Woensdag 14 september 2022
Halverwege de ochtend heb ik de camper opgehaald. Ondanks alle weersvoorspellingen heb ik een regenvrije en zonvolle wandeling gehad. Het was zelfs warm, de transpiratie was deze ochtend in ruime mate aanwezig. Het is de bedoeling dat we morgen alles regelen, want vrijdagmorgen willen we vertrekken.
Donderdag 15 september 2022
Na een kop koffie, waarmee ik wakker werd gemaakt, rustig opgestaan om na een korte ochtendwandeling met Roxy, samen te genieten van een simpel ontbijt. De volgende actie was het feliciteren van onze kleinzoon in Australië. Voor ons begon de dag en voor hem was het al bijna bedtijd. Hij was erg blij met alles wat hij die dag gekregen had. Hierna begonnen we het huis reisklaar te maken, daarna gingen we bij Hanna’s moeder koffie drinken. Dit was het moment dat we beslisten om niet morgen maar vanmiddag al te vertrekken.
We staan alweer op ons vaste overnachtingsplek plekje in Brunssum, Roxy heeft haar eerste wandeling hier alweer gehad.
Vrijdag 16 september 2022
Vandaag tussen de buien door genoten van een paar korte wandelingen. Lekker rondgekeken en genoten van de omgeving van Wylre. Halverwege de middag, toen de herfst echt van zich liet horen, besloten we om verder te rijden, richting Frankrijk. We zijn gestopt bij het Canal du Centre, aan de Port de Thieu. Hoe rustig het hier ook is, de herfst heeft ook hier de bovenhand gekregen.
Zaterdag 17 september 2022
Na de zondvloed van vannacht, scheen vanmorgen een waterig zonnetje. Al vroeg waren we onderweg, richting Amiens. Al snel lieten de engelen weten dat de sproeiers die ze hadden opengezet, weer dicht waren, en als dank lieten de gouddelvers zien waar zij hun pot met goud hadden verstopt. De regenboog wees de weg. En dan is daar ineens een bord, je bent in Frankrijk en je mag hier weer goedkoop tanken. We wilden geen betaalde route rijden, maar er was geen ontkomen aan, toen ik het bord van de betaalde route zag, kwamen we geen afslag meer tegen, of zij (de organisatie) willen heel graag je geld hebben, of ik heb niet goed opgelet. In Amiens een leuk plekje gevonden om eventueel te overnachten. Na de lunch gingen we de stad in, in het begin leek het alsof we hier nog nooit waren geweest, maar even later bleek dat we nu in een heel ander deel van de stad liepen. De prachtige gebouwen staan soms verscholen achter een paar lelijke panden, soms moet je even een poortje door en dan kun je genieten van die schoonheid. Het Science museum heeft een prachtige tuin waar je kunt flaneren en op een bankje zitten, even verderop het je weer een totaal andere tuin, de tuin van de Bibliotheek. En, na een bezoek aan de kathedraal, zijn we weer terug naar de camper gelopen. Onderweg wel een brood gekocht, geen stokbrood, gewoon een klein broodje. Ook hier zijn de broodprijzen de pan uitgerezen, vijf euro voor een klein brood. Terug bij de camper besloten we verder te rijden. We kozen voor de route Beauvais, Gisors, Vernon en we staan nu bij de Foundation Claude Monet in Giverny. De laatste vijf kilometer van deze route was weer dat addertje, één autobrede weg. Het gevolg was dat ik bij tegenliggers het gevoel had dat ik in een tractor reed. Vijftig meter van ons einddoel kwamen we er achter dat we weer eens een tussendoorweggetje hadden gereden.
Zondag 18 september 2022
Het wakker worden van deze ochtend deed een jeugdervaring nieuw leven inblazen. Het wakker worden met een ijskoude neus, lekker onder de deken, want daarboven is het veel te koud. Gelukkig was deze herbeleving van korte duur, het zonnetje deed alles verdwijnen.
Op internet was het ons niet gelukt om kaartjes voor Monet te kopen, daarom besloten we gewoon even in het dorp te gaan kijken. Tot onze verbazing mochten we bij het museum en de tuinen gratis naar binnen, natuurlijk lieten we dat niet schieten. Na dit bezoek liepen we nog even door het dorp, een straat lang, en daar zagen we de mensen in rijen staan, allemaal om een bezoekje aan het huis, waarin Monet gewoond zou hebben, te brengen. Om zo lang te moeten wachten en onze Roxy alleen te laten, was te veel gevraagd. We maakten, ik met twee petten rijker, rechtsomkeer naar de camper. Onze volgende rit zou via Chartres en Blois naar Chamond gaan. Ik had de route netjes ingesteld en we reden over prachtige smalle binnenwegen, door gehuchten die waarschijnlijk niet eerder een camper in hun straat hadden gehad. Kortom het was een belevenis, enig minpuntje was het feit dat Hanna steeds een ander advies kreeg. Bij controle bleek dat ik alles, behalve de betaalde route, had uitgezet. Beter ten halve gekeerd dan ten hele gedwaald, vanaf nu ging het lekker via de N-route naar Chartres.
Natuurlijk gingen we na de lunch wandelen, richting Cathedral de Norte Dame de Chartres. Wederom kwamen we weer bij een prachtige kerk, met een geweldig lang beeldhouwwerk, wel honderd meter, waarin het leven van Christus werd uitgebeeld. Op de terugweg kozen we voor een wandeling langs de l’Eure, een klein leuk riviertje dat door het park meierde. We blijven vannacht maar hier staan, morgen zien we wel verder.
Maandag 19 september 2022
De morgenstond heeft goud in de mond, een gezegde dat we de laatste dagen mogen vergeten. Dankzij de enorme stilte is de ochtend al halverwege, mogen we er nu aan geloven dat we ons eigen levensritme ‘van vroeg uit de veren’ moeten inleveren? Ik hoop van niet.
We vertrokken vanmorgen naar Blois, een stad waar we al eerder waren geweest, althans dat was onze stellige overtuiging. De camperplek was niet meer in gebruik, dus we moesten aan de kant van de weg parkeren, op een plek waar ook nadere auto’s stonden, zo’n vijfhonderd meter van het centrum. In het centrum ontdekten we alleen maar nieuwe dingen, prachtige bomen, mooie gebouwen en heel veel trappen die naar het kasteel leidden, het werd duidelijk dat we deze plek met een andere plek verwarren (nu alleen nog uitzoeken welke). Tot onze verbazing hoorden we alleen maar Nederlands om ons heen, schijnbaar is de Loirestreek erg in trek. Na een lekkere lunch hebben we onze wandeltocht voortgezet. Het laatste stukje liepen we echt langs de Loire, ver onder de kade. Roxy vond dit het leukste stukje van onze wandeling.
Terug bij de camper ontdekten we dat we op een plek stonden waar je moest betalen, we hebben gratis gestaan, althans er was niets onder onze voorruit geschoven. Onze stop voor vannacht lag zo’n klein uurtje verderop, bij Château Chambord. De route daarheen verliep ook zonder ongemakken en al snel stonden we op ons plekje. Roxy ging, vanwege de warmte, onder de auto liggen en wij veranderden weer van kleding, zomerkleding. De enige dissonant van vandaag lijkt de restauratie van de ronde torens, zij staan allemaal in de steigers, te zijn. Was er de vorige keer nauwelijks iets te beleven, vandaag kon je heerlijk rondwandelen. Duidelijk, de Corona is ook hier even naar de achtergrond. We konden genieten van kraampjes en winkeltjes met lokale producten, en van de wijn die we geproefd hebben, ligt er nu een fles in de koelkast. Even verderop is een klein restaurantje, voor ijsjes en crêpes. Het is heerlijk om hier rond te wandelen, dit geeft echt weer dat fijne vakantiegevoel. Zelfs Roxy zien we genieten.
Trouwens, de stad waar we Blois in eerste instantie mee verwarden is Saumur.
Dinsdag 20 september 2022
Vandaag werd me duidelijk wat er bedoeld wordt met de uitdrukking ‘retegoed’. Vanmorgen ging ik met Roxy wandelen en op twintig meter afstand komt een nog jonge vrouw uit het toilethokje, netjes gekleed. Zij draait zich om, doet haar broek naar beneden en bukt zich om in haar onderbroek te kijken. Het was gênant, maar nu begreep ik die ene uitdrukking pas echt. Na een korte wandeling over het terrein van château Chambord wilde Roxy terug naar de camper, ze wilde nog wat karnemelk. In de camper vertelde ik mijn ervaring aan Hanna en samen konden we er om lachen. Na de laatste handelingen waren we klaar om te vertrekken, richting Châteauroux. De route ging over de bekende D-wegen, welke soms zo smal waren dat ik, bij het zien van een tegenligger, al veilig langs de kant ging staan. Nadat we getankt hadden, gingen we nog wat boodschappen doen en, op Hanna’s advies pasten we de route aan. Ze kreeg hoofdpijn van het meekijken (ze is een nog geen week geleden aan haar tweede oog geholpen) en had genoeg van die smalle wegen en ze had op internet gezien dat die andere route via bredere wegen ging. Helaas was de eerste afslag afgesloten en moesten we een alternatief volgen, exact hetzelfde als alle wegen daarvoor. De laatste twintig kilometer ging over een autoweg, dat schoot op. We kwamen op onze bestemming aan, maar hadden de pech dat alles vol was. We besloten om onze vuilwatertank te legen en ondertussen binnen te eten. Een stel camperaars zagen we steeds om hun camper heen lopen en, we dachten dat ze misschien weg wilden rijden, daarom ging ik even bij hun langs. De vriendelijkheid hadden we niet verwacht, hij reed zijn wagen een stukje naar achter, zodat wij er schuin voor konden staan. Een half uurtje later liepen we door een park, een park waar van alles te doen was, een schoolklas was aan het leren zeilen, ouders met kleine kinderen lagen aan het strand, en veel mensen liepen hier hun rondje met de hond. Dit park was schoon, echt schoon, geen papiertje of iets dergelijks op de grond of in het water. Voorzieningen voor toilet en drinkwater, voorzieningen voor tafeltennis, voetbal en dambord waren aanwezig evenals bankjes met zonnepanelen waar je je phone of tablet kon opladen. Het zonnetje scheen en we konden het niet nalaten om even een terrasje te nemen en te ontdekken dat Nederland niet alleen zo duur is.
Onze dag kan niet meer stuk, het is gewoon een retegoeie dag welke we met versgebrade kip uit de foodtruck afsluiten.
Woensdag 21 september 2022
Vandaag begonnen we de dag met een wandeling richting een park in het centrum van Châteauroux. Omdat een deel,van het park wegens werkzaamheden was afgesloten, moesten we een flink stuk omlopen. Uiteindelijk vonden we het prachtige parkje, een parkje dat vroeger bij een groot klooster hoorde. Het leuke was dat het park en in kleine parkjes verdeeld was, deels door muren en deels door water. Bij een van de gerestaureerde gebouwtjes vonden we een informatiebordje. Hierop vonden we de verklaring van de ronde gaten, het waren de toiletten van de nonnen. De andere locatie zal dan het toilet gebouw van de monniken zijn geweest. De oude binnenstad bestond uit prachtige gebouwen, alleen was er heel veel leegstand en dat roept verloedering op. De teloorgang van de middenstand was ook in de stad zelf merkbaar. Vandaag weer iets nieuws gegeten, van een patisserie. Hanna kocht broodjes voor vanmiddag en zag iets liggen en dat heeft ze gekocht. We weten allebei niet hoe het heet, het was een soort abrikooskleurig-luchtig-gebakje, dat ook Een beetje aan de ouderwetse spekjes deed denken.
Jammer dat deze stad onvoldoende toeristische aandacht krijgt. Voor ons was deze plek een heerlijke verademing. Terug bij de camper besloten we om via de N-151 verder te rijden. Onderweg hadden we het over Bourges, en we besloten om nogmaals deze stad met een bezoek te vereren. Het vorig jaar waren we hier ook, maar toen speelde de Corona een grote rol. We hoopten dit keer iets meer leven te ontdekken. De kermis was weer koud, veel panden waren nu resoluut gesloten en dit had de levendigheid geen goed gedaan. Tijdens het wandelen door de stad kwamen we tot de ontdekking dat we deze stad niet nogmaals hoeven te bezoeken. We slapen vannacht in Bourges, maar morgen gaan we terug naar de N-151 en zetten we de rit van vandaag voort.
Donderdag 22 september 2022
Na een rustige nacht was het vanmorgen vroeg al behoorlijk rumoerig. Bij het wandelen met Roxy zag je overal al mensen lopen. Een opvallende groep mensen, ik kan me niet onttrekken aan de gedachte dat dit zwervers waren, liep, veelal met hun hond, in een bepaalde richting, uit het centrum.
Gisteren viel het me al op, de bedelaars op straat hebben bijna allemaal een hond, en deze hond, meestal een herder of bastaard, is altijd aangelijnd. De gewone burger heeft een hond, meestal een waakhond, als statussymbool en deze laat de hond overal vrij lopen. Heb je de moed om hier iets van te zeggen, dan krijg je stevig commentaar, want deze burger heeft, waarschijnlijk, iets meer rechten. De een houdt zijn hond preventief vast en de ander vindt dat je het maar moet accepteren. Na een licht ontbijt vertrokken we richting Auxerre, natuurlijk via de N-152. Het was een prachtige weg om te rijden, ok de maximumsnelheid is tachtig, maar dat komt het rijplezier ten goed. In Auxerre zijn we direct op een leuke plek gaan staan en onze eerste handeling bestond uit het, door Hanna gezette, kopje koffie.
Na de lunch zijn we gaan wandelen door de stad, een voettocht naar het roomse verleden van Auxerre. De imposante kerkgebouwen zie ja van verre liggen, maar in de stad zelf zijn ze verborgen achter een wirwar van kromme straatjes. Het is een echt oude stad, met veel oude vakwerkhuisjes. Ook hier valt de leegstand op, te meer omdat we hier het vorig jaar ook gewandeld hebben. In het centrum van de stad zie je redelijk veel terrasjes, de bezetting bestaat vooral uit die verdwaalde toerist.
We staan direct aan het gras van een klein parkje. Dit is een plek waar verschillende groepen elkaar vinden. Bij het ene bankje komen de oude stelletjes bij elkaar, je ziet ze, met afstand naar elkaar, zitten en staan, maar vooral zie je de ondersteunende bewegingen van het gesprek, waarbij de spreker zijn gelijk proclameert. Bij het andere bankje hangen de mensen bij elkaar, ze groeten elkaar, geven een knuist en soms een knuffel. De hond van een van hun loopt er kwispelend tussen. Ze delen met elkaar en hebben plezier. Op het derde bankje zitten de mensen die uitrusten van hun kleine ommetje, ze zijn niet meer zo rap, ze moeten niet meer, en daarom kunnen ze genieten van hetgeen ze om zich heen waarnemen. En ik ben degene die onder het genot van een kopje thee, observeert en schrijvend interpreteert.
Vrijdag 23 september 2022
Vanmorgen werden we gewekt door het lawaai van mensen die naar hun werk gingen, hoe vervelend dat ook is, maar dat maakt wel duidelijk hoe gelukkig wij kunnen zijn. Na een rustig ontbijt vertrokken we richting Dienville, een haventje aan het Lac d’Oriënte. Dit kunstmatige meer stamt van voor de Napoleontische tijd en is inmiddels,uitgegroeid tot een prachtig natuurgebied. Als je langs het meer rijdt, lijkt het soms alsof je ergens in Nederland benedendijks aan het rijden bent. Het is een prachtig uitgestrekt gebied, zo’n 20 vierkante kilometer aan natuur. We staan gewoon op een parkeerplaats, maar we hebben rust en ruimte, genoeg mogelijkheden om uren te wandelen.
Zondag 25 september 2022
Gisteren was het dan zover, de temperatuur was van een heel ander niveau, de wind was toegenomen en de wolken die aankwamen betekende niet veel goeds. Het is dat we deze periode beperkt in tijd zijn, anders hadden we meer mogelijkheden gehad om verder te reizen. Nu besloten we om richting Nederland te rijden, en dan maar kijken waar we nog even kunnen genieten van de omgeving. Via prachtige tussendoorwegen reden we, onder begeleiding van verdwaalde regen uitjes, vanuit Dienville naar Roth. Daar kregen we de mogelijkheid om nog een korte maar leuke wandeling te maken. Het was duidelijk dat onze Roxy weer genoot, zij rende om de camper en daagde ons uit om haar te pakken. Zij blijft dat energieke houden, maar ze gaat steeds beter luisteren. Het roepen van haar heeft direct gevolg, ze kijkt even en komt dan aanlopen. Ze blijft, ook zonder riem in onze directe nabijheid, alhoewel ze nog snel aan haar enthousiasme voor mensen en honden kan toegeven. Natuurlijk moest ik in het Biermuseum weer een lekker biertje proeven, dit keer een Fourchette, een trippel die er mag wezen. Vandaag gaan we verder rijden, op dit moment hebben we nog geen doel voor ogen.