Reageren kan en mag altijd via hannaenfrans@gmail.com
Het is nog augustus en we zijn met allerlei camperzaken bezig. Uiteindelijk willen we dat onze camper zelfvoorzienend is, dat je dus meerdere dagen ergens kunt staan en geen voorzieningen nodig hebt. In de praktijk betekent dit dat we bezig zijn met het uitzoeken van een bedrijf dat de zonnepanelen en de omvormer kan plaatsen. De wachttijden bij dergelijke bedrijven bedraagt ruim twee tot drie maanden.
Als kind groeide ik op in het mooie Zuid-Limburg en in die jaren waren de Duitse schlagers behoorlijk populair. Gus Backus, niet te verwarren met de heer Bacchus, zong in die jaren als eerste, over zijn hobby en voor de heer Bacchus, het bekende drinklied “trink Brüderlein think, lass deine Sorge zu Hause”. Na Gus hebben veel professionele zangers en zangeressen dit lied gezongen, maar nog meer uitgelaten onprofessionele zangers en zangeressen hebben dit lied op feesten en partijen met dubbele tong (mee)gezongen.
Wij gaan in september naar de Moezel en we willen genieten van een lokaal wijnfeest, daarom wil ik met de titel van dit reisverslag een voorschot nemen op dat wat nog komen gaat. Mijzelf kennende is de voorpret altijd het leukst.
Woensdag 23 augustus 2023.
Omdat de monteur ons gemaild heeft, hebben we vanmorgen de camper opgehaald. Er komen zonnepanelen op en we laten een omvormer en een lpg-tank inbouwen. We hoeven nu dus niet twee tot drie maanden te wachten. We hebben nu de zekerheid dat alles netjes en goed wordt ingebouwd, deze monteur heeft dit ook al bij eerdere campers van ons gedaan.
Het liefst hebben we ook nog een buitendouche voor Roxy, maar dat lukt nu even niet. Wel kijkt hij voor ons naar de mogelijkheden en naar het kostenplaatje.
Omdat het deurslot van de opbouw stuk is, hadden we Hobby.de een mailtje gestuurd en hun antwoord was duidelijk: ik moest via een Hobby-dealer een nieuw slot aanvragen. Dat is weer zo’n onvoorziene uitgaven waarvan je chagrijnig wordt. We hebben eerst naar andere sloten gekeken, maar de nippeltjes in die sloten verschillen met dat van de Hobby. De wachttijd is ongeveer vijf weken, ik ben benieuwd wanneer de dealer me hierover belt. Gelukkig kunnen we de deur voorlopig wel gebruiken.
Ik verlang nu al naar dat moment waarop we de voordeur van ons huis op slot draaien en wegrijden.
Maandag 28 augustus 2023.
Afgelopen weekend hadden we de kleding voor de volgende week klaargelegd. De voorspellingen waren ronduit nat en koud. Vanmorgen scheen de zon en waren de verwachtingen veranderd in zonnig en warm. De klaargelegde kleding ging deels terug de kast in en de korte broek werd erbij gelegd. Ok, deze week zie er nog niet florissant uit.
Het huidige weer wekt bij ons enige twijfel, kunnen ze de werkzaamheden aan onze camper wel volledig uitvoeren, is het niet te nat. In de komende dagen moeten we een telefoontje krijgen, dus ons geduld wordt wel op de proef gesteld.
Zondag 3 september 2023.
Gisteravond was er in het restaurant bij het park een disco voor oudjes, dus voor mensen van mijn leeftijd. De disco lichten met de reflecterende discobal riepen de sfeer van mijn tienerjaren op. Ondanks de aanlokkelijke sfeer was de camper toch mijn plekje voor die avond, ik was moe van het rijden. Om twaalf uur, dus midden in de nacht, het waren geen engelen die zongen, hoorde je dat de geluiden van de disco, gedragen door de duisternis, de camper binnendrongen. Ik had er geen last van, ik ben gewoon gaan slapen en werd ‘s morgens wakker. Van Hanna hoorde ik dat de muziek, conform de Havenzangers, ‘s nachts na tweeën nog niet uitgespeeld was.
Onze klok bij de deur gaf aan dat de tijd al een tijdje stilstond. Gelukkig konden een paar batterijen de levenslust weer terugbrengen, de wijzer weet weer welke route hij moet afleggen.
Om tien uur wilden we richting Ürzig rijden, een klein plaatsje aan de Moezel. Met mijn neef hadden we afgesproken om binnendoor te rijden. Ruim vier uur later kwamen we op de plaats van bestemming aan en kunnen stellen dat de route die we, dwars door de Eifel, gereden hebben een 9+ verdient. Op onze lijst, Google Maps, hebben we nu een aantal plekjes gezet waar we terugkomen.
We staan nu op Wohnmobil Stellplatz Ürzig an der Mosel met sitecode 957. Achter ons de rivier en voor ons het gehucht met wijnstokken. Heerlijk onderuitgezakt, met een glaasje fris, wachten we nu op mijn neef.
Maandag 4 september 2023.
Na wat een een zeer rustige nacht moest zijn, zijn we vanmorgen even wat boodschappen gaan doen, om vervolgens naar onze volgende plek te rijden. Hier hadden we de keuze uit verschillende plekken, alleen niet naast elkaar. We hebben een plek op de tweede rij en kijken op onze voorburen neer. Het uitzicht op de bergen is geweldig. We staan in Zeltingen, An der Brucke met sitecode 43183. Dit is voor de komende dagen onze overnachtingsplek.
Wat die rustige nacht betreft, we hadden van die leuke Duitse buren met een blafhond. Hij blafte buiten, hij blafte binnen, hij blafte overdag, maar hij blafte vooral ‘s nachts.
Onze luifel staat netjes, we zitten half in de schaduw en we genieten van allerlei kleine dingen. Ik schrijf en Hanna poogt via Google Chrome cast tv te kijken. De schotel werkt prima, maar het zou leuk zijn om Netflix op tv te kunnen kijken.
Roxy, die gisteren veel extra aandacht had van de familie, loopt onrustig heen en weer. De riem is te kort om naar de hond van mijn neef te lopen, daarom kijkt ze steeds onder de camper door. Ze hoopt een glimp van hem op te vangen. Wandelen is nu niet haar belangrijkste prioriteit, niets kan haar afleiden van interesse in de hond van mijn neef.
‘s Middags gezellig gaan wandelen en genieten van de omgeving, vooral van de binnenplaats bij de wijnboer, Peter Ehses. Hij heeft niet alleen heerlijke wijnen en wij producten, maar ook de hapjes zijn niet te versmaden.
Dinsdag 5 september 2023.
Gisteravond kwamen we tot de vreselijke ontdekking dat de verwachtingen van ons wijnfeest op valse informatie was geworteld. Er zijn wel feesten, maar niet dat feest waarvoor wij hier kwamen, het is een wandel-en-geniet-weekend, je kunt bij de wijnboer iets drinken en/of eten. De wijngeesten op straat hebben ze hier afgeschaft, maar dat neemt niet weg dat we gisteren heerlijke wijn hebben gedronken. Vandaag doen we het rustig aan, we gaan lekker een klein stukje wandelen en genieten van de vergezichten vanaf de berg.
Het is onbegrijpelijk, maar, terug bij de camper, moet ik concluderen dat het eigenlijk nu al te warm is om te wandelen. Het is gewoon heerlijk weer om onder de luifel te genieten van het zalige nietsdoen en te kijken naar de schepen die voorbij komen.
In het begin van de middag kwamen de Engelse buren, zij hadden het geluk dat er nog een plekje vrij was. Dit plekje was net groot genoeg om te parkeren en de luifel een klein stukje uit te draaien. Volop zon en dorst hadden een vermakelijk effect, de Engelsman dronk een koude fles Moezelwijn, deze liet hij door drie andere flessen, van hetzelfde vocht, volgen. Zijn neus en gezicht werden steeds roder en de oorzaak lag of bij de wijn, of bij de zon, of bij de wijn en zon.
Voor ons kwam een grotere plek vrij en we vertelden dit tegen de Engelsman. Deze ging zijn stoel vast neerzetten, daarop hielpen mijn neef en ik met wat andere spullen. Hij had zich heerlijk geïnstalleerd en wij waren weer met z’n vieren aan kletsen. Daar kwam de Engelsman met zijn vrouw, ze kwamen ons bedanken en van het een kwam het ander. Een paar gezellige uurtjes later ging een ieder weer naar zijn eigen camper.
De Engelsman heeft ons bruikbare informatie over een mogelijke campertour door Engeland en Schotland gegeven. Het rijden is makkelijk, het overnachten is moeilijk, er zijn te veel campers en te weinig staanplaatsen. In principe moet je elke plek ruim van te voren bespreken, anders heb je niets. De 500 in Schotland, zowel links als rechts (bergachtig als vlak) is een prachtige route, maar tegenwoordig rij je er in file overheen. Dus Engeland bezoeken op onze wijze zal erg moeilijk worden.
Na een korte avondwandeling, waarbij Roxy alles deed om haar overtollige energie kwijt te raken, zitten we nu in de camper te genieten van de heerlijke donkere avond. Een avond die voor een lichte afkoeling zorgt.
Woensdag 6 september 2023.
Na een wat minder goede nachtrust toch opgestaan om een kop koffie te zetten. Roxy vond echter dat zij voorrang had en wilde na haar eten naar buiten. Bij het uitlaten van Roxy kwam ik mijn neef tegen, hij liet ook zijn hond uit, niets is leuker om dan even samen te gaan lopen. Toen het fietspad ophield en wij over een wandelpad verder gingen, mochten de honden even los lopen. Roxy was weer uitgelaten enthousiast, geen grasspriet was te hoog, ze rende weer, op de voor haar kenmerkende manier van hordelopen, door het gras, en passant ging ze even achter een paar rotganzen aan en ook testte ze of het water van de Moezel drinkbaar was. Alleen al het kijken zorgde dat je, in die bijna tropische temperatuur, moe werd en als je dacht dat ze daarna uitgevloerd zou zijn, dan moet ik helaas zeggen dat je verkeerd denkt. Ik blijf erbij dat de energie van deze hond niet te evenaren is.
We zitten nu heerlijk bij de camper, wederom te genieten van dat heerlijke nietsdoen. We hebben al besloten dat we in de tweede helft van de middag opnieuw een wijnfeestje met z’n vieren gaan vieren.
Donderdag 7 september 2023.
Gisteravond hebben we ons tweede wijnfeestje gehad, natuurlijk weer op de binnenplaats bij Peter Ehses. Hij opent de poort om vier uur en binnen een half uur zijn alle tafels in gebruik genomen. De meeste gasten drinken de wijn per fles en een enkeling, zoals wij, drinken het per glas. Zijn de flesdrinkers bewuste en de glasdrinkers onbewuste drinkers? De flesdrinker is uiteindelijk bij veel drinken goedkoper uit, een fles ligt in de prijsklasse van tien tot vijftien euro en het glas kost twee tot vier euro. Maar, de flesdrinker is een eenzijdige drinker en de glas drinker drinkt gevarieerd. Zo kan ik ook nog even doorgaan, maar dat onzinnige schrijven heeft alleen maar te maken met een overvloed van zinloze vrije tijd.
Vanmorgen, na het verzorgen van de camper, lozen en vullen, vertrokken we om terug te keren op onze vorige camperplek in Ürzig. We staan weer eerste klas, naast elkaar en hopen alle vier dat we morgen de rommelmarkt voor onze neus hebben. Dat spaart energie en dat is in deze temperatuur geen overbodige luxe.
Tijdens de lunch werden we gestoord door een vriendelijke norse man, hij vroeg ons hoe lang we nog zouden blijven staan. We keken hem aan en hij vervolgde zijn vraag met de opmerking dat we, vanwege de rommelmarkt, om zes uur deze avond weg moesten zijn. We waren verbaasd en gaven duidelijk aan dat de beheerder van de camperplek ons had verzekerd dat we hier mochten staan. Uiteindelijk stuurde deze persoon iedereen weg, naar het gras dat verderop was. Nu staan alle campers op een prachtig grasveld en genieten van een beter uitzicht op de wijnberg. ‘s Avonds wist de beheerder zogenaamd niets van de rommelmarkt af, ook niet dat wij er specifiek naar hadden gevraagd.
We hadden een gezellige middag en ‘s avonds hebben we lekker op de gasbbq-oven ons eten bereid. Zo eindigde deze dag toch nog gezellig.
Vrijdag 8 september 2023.
Vanmorgen hebben we de rommelmarkt in Ürzig bezocht, in mijn ogen een echte aanfluiting. Al snel daarna besloten we richting Wintrich te rijden, daar wilden we, vanwege het dorpsfeest, dit weekend staan. Helaas was de rit voor nop, daarom gekeken waar we met grote zekerheid een plekje zouden krijgen, het werd Enkirch. We staan nu op een heel grote camperplek, met sitecode 886.
Het verplichte nietsdoen staat hier bovenaan het lijstje, maar wat kun je anders bij een temperatuur van boven de dertig. In de middag even naar het dorpje geweest om wat bier en wijn te kopen. Terug bij de camper hebben we de rest van de dag de voedingsbodem voor eelt op je kont gestimuleerd. Morgen zullen we waarschijnlijk dezelfde temperatuur hebben, alleen nu met een paar wolkjes.
Zondag 10 september 2023.
De zaterdag hebben we deels hangend voor de camper doorgebracht, daar kwam aan het eind van de middag verandering in. Het terras bij de midgetgolfbaan zou een goed terras zijn, dat moesten Hanna en ik dan ook testen. Ik moet zeggen dat mijn neef gelijk had.
In het dorp zelf is weinig te beleven, maar daar vormde dit weekend een uitzondering op. Er was een wijnproeverij bij de ene wijnboer en de andere wijnboer had een kennismaking met zijn Weisswein, een Chardonnay aan de grill. In het dorp zelf hield de ‘Alte Apotheke’ een inloop eterij.
Vanmorgen was het nog zeker dat we door zouden rijden naar Köwerich, maar de noodzaak om water bij te vullen deed ons stoppen in Zeltingen. Daar waren toevallig weer een paar plekjes vrij, deze plekjes zijn door ons ingenomen. We werken vandaag, vanwege de extreme warmte, weer extra stevig aan het eelt op onze kont.
Een voordeel is dat we hier op stroom staan en dat onze huishoudaccu, welke een paar dagen geleden volledig leeg was, weer een stevige en langdurige input krijgt. Leegtrekken van de accu moeten we niet meer willen.
Maandag 11 september 2023.
Gisteravond hebben we onze gemeenschappelijke trip bij de wijnboer afgerond. Onze ervaringen zijn positief, we hebben een ‘stamplek voor wijn ‘.gevonden, alhoewel de snacks hier ook lekker zijn. Vanmorgen is mijn neef verder gereden, richting Idar-Oberstein. Wij zijn nog een dagje blijven staan, we vonden het te warm om in een tropische temperatuur met de camper te gaan rijden.
We hebben ons bezig gehouden met wat wandelen en een paar noodzakelijke boodschapjes halen. Roxy heeft grotendeels uitgevloerd op de grond gelegen, zij had ook moeite met deze temperatuur. Natuurlijk hebben we ook weer leuke gesprekjes gehad, naast ons een Belgisch stel en even verderop een Deens-Duits stel. Met het ene stel heb je het dan over de (klein)kinderen en kom je tot de ontdekking dat de ervaringen overeenkomstig zijn en met het andere stel praat je vooral over de reiservaringen en wissel je tips met elkaar uit.
Rond het middaguur ben ik met de fiets naar de fietsenmaker gegaan, hij heeft ervoor gezorgd dat mijn voorband niet meer leegloopt. Ik dacht dat er een nieuwe band op moest, maar hij vond dat weggegooid geld en hij stuurde me met een nieuwe binnenband weg. Dolgelukkig ben ik in die hitte toch even een bergje opgereden, vooral het afdalen over de niet-geasfalteerde helling was heerlijk.
In de namiddag zijn we weer even gedag gaan zeggen bij onze wijnboer en we moesten van onszelf dat ene glaasje toch nog even proeven en dat lekkere hapje konden we ook niet versmaden. Enfin, het was toch te warm om in de camper iets te koken.
Nu zitten we heerlijk onderuitgezakt in de camper, wetende dat we morgen in de loop van de ochtend verder trekken, we gaan dan waarschijnlijk richting Saarburg.
De afgelopen dagen hadden één gemeenschappelijke factor, welke we kunnen samenvatten in de woorden: ‘trink, trink, brüderlein trink’. Misschien dat je nu de titel van deze reis beter begrijpt.
Dinsdag 12 september 2023.
Vannacht werden we wakker van de regen die tegen het dakraam tikte, maar voordat je de ramen kon sluiten was de regen weer verdwenen. Het lijkt alsof de regen verstoppertje speelt. Door dit alles waren we vanmorgen weer vroeg uit de veren en kon ik rustig met Roxy naar buiten. Na het ontbijt en de verplichte sanitaire handelingen voor de camper vertrokken we richting Saarburg en een uurtje later stonden we op de camperplaats in Saarburg, met sitecode 953.
Op het moment dat we de camperplek opreden, beseften we dat we hier eerder waren geweest, maar dat er voor ons toen geen plaats was. Het geluk was deze keer aan onze zijde, want vier uur later werd de poort opnieuw gesloten.
De wandeling naar het stadje was voor Roxy minder zwaar, zij kon in het weiland rustig rennen en in de stad zelf liep ze in de schaduw. De terugweg viel haar, maar ons ook, zwaar. Ze ligt nu lekker met een stokje bij te komen op de mat, alhoewel, het stokje is al op en de mat is vervangen voor de koelte onder de camper.
Saarburg is een leuk oud stadje met veel steile weggetjes, maar ook met leuke terrasjes. De kracht van het water werd hier vroeger al in de techniek van het waterrad-in-serie omgezet, nu kun je van verschillende kanten dit staaltje oude techniek nog aanschouwen.
Dacht ik in het begin dat het geluk aan onze zijde was, wat het zitten op een terrasje betreft hadden we echter pech. De tafeltjes waren al gereserveerd voor mensen die die middag zouden komen eten. Het geluk was wel op een andere manier aan onze zijde, we hielden geld over.
Een zeer klein fris regenbuien begeleidde ons op onze wandeltocht, het wandelen werd hierdoor draagbaar. Toen de regen weer was verdwenen, kwam de warmte weer als een beklemmende deken om je heen. Gelukkig kon Roxy op de terugweg nog even genieten van het frisse water, het riviertje de ‘Leuk’, stroomt een beetje slingerend naar de Saar en op een van de leuke plekjes kon Roxy leuk in de Leuk spelen.
Onder de luifel in de schaduw is het nog enigszins uit te houden, we zijn benieuwd wat het onweer vanavond brengt.
Woensdag 13 september 2023.
Het was een prachtige afsluiting van een enorm vochtige en benauwde middag, de trommelaars van de donderende hadden zich verzameld en kwamen langzaam onze kant op. Het geluid, eerst heel zwak, werd luider en luider en de vuurwerkpijl was het startsein om de luifel in te draaien en de stoelen op te bergen. De eerste trommelaars begonnen hun transpiratie van zich af te schudden, het waren nog nauwelijks storende druppels. Schijnbaar vonden de meeste trommelaars dat we wat meer respect mochten hebben voor hun zware werk, ze bestookten ons met vuurpijlen en de dikke trom werd met verve bespeeld. De nauwelijks storende druppels werden vervangen door enorme natte spetters. Dit was geen transpiratie meer dit was te vergelijken met het leeggooien van mijn watertank. Met golven kwam het naar beneden en door de enorme snelheid koelde de spetters af en ze verborgen zich in de hagelstenen welke de totale omgeving teisterden. Ze hadden ons al een half uur in hun greep toen de leider van de band een pauze inlaste, het was de apotheose van de show. Een geroffel van de trommelaars begeleidde het samenpakken van de donkere wolken, daarna kwam de overvloed van boven, van de steenkoude en kletsnatte watermassa.
Na deze zondvloed verscheen de zon en alles kleurde een beetje geelroze.
Vanmorgen besloten we om naar Luxemburg in Luxemburg te rijden, Hanna had daar een prachtige parkeerplaats gevonden. Een klein uurtje later reden we voor het eerst met een camper in deze hoofdstad en de parkeerplaats was vol. Conform een bekend liedje ‘snel een ander weer genomen’ kwamen we bij de tweede plek aan. Deze was gesloten, dus doorrijden. Het mag duidelijk zijn dat deze rit door de binnenstad met de wat minder brede straatjes niet mijn favoriet was, maar alle goeie dingen in drieën. Inderdaad, de derde plek was opnieuw niet voor ons weggelegd, daardoor bleef maar één ding open: doorrijden.
We staan bij het Biermuseum met sitecode 75296 en hebben onze eerste wandeling met Roxy er al op zitten. Zij heeft weer heerlijk en naar hartelust als een Max door de bossen gecrost, daarom ligt ze nu bij te komen.
Donderdag 14 september 2023.
Hanna besloot gisteravond om het dekbed uit de kast te halen, een besluit dat we, in ieder geval ik, erg hebben gewaardeerd. Hadden we tot nog toe een nachttemperatuur van zo’n graad of twintig, vannacht was deze gedaald tot onder de tien. Een echte frisse herfstnacht.
Vanmorgen vertrokken we naar Epen, maar eerst brachten we een bezoek aan de Praxis. Op de camping hebben Hanna en ik de garage opnieuw ingedeeld. Het resultaat mag er straks wezen, een stelling waarop alles netjes wordt weggezet, zodat de vloerruimte meer vrij komt en alles overzichtelijker is.
Aan het eind van de middag besloten we om even wat meer aandacht aan Roxy te besteden. Een korte wandeling zorgde dat ze weer heel blij was en het terrasje dat we pakten kon haar goedkeuring krijgen, vooral dat kleine korststukje van de bitterbal. Terug bij de camper kreeg ze haar avondmaal en even daarna kwam haar speelse gedrag weer naar boven. Ze loopt dan onder mijn benen door en duwt haar rug omhoog waarbij ze kwispelt en haar kop heen en weer schudt met bijtende bewegingen van haar bek, hiermee vormen mijn benen het kruispunt van het infinity-figuur.
Vrijdag 15 september 2023.
Als je, omdat je vaker op een bepaalde plek komt, eenmaal een beetje rust hebt gevonden, breekt voor de camperaar ook een soort komkommertijd aan.
Vanmorgen, rond een uur acht, kwam een jonge hond langs en deze dacht even om op visite bij Roxy te gaan. Ik moest de riem van Roxy losmaken, want ze draaide zichzelf en de andere hond vast. Het was een prachtig spel dat deze twee honden speelden, de buren bleven staan om dit schouwspel te bewonderen. Onverwacht begon Roxy weer als een Speedy Gonzales rond te rennen, waarbij zij op het natte gras soms uit de bocht vloog. Elke keer stopte ze bij de andere hond en daagde deze uit om mee te rennen. Helaas voor Roxy vond de baas dit niet goed. Na deze vroege ochtendgymnastiek was ze fit genoeg om met ons naar Maastricht te gaan.
In de bus, we zaten achterin, gleden we van links naar rechts, en het was duidelijk dat Roxy hier moeite mee had. Ze vond steun bij Hanna, haar poten lagen op schoot en haar kop schoof ze af en toe onder haar arm of ze keek naar buiten. Het wandelen door de stad vond ze leuk, vooral het gegeven dat zij in een van de winkels met een koekje werd ontvangen, de mevrouw achter de balie kreeg haar volle aandacht. Op de markt loopt ze rustig mee, maar onverwachte geluiden, zoals de schreeuwende groenteboer, maken haar onrustiger. Hiervoor wil zij liever weglopen. Na de markt weer rustig terug naar de bus.
Bij de camper kiest Roxy voor het plekje onder de camper, zij is door alle prikkels moe en wenst even te slapen.
Zaterdag 16 september 2023.
Vanmorgen zijn we met z’n drieën een stevige boswandeling gaan maken, helaas voor Roxy moest zij aan de lijn blijven. Na de wandeling heerlijk zitten te niksen en af en toe iets opruimen en regelen voor de terugreis, want morgen gaan we terug naar huis. Dan komen de huiselijke zorgen weer aan de beurt.
Vanmiddag heeft Roxy met een andere hond voor de camper gespeeld. Het was een American Stafford, en ik moet bekennen dat ik dat probeerde te voorkomen. De baas van de hond, een iets te luidruchtige man, kwam toch met zijn hond dichterbij. En het klikte tussen die twee honden, ze hebben heerlijk met elkaar liggen rollen en spelen. Toen de Stafford zich had losgerukt en te dichtbij kwam, wees Roxy haar heel duidelijk haar plaats. De Stafford ging rustig en onderdanig liggen en zijn baas kon hem weer aanlijnen.
Het lijkt alsof de man heel blij is dat Roxy met zijn hond gespeeld heeft, want elke keer dat hij langsloopt heeft hij een praatje en vergeet de opdracht waarvoor hij weggestuurd was. Zijn vrouw is gewend aan dit gedrag en lachend noemt ze het geklets van hem prietpraat.
Aan alle leuke dingen komt een end en dat ene is nu gekomen, morgenavond slapen we in ons eigen huis.
Reageren kan en mag altijd via hannaenfrans@gmail.com