds na de patat, zijn lievelingseten, gingen we naar het optreden van Sam Rugzak en Ad Langbeen kijken.  
Aan het eind van de avond had Roxy weer zijn vrolijke bui en hij kreeg steun van een onbekende jongen met de woorden: ‘ze zeggen dat ik hyper ben, maar deze hond is hyper-hyper’. 

Donderdag 19-08-2021

Een heerlijke nachtrust, onderbroken door de blaasproblemen van iedereen, de watermeloen van gisteren heeft dus duidelijk gescoord.
Vanmorgen heeft onze kleinzoon nog kunnen genieten van de camping en ‘s middags hebben we hem thuis afgeleverd.
Ik heb deze dagen mogen ervaren dat ik geen jonge god meer ben en dat het daarom fijn is als ze bij je zijn, maar ook dat het, vaak door eigen toedoen, zeer vermoeiend is en dat je daarom weer geniet van hun afwezigheid. Kortom we zijn toe aan een leuke reis.   
Ons eerste doel hebben we al gehaald, Duitsland, richting Oostenrijk. We staan nu in Mühlheim an der Ruhr, op de hoogte van Venlo. Waar we morgen zijn is nu nog een vraag.

Vrijdag 20-08-2021

Gisteravond na het eten hebben we een lekkere wandeling door de stad gemaakt, waarbij Roxy weer het geluk had dat zij een andere labradoodle tegenkwam. We hebben uiteindelijk weinig van de stad gezien, maar wat direct opviel was de trots op het verleden en het behoud van oude fabrieksgebouwen. De Nederlandse mijnen, dus de geschiedenis van Zuid-Limburg, zijn eigenlijk gewoon weggepoetst, maar hier zag je dat de oude leerfabriek van Lindgens nieuw leven heeft gekregen en opgenomen is in de industriële route van deze regio. Is het toeval dat de oude havengebouwen van Rotterdam, en later ook van Amsterdam, wel een andere invulling hebben gekregen?
Vanmorgen, door alle rust, werden we om ongeveer kwart voor zeven wakker en om acht uur reden we van het terrein af. Onderweg naar de autoweg reden we door de camperstrasse van Mühlheim an der Ruhr, elk merk is in deze straat vertegenwoordigd; iets dat ik wel wil onthouden.
Met een rustig gangetje zijn we verder gereden en we staan nu op een plekje in de buurt van Nürnberg, we staan in Altdorf, weer een stapje dichter bij Oostenrijk.

Zaterdag 21–8-2021

De plek waar we vannacht stonden was zeker niet slecht, vannacht toen het voetbalcafé sloot was er vijf minuten overlast van wegrijdende brommers en motoren, en, om zes uur werden de auto’s achter onze staanplaats schoongemaakt, maar voor de rest was het doodstil en kon je ‘s morgens, op vuilnis na, alles regelen. Dit alles kostte ons twee euro.
Om negen uur zaten we weer op de weg, richting München – Kufstein, waarbij de eerste planning aangaf dat we er om 11.15 uur zouden zijn, dat werd 13.00 uur. We hadden te maken met wegwerkzaamheden, maar ook met het effect van hardrijders die van baan wisselen en andere mobilisten dwingen tot remmen.
We hebben de grens gepasseerd en staan nu naast Kufstein Arena, met onder andere het voetbalstadion van Kufstein, waar we, op het moment van schrijven, kunnen genieten van een gezellige voetbalwedstrijd. Opvallend is het gegeven dat de speaker na zo’n twintig minuten omroept dat er een drinkpauze is, gezondheid blijkt hier, ook in de winkels, heel belangrijk te zijn.
Vanmiddag hebben we door het stadje gewandeld, een stadje dat we regelmatig hebben gepasseerd voor onze wintervakanties met de kinderen. We wisten niet dat dit stadje zo gezellig is, met een klein oud centrum en een burcht die boven alles uitsteekt. De burcht kun je overigens met een lift bereiken, alleen was dat niet voor ons weggelegd, de muilkorf van Roxy hadden we in de auto laten liggen.
We zitten nu heerlijk naast de camper te genieten van alles om ons heen maar vooral van ons welverdiende hapje en drankje.

Zondag 22-08-2021

Vanmorgen echt uitgeslapen en daarna samen naar de bakker gelopen, voor een vers ontbijtje. Nadat we alles vertrekklaar hadden gemaakt, moesten we, voordat we echt gingen rijden, nog even lozen.        
We reden richting Kundl, voor de Kundler Klamm. Na een klein half uurtje kwamen we op de plaats van bestemming en leek het erop dat we hier niet mochten staan; er staat een verbodsbord voor campers van 0.00 t/m 24.00 uur. Nu blijkt er een verschil te zijn tussen parkeren en camperen, m.a.w. Ik mag er wel parkeren maar niet camperen, ik mag er niet slapen, maar mag ik er koffie zetten, of een broodje eten? Ik kan me een verbodsbord voorstellen van 19.00 t/m 9.00 uur, maar dit dus niet.       De wandeling was lekker, begon in de miezerregen en eindigde met de zon. Jammergenoeg is de heenweg hetzelfde als de terugweg, dat is het nadeel van een kloof, met eigen vervoer, bezoeken. Het begin maakte meteen duidelijk wat een kloof hier is, via een oplopende weg kwam je even later, na een kleine afdaling, aan bij een houten overkapte brug, waar met veel geraas het water onderdoor stroomde, en waar het te volgen pad onder een rots door liep en daarna werd dit pad met de naastliggende snelstromende rivier door twee stijle bergwanden beschermd. Het was een lekkere wandeling welke wij helaas niet met een terrasje konden afsluiten, elk tafeltje was bezet.         
Dus terug naar de camper en op naar de volgende plek: Mühltal. Alle gegevens stonden in het systeem en rijden maar, maar we kwamen op de L3 en niet op de B170 terecht en de prachtige Wildschönauerstrasse was prachtig, maar leidde niet tot de plek welke onze voorkeur had, maar wel tot Mühltal. Vanaf nu weten we dat deze naam op twee plekken in Oostenrijk voorkomt.      
Het was een prachtige rit, met stijgingen en dalingen van 14% in prachtige s-bochten, soms was links een bergwand en rechts bossen en soms was het andersom, en tussendoor kreeg je prachtige Heidi-achtinge berglandschappen, kortom het was een hele beleving. Uiteindelijk kozen we voor de terugtocht, terug naar het begin, terug naar Kufstein. Daar aangekomen bleek alles vol te staan, dus staan we nu gewoon op een openbare parkeerplaats.       
Omdat we vergeten waren dat we vanavond ook moesten eten, besloten we uit eten te gaan: Auracher Löchl. Gelukkig waren we op tijd met reserveren, dankzij mijn wederhelft, want ter plekke werd iedereen weggestuurd.     
Een leuk detail was het gegeven dat wij tegenover een groep zaten, de Street Rats, en deze mensen werden bediend door het personeel van de familie Schwarze Katze, ratten eten bij katten.        
We hebben lekker gegeten, vooral het voorgerecht, dat groot genoeg was voor een complete maaltijd.          Ondertussen was het gaan regen en we waren genoodzaakt om terug naar Roxy te gaan, het was echt hondenweer en we kwamen ter plekke als verzopen katjes aan.          Thuis hadden we de pech van een open dakluik, dat probleem had Roxy zelf opgelost, zij was op de bijrijdersstoel geklommen en keek ons triomfantelijk toe, want wij moesten de boel nu redderen.       Gelukkig heeft deze dag ook een happy end, we hebben koffie gedronken en even met Roxy gespeeld.

Maandag 23-08-2021

Het heeft bijna de hele nacht geregend, pas rond drie uur stopte de stortregen en om zes uur was het echt droog. Na ons ontbijt zijn we even door de stad gelopen, om vervolgens richting Niedernsill te rijden. In dit stadje hebben we ons bivak opgeslagen, we wilden oude herinneringen ophalen, kijken of we dingen terug konden vinden.
Het restaurant Oberwirt is nu alleen nog hotel, je kunt er niet meer binnenlopen om iets te eten. De oude sneeuw-piste, waar ik met Tony, en later ook met Eric, heel veel jägerthee, met heel weinig water, heb gedronken, is er nog. Het pension, waar we verschillende winters met onze kinderen zijn geweest, bestaat nog steeds en heeft nog dezelfde eigenaar. Het garagebedrijf waar mijn auto, omdat de handrem en schijfremmen bevroren waren, binnen mocht staan, ziet er nog hetzelfde uit.
Als ik dit dan zo schrijf, denk ik even: ‘kijk daar heb je zo’n oude seniele kerel die is blijven steken in het verleden’. Maar als ik dan afstand neem van dit alles, dan zie ik een tevreden mens, een mens die terugkijkt op de leuke ervaringen en zich voorneemt om die lijst met ervaringen voorlopig uit te breiden.

Woensdag 25–08-2021

Vanmorgen, na een aantal dagen regen, zagen we de blauwe lucht en wisten dat we de juiste keuze, om Salzburg te bezoeken, gemaakt hadden. Roxy, met muilkorf die ze echt niet leuk vond, liep gezellig en rustig met ons door de stad. Een stad welke in het begin tegenviel, maar langzaamaan nadat we meer en meer van de stad zagen, waren we genoodzaakt om ons standpunt bij te stellen.
We hebben genoten van datgene wat we met Roxy samen mochten doen, musea waren uitgesloten, voor de lift naar de burcht kwamen we niet in aanmerking en voor een bezoek aan de Dom bleef een buiten met Roxy. We hebben geen spijt van de toevalstreffer om een nacht in Salzburg te blijven staan.   
Aan het eind van de middag besloten we verder te rijden, we hadden een plekje in Duitsland uitgekozen. Het valt ons op dat Oostenrijk eigenlijk helemaal niet zo campervriendelijk is, loos- en vulplekken zijn sporadisch te vinden, zelfs op veel campings is dit niet mogelijk, en toilet ledigen is, buiten de campings, nog moeilijker. Dit alles, samen met de weersverwachtingen deden ons besluiten om Duitsland in te gaan.
Helaas, de eerste plek waar we wilden staan was ‘belegt’, dat betekent dat ze voor ons geen plek hadden, zelfs niet in de stal. Gelukkig mochten we hier wel lozen, in de gierput. Na een rit over prachtige rustige en bochtige wegen kwamen we op ons overnachtingsadres aan, de parkeerplaats van Gasthaus Alpenblick in Weibhausen. We mochten staan, onder de voorwaarde dat we er zouden eten, en dat vonden we allebei geen straf.
Het lijkt alsof de vrouw van Weibhausen gekozen had om in Gasthaus Alpenblick te werken, de man dronk alleen maar hefe weisse aan de stamtisch, al met al werd de naam Weibhausen eer aangedaan.
Opnieuw mochten we ervaren dat de Duitse, in dit geval de Beierse, keuken een lekkere keuken heeft. Als ik deze maaltijd vergelijk met die in Kufstein, valt Kufstein heel hard naar beneden. Omdat perfectie niet bestaat, geef ik de maaltijd bij de vrouw van Weibhausen een negen, en de Zwarte Kat, waar de ratten aan tafel zaten, krijgt dan een dikke onvoldoende.

Donderdag 26-08-2021

Vanmorgen werden we om vijf uur gewekt door het dieseltreintje dat voor elke bocht en overweg haar signaal laat horen, iets dat heel goed past bij dit dorpje. Om half zeven had de haan eindelijk voldoende moed om even driemaal te kraaien, daarna was hij stil. Om negen uur hadden we op internet een camperplek, waar we water konden vullen, gevonden.     
Een half uurtje later reden we naar Altötting, volgens de planning 32 kilometer, maar door werkzaamheden waren wegen afgesloten en werd het uiteindelijk 52 kilometer.     
Tijdens het rijden ontdekte Hanna dat Altötting een bedevaartsoord is, het grootste van Duitsland. De stad heeft drie camperplekken, wij staan op de Parkplatz 1.      
Het gegeven dat we bij een bedevaartsoord staan werd direct bevestigd door een non die hier al bij haar camperbus stond, zij en haar collega hadden haast, wilden een kerkdienst bezoeken. Tien minuten later liepen we het naar het centrum van de stad en kwamen daar tot de ontdekking dat er in verschillende kerken elk uur een dienst is. De heiligen hebben hier echt een thuishaven gekregen, hotels, boekhandel en musea hebben een heilige in hun naam. Een hotel was zo gespind op een heilige, maar kon geen keus maken en nam daarom de naam ‘De Twaalf Apostelen’ aan. De Farizeeërs roken ook weer geld en zorgden dat ze allerlei prullaria aan de bedevaartgangers konden slijten, opvallend was dat de tollenaars van de ene winkel naar de andere liepen en daar de voorraad weer aanvulden.     
Helaas verpest de regen ons wandelplezier en hebben we ons alleen maar kunnen vergapen aan de prachtige gebouwen, naar binnen gaan was geen optie, want in elke kerk waren diensten aan de gang en de ‘Genade-Kapel’ had zelfs geluidsboxen buiten staan. Bij deze kapel kon je struikelen over de kruisen die mensen, na genade te hebben gehad, of er om hadden gevraagd, hadden achtergelaten. De dankbaarheidsafbeeldingen dateren in ieder geval van ongeveer 1550 tot 2019.    
De regen en de kou deden ons teruggaan naar de camper. De weersvooruitzichten voor vandaag en de rest van de week was negatief ten opzichte van onze persoonlijke ervaring, waardoor we het besluit namen om verder te trekken.      

Een paar uur later staan we op een plek in Regensburg, de zon schijnt en nodigt ons uit om zonder regenjas de stad in te gaan. Het was inmiddels half zes, vanavond zouden we dus laat eten. Na een wandeling, van nog geen tien minuten, langs de Donau, stonden we al in de Altstadt en konden we ons verbazen over het zachte kleurenpalet dat gebruikt was om de buitenkant van de panden op te fleuren. Naast de kleuren wordt de stad ook opgevrolijkt door de gebouwen welke in de stadsmuur zijn verwerkt en, binnen deze muren ook door de gevelversieringen, de beelden en de prachtige gebouwen. Het is een echte bruisende stad, mede door de vele Brauereien en Biergärten.
Terug bij de camper gaan we onze Omnia inzetten voor een heerlijke pasta, het wordt laat vanavond.

Vrijdag 27-08-2021

Gisteravond kwam de regen met bakken uit de lucht en mochten wij binnencampers genieten van onze heerlijke pasta, hierdoor leek het alsof de vochtigheid en de kou  er niet waren.
‘s Avonds lekker onderuit gezeten, gewoon niets doen met de televisie op de achtergrond. De nachtrust die hierop volgde was goed, de overlast van het verkeer viel enorm mee en de regen die in bakken uit de hemel kwam was, op het moment dat we gingen slapen overgegaan in een zachte regen.
Om kwart over zeven begon voor Roxy de nieuwe dag, precies een uurtje nadat het gestopt was met regenen.  De vooruitzichten voor vandaag zijn redelijk te noemen; tot een uur droog en een temperatuur van maximaal twaalf graden.
Voor ons betekent dit dat we opnieuw de stad ingaan, om te genieten van datgene wat je ziet, Kaufhof had uitverkoop: 50% Extra Rabat op de reeds afgeprijsde dames artikelen, de heren vielen buiten de boot. Het merendeel van de tijd hebben we echter op straat doorgebracht, gekeken naar de renovaties, de devote muurschilderingen en de nepperige kozijnen. Van dit laatste is het Rathaus het beste voorbeeld, hier passen de ramen niet meer in het totaalplaatje van de zijgevel. Vanwege de weersverwachting hadden we ‘s morgens al besloten om in de middag verder te rijden, met Bamberg als einddoel. Op weg daarheen ontdekte Hanna weer een aparte locatie, een bierkeller met restaurant en overnachtingsplek.
Dus we staan nu op die plek, ‘de Schmausenkeller’ bij Reundorf. De plek nodigt niet echt uit, borden met tekst ‘wil je hier niet eten, dan wensen we je een goede reis’, geschreven in het Duits en in Engels, en allerlei verbodsbordjes ogen minder vriendelijk. Wij twijfelden of we hier wel wilden blijven, er lijkt niemand te zijn en we voelen er niets voor om de enige gasten te zijn. Voordat we zouden besluiten of we wel of niet bleven staan, gingen we met Roxy in het bos wandelen.
Bij terugkomst zag alles anders uit, meerdere auto’s, campers en gasten op fietsen waren inmiddels verschenen. Ok, wij waren dus tien minuten voor openingstijd gearriveerd. Als er zoveel gasten binnen een half uur verschijnen, moet het toch een redelijke voederplek zijn. Ben benieuwd naar de kwaliteit van het bier.
We zijn begonnen met het bier, Hanna een halve liter en ik een hele liter, waarbij we allebei de mening zijn toegedaan dat we een overheerlijk bier hebben. Hierna kwam het eten, waarbij ik moest/ mocht kiezen. Ik koos voor een halve haan met patat voor Hanna en een varkenskluif met zuurkool voor mezelf. Ook hier hadden we dezelfde mening, gewoon heel lekker en goede kwaliteit. Het appelgebak met koffie verdient een negatieve kritiek, waarschijnlijk vanwege onze eigen voorkeur, de koffie vonden we allebei wat slapjes. Kortom, we hebben, als zuinige Hollander, nu ben ik even geen Limburger, ons parkeergeld voor Bamberg hier goed besteed en we staan nog gratis ook. Nu mogen we in de camper luisteren naar het liedje dat we al vaker hebben gehoord, het liedje over regen: ‘zachtjes tikt de regen tegen het camperraam’.

Zaterdag 28-08-2021

Deze nacht was niet de nacht die we in gedachten hadden, we werden wakker van een tjilpend kwelend geluid dat we niet thuis konden brengen. ‘s Morgens meteen op internet gaan zoeken naar nachtdieren die dit geluid maken, waarbij ik in het begin dacht dat het een vogelachtig nachtdier was. Na lang zoeken kwamen we er achter dat dit het chirp-geluid is van een jonge das die de familie niet kan bijhouden.      Omdat we vroeg wakker waren, konden we ook vroeg weg rijden, richting Bamberg. De camperplek was vol, dus moesten we doorrijden naar het centrum om een plek te vinden. De impressie die ik van deze stads rit overhield had niet het wauw-vermogen. We konden direct naast de oude stad, aan de andere kant van het water, parkeren en liepen zo het centrum in. Ik kan alleen maar concluderen dat deze stad ons niet boeide en dat had tot gevolg dat we, na twee uur rondwandelen, besloten om verder te rijden.       
De weersverwachtingen voor de plekken waar we heen zouden willen gaan, zijn negatief. We gaan deze trip afronden en willen terug naar Purmerend.    
Ook deze keer had Hanna weer een leuk plekje gevonden: Idstein, een leuk stadje met vakwerkhuisjes. We staan nu op de CP en moesten in het centrum gaan betalen. Het bureau was al gesloten en we kunnen nu pas morgen betalen. We gingen daarom eerst lekker rondwandelen in het stadje en dat was duidelijk niet verkeerd; schattige goed in de kleur gezette vakwerkhuisjes, waarvan sommige allerlei tierlantijntjes hadden, stonden keurig naast elkaar. Centraal, boven de huisjes uitstekend, stond het Rathaus dat op een rots gebouwd was. Hierdoor was dit de ideale plek om een paar foto’s te maken. We hadden weer het geluk dat we op het juiste moment naar boven gingen, er was een wijnproeverij welke we niet aan ons voorbij konden laten gaan.
Deze avond is een prachtige afsluiting van onze trip, morgen zijn we weer in Nederland en is de pret voorbij.