We hebben de afgelopen dagen onze reis richting het Noorden voorbereid. Welke route we gaan volgen en waar we stoppen willen we zoveel mogelijk aan het toeval overlaten. Morgen gaan we onze camper weer uit de stalling halen en dan willen we woensdag in alle rust vertrekken.
WOENSDAG 10 juli 2024
Vandaag hebben we eerst wat spullen bij onze dochter afgeleverd en daarna zijn we doorgereden. Niet richting Dortmund, maar gewoon naar Sittard. Morgen gaan we hier nog wat inkopen doen en daarna begint onze reis pas echt.
Vandaag hebben we 231 kilometer gereden.
DONDERDAG 11 juli 2024
Vanmorgen moesten we nog even een boodschap doen en hierbij mochten we ervaren dat de camper ook vanzelf rijdt. Wat ik verkeerd heb gedaan weet ik nog steeds niet, maar deze ervaring had ik liever niet gehad.
Uiteindelijk reden we rustig richting Bielefeld, een plekje halverwege Hamburg. Het was een rit waarbij je enorm goed leerde hoe je in een file moet rijden. De gemiddelde snelheid lag vandaag rond de 65 kilometer.
Uiteindelijk vonden we de camperplek en hadden de pech dat alle plekjes bezet waren. Een andere camperaar gaf ons advies: “In Duitsland mag je in je auto overnachten en kun je gewoon naast de camperplaats gaan staan. Je mag geen luifel uitdraaien, op blokken staan of stoeltjes buiten zetten. Mocht je gecontroleerd worden, dan zeg je gewoon dat je gedronken hebt en dat je daarom niet mag rijden.”
Met z’n drietjes zijn we de berg afgelopen, een wandeling door een mooi aangelegd park met wandelpaden welke slingerend langs de helling waren gedrapeerd. Het laatste stukje was tussen de druivenstruiken aangelegd. Het stadje had niet datgene wat ik verwacht had en we waren dan ook snel uitgekeken. Voor de terugweg kozen we een andere route, in mijn ogen veel zwaarder en zonder rustpunten. Terug bij de camper hadden we even nodig om weer normaal te kunnen functioneren.
Op de plek waar we nu staan ligt een stalen gedenkbalk. Hier heeft in de oorlog een barak van een werkkamp gestaan en dat is iets dat men hier nooit meer wil vergeten.
We staan op de Wohnmobilstellplatz auf dem Johannisberg met sitecode 7624.
Tot en met vandaag hebben we 513 kilometer gereden.
VRIJDAG 12 juli 2014
Bij onze avondwandeling zagen we een mooie ooievaar op een verkeersbord, wij vonden het een uniek geheel en moesten daar ook een foto van maken. Later op de avond zagen we op Google maps dat deze ooievaar al maanden op dat verkeersbord rust of slaapt.
Vanmorgen kwam deze ooievaar mij, bij het uitlaten van Roxy, statig tegemoet lopen. Op het moment dat Roxy enthousiast werd draaide zij zich om en liep weer, even statig, naar de achterkant van de camper.
Nadat we het grijze water hadden weg laten lopen, vertrokken we richting Middelfart, we wilden vandaag zo’n dikke vijfhonderd kilometer rijden. We hebben het echt niet gehaald. Het oponthoud rondom Hamburg was voor ons, wat snelheid en tijd betreft, weer een nieuwe ervaring. We hebben onze overnachtingsplek op kortere afstand gevonden, we staan nu aan een meertje waar de kano’s en de zeilbootjes welig tieren. Het plekje heeft op Google maps geen naam, maar bij Campercontact heet dit plekje ‘Parking Einfelder See’, Strandallee in Neumünster met sitecode 86349.
In onze planning hopen we dat we morgen een plekje in de buurt van Kopenhagen kunnen bereiken, wie weet.
Tot en met vandaag hebben we 866 kilometer gereden
ZATERDAG 13 juli 2024
Gisteravond gingen we met motregen naar bed, vanmorgen stonden we met motregen op en we reden naar Denemarken in de motregen. In Denemarken stopte de motregen en werd door de echte regen vervangen. Het was vandaag een echte grijze dag. De ruitenwissers hebben vandaag overuren gedraaid.
Tijdens onze eerste stop besloten we om onze route aan te passen en gedurende de rit hebben we dit nog diverse malen gedaan. De tolbruggen, een in Denemarken en een tussen Denemarken en Zweden, zijn behoorlijk in prijs gestegen, daar kun je verder niets aan doen, dat is gelijk de regen. Je moet het gewoon accepteren.
Een ervaring waar ik zelf om kon lachen was de betaling op de Sontbrug. Pas insteken en, nadat deze gecontroleerd was, de tekst om mijn pincode in te tikken verscheen op het beeldscherm. Naast deze tekst kwam de afbeelding van de bekende pinautomaat in beeld. Natuurlijk begon ik onmiddellijk op de juiste toetsen te drukken, alleen er gebeurde niets. Bleek dat de afbeelding verwees naar het toetsenbord onder het beeldscherm. Natuurlijk vond Hanna dit zo’n verborgen camera moment.
Uiteindelijk zijn we in Ystad terechtgekomen, de enige plek, vermoedelijk door de specifieke ligging, waar we morgen op een droge dag kunnen rekenen.
Tot en met vandaag staat er 1357 kilometer op de teller.
ZONDAG 14 juli 2024
We dachten dat de plek waar wij vannacht stonden, Ystads Reningverket met sitecode 14725, de enige plek in dit stadje was. Omdat we met de fiets naar het stadje gingen kwamen wij tot een andere ervaring. Verderop, dichterbij het station en de haven stikt het van de camperplekken. Ik ben wel van mening dat wij op de mooiste plek hebben gestaan.
Het stadje is leuk, maar het kan mij niet bekoren als een stad met mooie gebouwen, daarvoor ben ik duidelijk teveel verwend. Toch kun je er prachtige foto’s maken en, mocht je wat meer willen zien, Hanna plaatst veel op Polarsteps “Up to the North”.
Het meest hebben we vanmorgen genoten van het bezoek aan een klein kunstwinkeltje, gelegen in een prachtig oud hofje dat dateerde uit de jaren 1700. Na dit bezoek hebben we nog brood gekocht en zijn terug gefiets naaar de camper en hier werden we vrolijk door Roxy begroet.
Na het eten vertrokken we richting Kristianstad, een rit waarvan we “WAUW” zeiden, wauw vanwege het mooie weer, wauw vanwege de prachtige route en wauw vanwege de vele prachtige wauwen. Een wauw zien vliegen is al prachtig, maar een tiental van deze vogels zien vliegen is overweldigend.
We kwamen aan op ons plekje dat we voor ogen hadden, Naturum Vattenriket met sitecode 28530. Na het parkeren van de camper zijn we een klein stukje door het natuurgebied gaan lopen en toen we bij het bezoekerscentrum aankwamen, werden we verrast door de muziek van een gemengd jazzorkest. De gezelligheid en het leven durven te leven werd hier bekroond. Terug bij de camper kunnen we nog lekker in het zonnetje nagenieten. Wat is dat een verschil met de afgelopen dagen.
De kilometerstand is vandaag opgelopen tot 1440 kilometer.
MAANDAG 15 juli 2024
Gisteren, na het avondeten, zijn we lekker gaan wandelen. Het was een prachtige zomeravond, zo eentje die je altijd in films ziet. De collage van foto’s geven een kleine impressie van die wandeling. Rond een uur of tien kwamen we terug bij de camper en hebben we even film afgekeken. Om elf uur was het nog steeds licht, het lijkt alsof de dagen hier al merkbaar langer worden.
‘s Nachts werden we weer verrast met regen, dit was volgens de bekende apps niet mogelijk. Het was vanmorgen, toen we buiten liepen ook duidelijk een terugval in het weer, het was echt fris en vochtig. De voorgenomen wandeling door Kristianstad werd uitgesteld en van uitstel kwam afstel. We besloten verder te rijden, richting Kalmar. Het was een prachtige route waarvan we weer heerlijk konden genieten. Gelukkig liet het zonnetje zich weer zien en konden we onderweg, buiten op een bankje rustig genieten van ons rustmoment.
Na de breek reden we door naar de voorgenomen camperplek in Kalmar, maar, helaas, deze was bezet. We moesten terug en vonden na behoorlijk wat geharrewar een plekje achter de universiteit, met uitzich op het kasteel. we staan in Kalmar op de plek met sitecode 106382.
De wandeling naar de stad deed oude herinneringen boven komen, maar het complete beeld waren we allebei kwijt. Het is dan ook precies zes jaar geleden dat we in deze stad geweest zijn.
Terug bij de camper besloten we om nog lekker van de avondzon te genieten, op een stoeltje naast de camper met een lekker drankje. Wat wil je nog meer?
De kilometerstand is 1634.
DINSDAG 16 juli 2024
De meeuwen verstoorden mijn nachtrust, maar voor de rest was het een prima overnachtingsplek. We waren vroeg wakker en na enig overleg besloten we om door te rijden naar Västervik, een plekje waar we al geweest waren, maar de herinneringen waren vervaagd. Na een mooie rit kwamen we aan en we kozen niet voor een van de camperplekken in de stad, maar voor een parkeerplaats aan de kade, we staan op de Skeppsbron Norra, op één van de vijf camperplekken.
Toen we naar de stad gingen, kwamen oude herinneringen boven en herkende ik heel veel gebouwen. Het plekje waar we mijn Zweedse riem gekocht hadden, het witte kerkje met de prachtige houten banken, de kade met de leuke bootjes en nog veel meer.
Na een leuke wandeling door de stad besloten we om bij de ‘GULDKANT’ te gaan eten. Het was een ervaring die, voor mij, niet voor herhaling vatbaar is. De zalm smaakte niet naar zalm, was een beetje smaakloos en de rest van het eten was echt niet beter van smaak. Het oordeel van Hanna kwam overeen met dat van mij, haar schnitzel had de structuur van vlees, maar niet die van varkensvlees. Een kant en klare fabrieksschnitzel gemaakt van fijngemalen vlees. Kortom onze ervaring was hetzelfde.
Overigens weet ik nu waar zij als restaurant hun naam aan te danken hebben. De meeuwen piesen op het dak en hun urine komt als een douche naar beneden. Menige gast ging met gewassen voeten en of benen naar huis.
Terug bij de camper overleggen we wat we gaan doen en conform het liedje “should I stay or should I go” besloten we om de rest van de dag in het stadje door te brengen en morgen vroeg weer verder te rijden.
De meter staat op 1778 kilometer.
WOENSDAG 17 juli 2024
Helaas, gisteravond laat ontdekten we dat we de nacht wilden doorbrengen op een plek waar overnachten verboden is. Dit betekende dat we om 22.30 uur nog naar een andere overnachtingsplek moesten rijden, dit werd Ställplats Järnet met sitecode 158739. Misschien was het handiger geweest als we deze meteen hadden uitgekozen.
Na een goede nachtrust reden we vanmorgen naar Eksjö, een klein stadje dat de vroegere sfeer van Zweden als beste zou uitstralen. Het was een rustige en voorspoedige rit en om tien uur parkeerden we onze camper achteraan bij het ziekenhuis van Eksjö. Een plek waar we mochten staan om het stadje te bezoeken. Het was werkelijk de moeite waard, niet alleen de prachtige oude houten huisjes, maar ook de binnenplaatsen die wij vrijelijk mochten bezoeken. Het is dan ook heel leuk als je met een van de bewoners over zijn binnenplaats mag praten, het was de plek waar vroeger de koperslagers hun werk deden. Het stadje is een aanrader voor een ieder die in de buurt komt, ok, het is toeristisch, maar zo voelt het niet.
Terug bij de camper hebben we heerlijk gegeten, van het verse Zweedse brood. Heel even kwam de herinnering van KingCorn bij mij boven, maar dit was bij de tweede hap verdwenen.
Na deze lunch zetten we de reis voort, richting Jönköping. Onderweg nog even bij een andere plek gekeken, maar dat had geen meerwaarde. We zijn doorgereden naar Huskvarna, naar de Alviksvägen met sitecode 79774. Omdat we vers water moesten hebben en vuil water moesten lozen, reed ik netjes de loosplek op. Verderop zagen we campers staan, langs het gras achter een parkeerplaats. Terwijl ik de verzorging van de camper deed, ging Hanna bij die campers kijken. Het resultaat hiervan is dat we nu tussen die campers staan en genieten van een plek aan de rand van het park, met een prachtig uitzicht over het meer.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden, dronken we een kopje koffie met Zweeds gebak. Dit laatste had Hanna al in Eksjö gekocht. Hanna had iets met aardbeien en ik kreeg een zachte kokosbal, samengesteld uit suiker, gemalen nootjes en chocolade. Een superheerlijke tractatie.
Na de koffie even met de buren staan kletsen en we kregen een paar leuke camperplekjes van hun te horen. Advies voor onze verdere reis.
Vanmiddag is Roxy aan de waterkantde strijd aangegaan met een grote wortel, de strijd bleef onbeslist.
Vandaag staat de teller op 1955 kilometer, het laatste stukje hebben we waarschijnlijk gevlogen.
Morgen hebben we weer een nieuwe dag.
DONDERDAG 18 juli 2024
Vandaag is inderdaad zo’n nieuwe dag. Het zou een warme zonnige dag worden, een dag met een strak blauwe lucht. Hoe anders kan het uitpakken, goed bewolkt, een frisse wind en toch ook regelmatig een zonnetje. We besloten om, zonder Roxy naar Jönköping te gaan, lekker een stukje fietsen en daar nog eens rondlopen.
In de stad kwamen oude herinneringen weer naar boven, het is niet een stad waar we van houden, het heeft niet het karakter dat we zoeken. Het werd dus een kort bezoek aan de winkelstraat en met een paar koopjes kwamen we een twee uur later weer bij de camper aan.
Hier werden we door Roxy verwelkomd. Na de lunch, van het laatste stukje brood van gisteren, zijn we een stukje gaan wandelen. Roxy vond het weer heerlijk om even in het water te spartelen, maar de golf over haar kop deed haar besluiten om het water de rug toe te keren.
‘s Middags nog even met een paar stoeltjes bij het water gaan zitten, en, terwijl Hanna aan het breien is, kan ik heerlijk nietsdoen en wegdutten, als zo’n bejaard stel uit de film of het stripverhalen.
Na een paar uurtjes teruggegaan naar de camper om deze aan de buitenkant een beetje schoon te maken. Ondertussen ligt Roxy uitgevloerd onder tafel, bij te komen van haar sportieve inspanningen.
We weten in welke richting we morgen gaan rijden, we weten nog niet waar we morgen onze camper parkeren.
VRIJDAG 19 juli 2024
Halverwege de ochtend besloten we om onze prachtige plek te verlaten en verder te rijden. We kozen voor Hjo, een van de drie mooiste stadjes met houten huizen. Het plekje werd ons door Zweedse camperburen aangeraden, vooral nadat wij ze over Eksjö hadden verteld.
Het was niet alleen een korte rit, het was tot nu toe ook de mooiste rit. We reden dwars door de bossen en konden af en toe een blik werpen op het prachtige meer waarlangs we reden. Aangekomen in het stadje konden we alleen maar terecht op Lokstallet ställplats Hjo met sitecode 106770.
Na het eten zijn we in de richting van het meer, en ook het centrum, gaan lopen. De houten huizen in Hjo zijn van een totaal andere orde, het zijn eigenlijk gewoon villa’s. Het hele stadje wordt overspoeld door toeristen, waardoor het in mijn ogen haar charme verliest. Heel opvallend in dit stadje zijn de mannen met oude Amerikaanse sleeën van wagens. Zij paraderen, terwijl uit de speakers hun favoriete muziek de rust verstoort, met hun auto door de straten en vinden het magnifiek als het geluid uit hun uitlaat de muziek overstemt. Dit was, voor ons, weer een nieuwe ervaring van machogedrag.
Aan het eind van de dag zitten we, met een glaasje fris, bij de camper. Morgen komt weer een nieuwe dag.
De tellerstand staat nu op 2035 kilometer.
ZATERDAG 20 juli 2024
Voor de eerste keer konden we buiten in de warme ochtendzon ons ontbijt nuttigen. Heerlijk als je zo kunt genieten, we hopen dit vaker te gaan ervaren.
Na het ontbijt vertrokken we voor een wat kortere rit naar Skövde, maar tijdens deze rit besloten we door te rijden en niet te stoppen. We gingen in Varnhem naar de kloosterkerk kijken, alleen de kerk staat nog overeind, de rest is een ruïne. Toch was het geheel de moeite waard.
Na deze stop reden we verder, naar Lidköping en vonden een plekje aan de haven, met sitecode 64980. We hadden geluk, er zijn maar zes plekjes en wij hadden de zesde plek.
De buurvrouw heette ons welkom in Zweden en begon honderduit te praten over de stad. Op haar aanraden zijn we gaan wandelen en dat hadden we niet moeten doen. Het is uitverkooptijd en, aangezien er voor ons geen echte bezienswaardigheden zijn, hadden we niets anders te doen dan te winkelen.
Het valt ons allebei op dat de mensen hier in Zweden uiterst vriendelijk zijn, ze geven je ongevraagd advies en ze laten blijken dat ze trots op hun land zijn.
Vandaag komt er tachtig kilometer bij en hebben we al 2115 kilometer gereden.
ZONDAG 21 juli 2024
Bij het opstaan, zo rond half zeven, scheen het zonnetje al door de kiertjes van de verduisteringsgordijnen en wisten we dat we weer een prachtige dag zouden mogen ervaren. We deden alles in slow-motion, want we hadden een duidelijk doel: Örebro.
Gisteren beseften we al dat we onze plannen moeten aanpassen, we kunnen niet alles zien en moeten dus keuzes maken. Gisteren was het Skövde en vandaag is het Mariestad.
De route van vandaag was de minst mooie, het verkeer van vandaag was drukker en ook leek het alsof de zon ons zou verlaten. De temperatuur voelde je met de kilometers zakken en bij aankomst op ons plekje, Alnängsbadet met sitecode 50919, stond de thermometer nog maar op zeventien graden.
Echt koud was het niet, dus de korte broek bleef aan.
Na de lunch zijn we langs het kanaal gaan wandelen, in de richting van een openlucht museum. We kwamen bij het museum Wadköping aan. Het is een museum dat als een dorp in elkaar is gezet, er staan oude huisjes uit diverse steden en deze huisjes zijn of bewoond, of in gebruik als demonstratie- museumruimte. De oude ambachten worden hier niet alleen gedemonstreerd, ze worden ook efficiënt ingezet. Natuurlijk ontbreekt het hier niet aan de mogelijkheid om geld uit te geven, maar de toegang is gratis.
In de namiddag hebben we heerlijk aan de kant van een kleine natuurlijke vijver kunnen genieten van het verloren gewaande zonnetje. Eigenlijk heeft het zonnetje rekening gehouden met onze dagindeling, misschien dat ze dat morgen weer kan doen.
Na het avondeten, en de gebruikelijke afwas, besloten we om nog naar het natuurgebied Rynningeviken te gaan.Een avondwandeling is nooit weg en de natuur zou daar mooi zijn. Daar is geen woord van gelogen, het is een schitterend bos/watergebied met allerlei voorzieningen.
Het is voor ons, na dit bezoek, noodzakelijk om van de week hamburgers en broodjes te kopen. Overal staan barbeques en het hout voor deze barbeques ligt er naast. Je ziet allerlei mensen die gezellig het vuurtje hebben aangestoken en hun vlees op het rooster hebben gelegd. Een ervaring die ik ook wil opdoen, gewoon ergens je eigen maaltijd bereiden.
Op de terugweg werd ik voor de eerste keer geattaqueerd door een zwerm muggen. Ik sloeg ze dood op mijn scheenbeen en tegelijkertijd pakten ze mijn kuitbeen en enkel. Zelfs Roxy was naar deze muggen aan het happen.
We beseffen heel goed dat we heel veel unieke ervaringen mogen opdoen, dat we ons dus rijk mogen voelen. Deze rijkdom kun je niet kopen, die kun je alleen ervaren.
De kilometerstand staat nu op 2281.
MAANDAG 22 juli 2024
Een herinnering aan mijn jaren in Maastricht is het gezegde van mijn Engelse leraar: “early to bed and early to rise, makes you healty, wealthy and wise”. Gisteren gingen we vroeg slapen, het was nog gewoon licht en de straatlampen waren nog niet aan, en vanmorgen waren we weer vroeg uit de veren.
Voor tienen reden we al met onze fiets door Örebro en wederom was het zo’n dag dat je van alles zag. Er was een brug die dankzij de kleurrijke versieringen opviel en vervolgens stond je recht voor het grote slot van Örebro. In de slotgracht zag ik wat opvallende kunstvissen en tegelijkertijd zag Hanna weer andere kunst in de slotgracht. Er was rondom het slot een thema-tentoonstelling, waarbij onderdrukking centraal stond. We hebben onze ogen weer behoorlijk de kost gegeven.
Terug bij de camper liet Hanna Roxy wandelen en ik zette de fietsen weg, daarna reden we naar Bönan, een plekje aan de Oostzee. De rit erheen was traag en lang, niet eentje van ‘ah’ en ‘oh’. De regen deed ons vertrouwen een beetje zakken, maar na regen komt zonneschijn en dat mochten we ook ervaren. Uiteindelijk kwamen we op onze plaats van bestemming, Bönan met sitecode 99417.
Het was duidelijk dat we de korte broek moesten inleveren, het was fris en behoorlijk mistig. De twee uitkijkpunten die we hebben bezocht hadden één ding gemeen; je zag alleen maar grijs water en grijze lucht. Misschien dat we morgen nog even een visje in de haven kunnen kopen.
Er staan nu 2533 kilometers op de teller.
DINSDAG 23 juli 2024
Na een geweldig stille nacht, hoe kan het ook anders als je aan het eind van de landtong staat, werden we niet alleen door de zon, maar ook door de meeuwen en de geur van gerookte zalm gewekt. Helaas voor ons kon je de eerste uren geen vers gerookte zalm kopen.
We besloten verder te rijden, maar eerst zouden we naar een servicepunt rijden, zodat we de komende dagen weer vrij konden rijden.
Hierna kwamen we op de E4 een autoweg. Deze weg gaat langs de kust, bijna recht omhoog. Het was een gevarieerde rit, de weg was voor mij de doorsnee autoweg die je op Zweedse films ziet en de natuur was dan weer heel groen, heel kaal en ruw en soms reed je direct langs het water.
Onze eerste stop, de koffiepauze, was bij Angersjöns Mat, een picknickplekje naast de autoweg, direct gelegen aan een groot meer. De plek is ook een erkende camperplek, met sitecode 103403.
Na de koffie konden we weer doorrijden en was de rit een herhaling van het voorgaande. Pas in Sundsvall kwam bij ons de eerste ‘wauw’, we reden over een enorme grote brug. Bij het begin van de brug werd de auto gefotografeerd en daar stond een bord dat we tol moesten betalen. Helaas voor hun, of misschien wel voor ons, hebben we de plek waar je betalen moet gemist. Wie weet, misschien krijgen we wel een foto thuisgestuurd.
Een half uurtje later moesten we van de autoweg af, op dat moment een autoweg in de stad waarop de maximum snelheid 50 kilometer was, en reden we uiteindelijk het oude haventerrein op. We staan op de de camperplek van het Bil Museum en mocht je denken “Bil?”, dan hebben wij het over auto’s. Deze camperplek heeft geen registratie bij campercontact.
De flinke rit van vandaag brengt de kilometerstand op 2810.
WOENSDAG 24 juli 2024
We zijn gisteren de stad ingelopen en we waren binnen een uurtje terug. We konden niets vinden dat ons boeit, het is voor ons een stille moderne stad zonder ziel.
Na een vreselijke nacht, omdat het Bilmuseum last van flatulentie had, waren we blij dat we deze plek achter ons konden laten.
We reden via de E4 naar het noorden en al rijdende besloten we door te rijden, we wilden een grote afstand overbruggen. Het rijden door het gebied van de Hoge Kust is mooi, maar niet zo mooi dat je spreekt over magnifiek. Dit gebied is een waar paradijs voor de echte hikers en dat zijn wij echt niet. Eigenlijk hebben we in deze rit niets nieuws gezien, het was eerlijk gezegd een saaie rit.
Een paar koffiepauzes vormden de breekmomenten van deze monotone autorit. En, op de laatste plek waar we stopten werd vers gerookte zalm verkocht en dat konden we, na gisterochtend, natuurlijk aan ons voorbij laten gaan. Niet alleen wij kregen vis, Roxy had als eerste een stukje van de verkoopster gekregen.
We reden verder en kwamen uiteindelijk op onze overnachtingsplek aan, we staan in Gammelstads Kyrkstad met sitecode 23426. Een uurtje rondlopen door dit dorpje maakt de hele dag weer goed. Het is een dorp van vrijstaande rode houten huisjes. Het leek alsof alles aan elkaar staat, maar bij het wandelen kon je tussen de huisjes doorkijken. Rondom de kerk stond een verzameling van prachtige oude auto’s, de Amerikaanse sleeën waren hierbij in de meerderheid.
De meter staat nu op 3290 kilometer.
DONDERDAG 25 juli 2024
I Lokkmokk, på polcirkeln ät lunch i husbilen med utsikt över sjön.
Zo lijkt het heel wat en klinkt het altijd mooier, want de dag was grauw en de regen kwam hard naar beneden. Zo’n dag dat je blij bent om binnen te zijn.
Vanmorgen in de regen vertrokken we naar Jokkmokk, een p\klein stadje op de poolcirkel, en we konden pas net voor Jokkmokk de regen ontvluchten. Het was een mooie route, maar door de grijsheid van de regen viel het minder op.
We staan nu op een plekje met de mooie naam ‘Rastplats Laponia’ met sitecode 18743.
In dat half uur dat we staan, is de camper al twee keer gratis gewassen. Toch schijnt de zon tussen de buien door en is de temperatuur nog steeds rond de 24 graden. Het is de bedoeling dat we hier vandaag blijven staan en genieten van het prachtige uitzicht.
De kilometerstand is nu al opgelopen tot 3455 kilometer. De internetverbinding is zo slecht dat het niet mogelijke is om mijn normale dagroute te maken.
VRIJDAG 26 juli 2024
Vannacht, als je dat zo mag noemen, hadden we nog een paar stevige regenbuitjes. Het onweer van gisteravond was niet meer van de partij. We hebben lekker geslapen en het opstaan, om zeven uur met een prachtige zon, alsof het ergens rond het middaguur was, en een schitterend uitzicht maakt alles, maar dan ook alles goed.
Om negen uur reden we naar het centrum van Jokkmokk en gingen daar als eerste de Sami-kerk bekijken. Een schitterend bouwwerk van hout en alle accenten van marmer waren geschilderd. Even over tienen gingen we het Ajtte-museum in. Hier werd de geschiedenis van heel Lapland (Noorwegen-Zweden-Finland-Rusland) voor het voetlicht gebracht. Ook al verstond ik de taal niet en kon ik de bijschriften niet lezen, het verhaal was heel begrijpelijk. Met moderne technieken werd de geschiedenis verteld en getoond, dit alles ook in relatie tot de hedendaagse leefcultuur van de Sami. Het mooie van dit museum is het feit dat elke zaal, en ook elk tafereel, op een voor kinderen begrijpbare manier werd uitgelegd en waarbij kinderen werden uitgedaagd tot onderzoek. Deze ochtend kon voor ons niet meer stuk.
We reden terug naar de plek waar we vannacht hadden geslapen en hebben daar gegeten en lekker onderuit aan het water gezeten. Halverwege de middag reden we verder, over een stille E45 en E10. Stil, omdat er weinig verkeer was, maar ook stil omdat de natuur zich weer van haar mooiste kant liet zien. We reden door en staan nu op Rastplats Lappeasuando met sitecode 14556.
De kilometerstand bedraagt 3612 kilometer
ZATERDAG 26 juli 2024
We hebben vandaag weer internetbereik.
We hadden een gratis overnachtingsplekje, zo’n plekje waar veel mensen over klagen, want het ligt langs de weg en je kunt er geen grijswater lozen en schoonwater vullen. Ik moet erkennen dat je af en toe de auto’s hoorde, maar je kunt en mag je toiletpot legen, dus met wat extra inspanning kun je ook de grijswatertank ledigen. Een emmertje onder de afvoer vullen en dan naar de latrine, speciaal voor campers en caravans, om de emmer te legen. Ook schoonwater mocht en kon je innemen, alleen niet met een slang, maar wel met een gieter.
Hierna reden we weg, we hadden niet het idee om al naar Noorwegen te rijden, maar we staan er nu wel. We staan op Bjerkvik Rasteplass met sitecode 21054.
In Zweden heb ik twee nieuwe verkeersborden gezien, het waarschuwingsbord voor overstekende elanden (naast dat van overstekend wild) en het waarschuwingsbord voor overstekende sneeuwscooters.
Vandaag hebben we voor het eerst een wild rendier gezien, aan het gewei te zien was het een mannetje. Ik wist niet dat deze dieren zo donkerbruin, bijna zwart, van kleur waren, Het is een heel sierlijk beest.
De route door Zweden ging redelijk goed, de natuur was mooi en de stopplaatsen waren makkelijk in te rijden, dus zijn we regelmatig ergens gaan staan om koffie te drinken.
De E10 gaat langs Kiruna en een maand geleden hadden we op Netflix een film over deze stad gezien. Bij Kiruna ligt Europa’s grootste ijzerertsmijn en, als gevolg van de werkzaamheden in deze mijn, moest de stad verplaatst worden. Het is nu dan ook een stad met veel etagewoningen waarbij op de achtergrond de wekzaamheden van de mijn zichtbaar zijn. De treinen met ijzererts gaan langs de E10 naar Narvik en worden in de haven geleegd. Hiervandaan gaat het ijzererts met schepen Europa in, ook naar Nederland.
De E10 gaat in Noorwegen verder, maar daar is het een totaal andere route. Als eerste zijn de bomen in de omgeving verdwenen en zie je een landschap van ruwe en onbehouen bergen, waarbij de Trollen, na het spel van rotsblokgooien, de stenen in het dal hebben laten liggen. De weg zelf lijkt wat smaller en wordt omschreven als een weg waarbij je geen hoogtevrees moet hebben. Vanaf Zweden heb je stevige en kronkelige afdalingen waarbij, als je tijd hebt om rond te kijken, de prachtigste natuurlandschappen kunt zien.
Ik begrijp nu het bruuske gedrag van de Noorse goden, zij konden in een omgeving als dit gewoon niet aardig zijn.
De kilometerstand is vandaag opgelopen tot 3847 kilometer.
ZONDAG 28 juli 2024
Het begon gisteren rond vier uur te regenen en het regent nu nog steeds. De vooruitzichten zijn regen voor morgen en regen voor overmorgen. We besluiten daarom om de E6 naar beneden te rijden.
Ik moet als eerste toegeven dat het noorden van Noorwegen, het gebied waar wij vandaag doorheen reden, prachtig groen is, het wijkt af van het beeld dat ik gisteren nog had,
We reden, met een gemiddelde snelheid van vijftig kilometer over deze route en, na wat opstartproblemen, hielden onze eerste stop bij een monument ter nagedachtenis aan de slag om Narvik. De film ‘Narvik’ op Netflix geeft hier een goed beeld van. Vervolgens reden we verder en besefte ik dat we de route reden waar Discovery een serie over heeft gemaakt, vrachtauto’s die vast komen te zitten, of van de weg afglijden. Ok, het is nu geen winter, maar de route is daarom niet minder moeilijk. We hadden regen en reden door de mist van de wolken over een afdaling waar ik ‘U’ tegen zou zeggen, want de Cauberg was er niets bij, mijn topsnelheid kwam hier niet boven de dertig uit. Het zicht bedroeg ongeveer tien meter en de haarspeldbochten zag je nauwelijks aankomen, je zat er gewoon plotseling in. We hebben de route overleefd, en aan het eind wachtte de pont van Skarberget.
Dachten we het gehad te hebben, bij het verlaten van de pont kreeg ik een zware vrachtwagen achter me aan en ik had het gevoel dat deze mij vooruit wilde duwen. Ook dit was weer zo’n weg die je, als vreemdeling, bij prachtig weer niet boven de zestig laat rijden. De mist was verdwenen, maar de regen nog lang niet en daarom zijn we bij de eerste stopmogelijkheid gaan staan. we hebben hier rustig gegeten, waardoor we ook de tijd hadden om de spanning uit onze lichamen te laten verdwijnen. Hierna reden we verder naar onze overnachtingsplek, alleen Google heeft ons weer laten vliegen. We staan op de Parkplass Tømmerneset met sitecode 60935.
Hier zijn we, op een droog moment, een klein stukje gaan wandelen. We kwamen bij de zalmtrap en een prachtige rotsformatie. Hoe slecht deze dag ook was, wat weer en wegen betreft, dit, wat we even mochten aanschouwen, maakt deze dag tot een succes.
We hebben nu 4004 kilometer op de teller staan.
MAANDAG 29 juli 2024
Op de plek waar we staan is een bushalte en gisteravond bleek dat deze plek een knooppunt voor verschillende buslijnen is. Ook vanmorgen kwamen de bussen weer aanrijden en zag je passagiers met koffers uit de ene naar de andere bus lopen. Opvallend was dat niet alleen passagiers van bus wisselen, ook de chauffeurs wisselen van bus. Het komt erop neer dat de chauffeur het traject dat hij hierheen heeft afgelegd ook weer terug rijdt, maar nu in een andere bus, maar wel met hetzelfde nummer.
We vertrekken rustig, het is nog heel stil op de weg. Het is een prachtige route, een route met stevige stijging en daling, een route waar je als vreemdeling niet de toegestane 80 kilometer durft te rijden, een route met prachtige vergezichten over de fjorden, maar ook een route met heel veel beklemmende tunnels. Beklemmend, omdat veel tunnels slecht verlicht zijn en ook nog maar 4,90 meter breed zijn, terwijl onze camper 2,30 meter breed is en de vrachtwagens lijken hier heel erg groot.
Een paar keer zijn we gestopt, dit om even te ontspannen en te kijken waar we onze eindstop van vandaag zouden plaatsen. Een van die plekjes was Fauske, een klein stadje dat blijk geeft van hun oudste bron van inkomen: graniet.
We besloten door te rijden naar de poolcirkel, maar onverwacht ontdekte Hanna een leuk plekje aan de oever van twee riviertjes die samenvloeien, een echte driesprong. Hoe we hier morgen weer vandaan komen, is een zaak voor morgen, de inhoud van dit is de helling en de breedte van de onverharde weg en als toetje misschien nog een fikse regenbui.
Het is plek waar Roxy weer heerlijk heeft kunnen genieten van het water dat snel stroomt. In feite lijkt het alsof ze dit ruikt en ze sleurt je dan ook daarheen.
In de middag zijn we een flink stuk gaan wandelen, we wilden onze eerste echte waterval van dichtbij gaan bekijken. Ook hier trok Roxy mij bijkans onderuit, want stromend water heeft bij haar nu eenmaal dat effect.
Morgen weer een nieuwe dag, waarbij we weer verschillende ideeën hebben waar we uit kunnen en mogen kiezen.
4175 kilometer staat er op de teller.
We staan nu bij Hestbrinken Storjord met sitecode 103088.
DINSDAG 30 juli 2024
Wat een geweldige nacht, niets anders dan het geruis van snelstromend water, wakker worden in de verloren stilte van de hectische samenleving. Geen decibellen, maar zacht geroezemoes van de waterdruppels die opspatten als het water stukslaat op de enorme rotsblokken. Een nacht die je, op mijn leeftijd, nooit meer vergeten wil en die je doet herinneren aan je kind zijn.
Na een eenvoudig ontbijt zijn we een stukje gaan lopen, in de hoop dat we weer iets nieuws mochten ervaren. Jammer genoeg niet, daarom besloten we om weer verder te rijden.
We reden bewust door naar het Polarsirkelsenteret, een bouwwerk op de poolcirkel waar veel camperaars overnachten. De sitecode is 9660. De vorige keer (2018) wilden we hier niet staan, nu wilden we het weer niet. Ook hadden we de ervaring dat we niets nieuws konden ontdekken en dat de herinneringen van de vorige keer opnieuw versterkt werden.
We reden door naar Mo I Rana, om de verzorging van onze camper te doen. We moesten op drie verschillende locaties zijn, bij de eerste mocht je vuil water en toilet legen, bij de tweede mocht ik LPG tanken en bij de derde kon ik de schoonwatertank vullen.
Bij het LPG tanken ging iets fout, ik moest twee keer mijn pinpas in de automaat stoppen en ik zag dat de eerste keer, zonder gas te ontvangen wel iets van de rekening werd afgeschreven, één NK. De tweede keer lukte het wel om de tank te vullen, veertien liter. De prijs van LPG is hier tweemaal die van in Nederland. Op de plek waar we overnachten, ontdekten we dat de hele gastankbeurt ons nog geen 10 eurocent gekost heeft. Ben benieuwd naar de afloop hiervan.
We zijn ook even een paar noodzakelijke boodschappen gaan halen, en, vinden we Nederland al duur, dit overtreft alles.
We reden opnieuw verder en konden wederom genieten van de prachtige omgeving. We hadden voor een plek gekozen met de prachtige naam Knutlia Rasterplass met sitecode 102498. We ontdekten dat deze plek een herinneringsplek is voor krijgsgevangenen uit de WO II die hier ingezet werden voor de aanleg van wegen, hier is het “The Blood Road Memorial”. Het is een prachtige plek langs de E6.
Bij het lezen van allerlei informatie ontdekte Hanna dat er boven op de berg een nog mooiere plek zou zijn en daarom besloten we om de weg naar boven te nemen.
We staan nu, helemaal alleen, boven op een plateau met grandioos uitzicht, links bergen met sneeuw en voor ons een groot meer met beboste bergen en rechts weer bergen met grasstroken waarop beesten grazen (althans we horen steeds bellen). En de huiskapster heeft mijn overvloedige haardos weer gefatsoeneerd, waarna ik heerlijk kon genieten van onze buitendouche. Dit overtreft onze overnachting van afgelopen nacht.
We hebben nu 4348 kilometer op de teller staan, dat is voor vandaag dus 173 kilometer.
WOENSDAG 31 juli 2024
Je ligt ontspannen in je bed en het enige wat tot je komt is het geluid van je eigen ademhaling. En dat doe je dan ook nog eens heel voorzichtig, bang om de serene rust, van de nacht die niet donker, wordt te verstoren. Het is een goddelijk gevoel om in deze omgeving wakker te worden en je hoopt dat je dat moment voor eeuwig kunt vasthouden.
Na de normale plichtplegingen, die het wakker worden in een hemelse omgeving van je eist, komt het moment dat je met weemoed afscheid neemt van deze Edense hof en daal je af naar het normale aardse bestaan.
We rijden de helling af en beseffen dan pas hoe stijl wij gisteren omhoog zijn gegaan, het bewijs dat de hemel boven is werd hiermee geleverd.
Ba een klein half uur werden we door de politie staande gehouden en mocht ik ‘s morgens om 9.15 uur in een pijpje blazen, het resultaat was dat ik geen alcohol in mijn adem had en dat ik door mocht rijden. Op woensdagmorgen een drankcontrole houden zegt toch wel iets over de verwachtingen van sommige Noren
Een dik uur later verlieten we de E6 en reden via een onverharde weg naar het meer, we wilden koffie drinken. Was het mooi weer geweest, dan was dit onze overnachtingsplek geworden. De regen die we gaan krijgen heeft de temperatuur al tot 12 graden laten zakken. Toch weerhoudt deze frisheid ons niet om even langs het strandje te lopen en te kijken naar Roxy die weer als een idioot rondjes rent over het strand en door het water. We drinken koffie op de Storfroyningen Parkplatz, met sitecode 77951.
Na de koffie rijden we in de regen verder. De werkzaamheden aan de weg en de hoeveelheid water die naar beneden valt, maken dat deze rit niet tot de mooiste behoort. Was het in het begin nog prachtig, na de koffiepauze werd het al snel saai. We stopten nog een keer om onze boterham te eten en reden daarna in deze troosteloze omgeving verder. Uiteindelijk kwamen we op onze overnachtingsplek aan en, zoals het hoort, kwam het zonnetje ons de laatste twintig kilometer begeleiden. We staan in het leuke kleine dorpje Straumen, Inderoy met de sitecode 102877. We hebben al een fikse wandeling door het dorpje gemaakt en bij de plaatselijke bakker hebben we genoten van een kopje koffie met gebak.
Na vandaag hebben we 4671 kilometer op de teller staan.
Net de bevestiging gehad dat de LPG-betaling is aangepast, dus dat voordeeltje zijn we weer kwijt.
DONDERDAG 1 augustus 2024
Het lijkt alsof wij vroege vogels zijn: we staan op, nemen ontbijt, laten de hond uit en bespreken de rit die we waarschijnlijk gaan rijden. Op het moment dat we vertrekken lijken de andere camperaars nog in een andere wereld te vertoeven, althans wij zien ze niet.
Onze rit begon daarom ook vanmorgen weer in alle eenzaamheid en verliep daardoor ook makkelijk. De dreiging van regen achtervolgde ons lang, maar heeft het afgelegd tegen de kracht van de zon. Het was dan ook een heerlijke reisdag en we mochten weer van alles zien.
Onze eerste stop zou een waterval zijn, zo’n tien kilometer van de E6 af. Vlak voor de afrit moesten we door een tunnel, van vier kilometer, rijden. De verlichting van deze tunnel was waarschijnlijk bedoeld voor mensen die het brailleschrift beheren. Het was pikkedonker en de op plaatselijke aanwezige verlichting was vermoedelijk bezuinigd. Het was op zijn aardigst gezegd een stevige stresstunnel. Direct na de tunnel moest ik van de E6 af en kwam op een lokale weg. Bij de eerstvolgende rotonde moest ik linksaf, de berg op. Een smalle, met haarspeldbochten versierde, weg tussen de huisjes was de start van deze klim. Ook hiervan kan ik zeggen dat de adrenaline hoogtij vierde.
Boven op de berg kon ik parkeren, parking Storfosen, en daarna konden we met z’n drieën gaan wandelen, bergje af en bergje op, niet alleen uitkijken voor de oneffenheden van het pad maar ook voor de valkuilen welke door de wortels van bomen waren aangelegd. Het resultaat van deze beproeving was adembenemend mooi, en de beloning was de koude douche van de waterspetters welke ontstonden op het snijvlak van verticaal en horizontaal water. Dit maakte alles goed en de dag kon niet meer stuk.
Terug bij de camper hebben we lekker gegeten en daarna mocht ik de berg weer afrijden. Eerlijk, dit was niet te vergelijken met de heenweg, geen adrenaline, geen stress, eigenlijk was het nu gewoon routine.
Beneden mochten we weer verder rijden op de E6 en zo’n dertig kilometer voor onze eindbestemming stopten we om te kijken hoe een rivier die zich door een grove rotsformatie moest wringen Ook dit was weer een kers op de taart van vandaag, Magalaupet. Jammer voor Roxy, zij kon niet bij het water van deze rivier komen.
Na dit bezoek reden we verder en vonden ons plekje aan het meer, we staan vannacht in Dombas bij het Hjerkinn Lake, met sitecode 82402
Na vandaag staat de teller op 4954 kilometer.
VRIJDAG 2 augustus 2024
Gisteravond hadden we een prachtig plekje bij het meer en we hadden onze camper zo neergezet dat je er naast kon zitten. Pas toen we met Roxy gingen wandelen, mochten we de ijskoude wind voor het eerst ervaren. De korte broek werd lang en het hemdje werd een dikke trui. Het was de kou die ons vroegtijdig de camper deed opzoeken.
De temperatuur-voorspelling voor afgelopen nacht was vier graden, de thermometer in de camper gaf aan dat het kouder was. We hadden bijtijds de kachel aan, anders was ons water weggelopen.
Ondanks de kou hebben we heerlijk geslapen en waren we om zes uur al weer actief bezig. Na lang aarzelen besloten we toch om terug te gaan naar de E6.
Het is de snelste manier om verder te komen, maar we bleven steken in Favang, op de Krekke Rasteplass met sitecode 67522. Het zonnetje scheen en we hadden weer een schitterend plaatje voor ons. In eerste instantie zouden we de route verder bepalen en doorrijden, maar Roxy vond dit haar plekje, dus bleven we staan.
Roxy genoot van het water, ze dronk ervan en spartelde als een klein kind in dat water. Na het spelen liep ze mee en ging ze languit in het gras liggen. Op het moment dat ze weer droog dacht te zijn, gaf ze aan dat ze wilde toiletteren. Dit deed ze op de juiste plekjes en daarna vond ze dat ze terug het water in moest. En dit ritueel herhaalde ze de hele middag.
Morgen gaan we weer verder en zien dan wel weer waar we terechtkomen.
Vandaag hebben we de teller op 5104 kilometer gebracht.
ZATERDAG 3 augustus 2024
Ondank het verkeer op de grote weg kan ik zeggen dat we weer een heerlijk rustige nacht hadden. Wij stonden voor negen uur al klaar om te vertrekken, het eerste doel was Lillehammer. We hadden daar een plekje op Maihaugen, een parkeerplaats voor campers. et parkeerkaartje kon je via EasyPark betalen.
Het was de bedoeling dat we de voetgangersbrug over het water zouden bekijken en we wilden over de strandpromenade wandelen. Het was de regen en de laaghangende bewolking welke roet in het eten gooide. We hebben gewandeld in het centrum van Lillehammer en we hebben genoten van het oude gedeelte waar het kolkende water als een kunstwerk achter de huisjes (winkeltjes) stroomt. Het wandelen naar het oude centrum was makkelijk, het teruglopen was behoorlijk zwaar en we waren blij dat we boven even bij konden komen.
Onze volgende etappe eindigde in Brumunddal, we wilden diesel tanken en iets verder zouden we de camper weer kunnen verzorgen. Het tanken mislukte, omdat we iets zochten dat we niet vonden.
De laatste etappe begon en zou ons naar een plekje aan het water brengen, naar Fagerfik Lekeplass met sitecode158181. De routeplanner van de camper weigerde elke vorm van medewerking, daarom kozen we voor de mobiele mogelijkheid die Google biedt. Het was voor ons een echte off-the-road-trip en ik had het gevoel dat iedereen die ons zou zien rijden zou denken “daar heb je weer zo’n stel idioten”. Het was een onverharde weg met kuilen en onoverzichtelijke haarspeldbochten. We hadden het geluk dat ik achteruit de helling mocht afrijden, vanwege een tegenligger. Na tig kilometer kwamen we weer op een gewone weg en mochten we nog een stukje doorrijden, de moeite waard, we staan weer op een heerlijke plek.
Met het korte ritje van vandaag komen we toch op 5205 kilometer.
ZONDAG 4 augustus 2024
Het was heerlijk wakker worden en we deden alles op ons gemak. Om tien uur maakten we aanstalten om te vertrekken, we besloten om richting Karlstad in Zweden te rijden. Eigenlijk was het vandaag, dankzij het regen- en nevelachtige weer, een echte reisdag. Echte tussenstops hebben we niet gemaakt, dus kon de kilometerteller weer goed draaien, we hebben nu 5519 kilometer gereden. Aardigheidje, het verschil in dieselprijs tussen Zweden en Noorwegen bedraagt ruim vijftig eurocent, in het voordeel van Zweden.
We staan nu in Karlstad, bij Sandbäcken, met sitecode 106446. We kwamen net na afloop van de grote Löpis (rommelmarkt) aan. Mocht je ooit in Zweden komen, probeer dan eens een dag te reizen zonder dat je het bordje, waarop een löpis wordt aangeprezen, tegenkomt.
Het lukt me niet om vandaag een overzicht van de rit te maken, Google heeft vreemde nukken.
Het vertrekpunt was Fagervik Lekeplass, we zijn gestopt in Ingo en staan in Sandbäckstjärnet.
MAANDAG 5 augustus 2024
Vanmorgen lekker wakker geworden en nog even gezwaaid naar onze vriendelijke, maar onbegrijpelijke, buurvrouw die wegreed. Een half uurtje later vertrokken wij, naar een mooi park in Karlstad. helaas, dit park was voor ons een deceptie, voor kleine kinderen en oude mensen met rollator is dit een prachtig park.
Na het bezoek aan het park verlieten we Karlstad en reden naar een stadje verderop. We wilden daar naar een ruïne van een oud fort gaan kijken. Dit was onze tweede deceptie en voor Hanna een reden om een serieus mooi plekje op te zoeken, het werd Arjäng, een echt trollenstadje. En, zoals alle goede dingen in drieën komen, zo is dat ook met de minder goede dingen. Arjäng had één trol staan, een kindertrol waarin een glijbaan was verwerkt.
We besloten door te rijden naar Orje, we wilden hier naar de sluizentrap in het Halden-kanaal kijken. Zo’n trappenlift van sluizen is mooi, maar, heb je er één gezien, dan is de rest bijna hetzelfde. En we hebben verschillende sluizentrappen gezien, onder andere in Noorwegen en Frankrijk.
Vanuit Orje reden we over een prachtige, horizontaal en verticaal, slingerende weg, waarbij de horizontale slingeringen onoverzichtelijk waren, en de verticale slingeringen een achtbaaneffect hadden. Dit was gewoon een weg waar we van houden, maar ook een weg die we niet hard durven te rijden. We genieten dan niet alleen van de slowmotion, ook de natuur (omgeving) moet onze fantasie prikkelen.
In Halden gingen we via de E6 richting Strömstad, we wilden naar Stenskeppet, om het Blomsholm Stone Ship, te bekijken. Dit plekje is idyllisch, een meanderend beekje met een leuk zitje naast het bruggetje, midden in het niets. Onze overnachtingspeak is bekend: Blomsholm met sitecode 99345.
Vandaag hebben we 5746 kilometer op de teller staan.
DINSDAG 6 augustus 2024
Het was een onrustige nacht, waarschijnlijk is Roxy, rond één uur, uit de stoel gevallen en kwam ze bij ons troost zoeken. Door onbegrip van mijn kant dacht ik dat ze naar buiten moest, dus aankleden en in een pikzwarte nacht, want straatverlichting is, gelukkig, nog niet tot dit gebied doorgedrongen, met een zaklamp langs de weg lopen. Roxy vond het leuk, maar ze had niet de behoefte om ergens haar behoefte(s) achter te laten. Na tien minuten wilde zij weer terug naar de camper en konden we alle drie verder slapen. Opmerkelijk was het gegeven dat Roxy niet in de stoel wilde springen.
Vanmorgen vertrokken we naar Strömstad, vooral omdat we daar de camperverzorging konden uitvoeren. Na deze toch wel langdurige klus, want ik moest met een emmertje lozen en met een gieter vullen, wilden we verder rijden. Onverwacht zagen we, niet ver van het centrum, een parkeerplekje en daar zijn we gaan staan. Met z’n drietjes zijn we gaan wandelen en hebben het stadje doorkruist.
Terug bij de camper hebben we van dat heerlijke Zweedse brood gegeten en daarna vertrokken we richting Gotenburg. Onderweg een keer bij een camperplaats gestopt maar, omdat de plek niet aan onze verwachtingen voldeed, we zijn snel verder gereden.
In Uddevalla staan we op een speciale camperparkeerplaats met sitecode 82173.
Allebei vragen we ons af of we ‘het hebben gehad’, en ook beseffen we allebei dat we zoveel hebben mogen ervaren waardoor we behoorlijk kieskeurig zijn geworden. We weten nog niet hoe alles verder gaat verlopen.
Na een lekkere kop koffie zijn we gaan kijken in het Bohusläns museum, dat toevallig naast de camperplaats staat. Het was echt de moeite waard en ik heb daar een vragenlijst mogen invullen waarop ik heb aangegeven dat ik vrienden zou aanraden om hier te komen kijken. Bij het verlaten van het museum waren we allebei weer enthousiast, het gevoel van deze middag is in één keer verdwenen. Morgen een nieuwe dag met nieuwe kansen.
De reisteller staat nu op 5848 kilometer.
WOENSDAG 7 augustus 2024
Gisteravond mochten we genieten van de overdaad aan geluid dat geproduceerd werd door Zweedse hangjongeren in Uddevalla. Zij hebben opgepimpte oude auto’s met enorme gettoblasters en showen hun nieuwste aanwinsten aan elkaar. Waarschijnlijk wonen ze nog thuis, want om elf uur was het rustig.
Vanmorgen in alle rust vertrokken en ons doel hebben we weer eens niet gehaald, Hanna had weer iets gevonden. Varberg Vesting, een oude, maar complete, vesting aan de kust, naast de haven. We reden er met een snelheid van dertig heen en konden naast de vesting parkeren, met uitzicht over zee. We hebben leuk gewandeld, waarbij Roxy op de terugweg nog even in zee mocht spelen. Geen spijt van zo’n onverwachte andere bestemming.
We besloten om een plek te zoeken en de rest van de dag te genieten van het zonnetje. Deze plek vonden we bij de Trönningestranden, met sitecode 82584, in Halmstad, misschien dat we daar morgen gaan kijken.
Nadat we ons geïnstalleerd hadden, gingen we aan het strand kijken en genoten we met z’n drieën van het lauwwarme water waar we doorheen liepen.
Later in de middag kwamen we tot de ontdekking dat onze koelkast niet op gas functioneerde, dit hebben we helaas niet tijdig ontdekt. Achteraf, maar dat is al lang bekend bij koeien en geiten, hadden we dit probleem al veel eerder kunnen aanpakken. Het geluid van de koelkast, als hij op gas stond, was al vaker afwezig en werd door ons als slordigheid bestempeld.
Spaanse ervaringen hadden ons geleerd hoe je een probleem kunt oplossen, dus gingen we meteen aan de slag. De conclusie van alle werkzaamheden was duidelijk, de brander is verbrand. Morgen gaan we eerst maar eens op zoek naar een winkel waar we dit onderdeel kunnen kopen.
We beginnen morgen met een kilometerstand van 6079.
DONDERDAG 8 augustus 2024
Gisteravond hadden we de ervaring dat het internet te zwak is om iets te downloaden en we hopen dat het vandaag, hier in Denemarken, beter gaat.
Dankzij de regen van vannacht werden we vanmorgen in een moeras wakker. Gelukkig had ik gisteren, bij aankomst, de auto al gedraaid, dit omdat ik verschillende diepe wielsporen had gezien. Roxy konden we pas uitlaten nadat we het terrein hadden verlaten en iets verderop konden parkeren.
Hierna kwam de verplichte speurtocht naar een camperdealer. De eerste was snel gevonden en het bordje op de deur, waarop stond dat ze een vrije dag hadden, maakte ons duidelijk dat we verkeerd zaten. Doorrijden naar de volgende camperdealer, zo’n zeventig kilometer verderop, was de enige mogelijkheid.
Gelukkig, deze was open en we werden geholpen, vriendelijk, behulpzaam en kostbaar. De brander moest in zijn geheel vervangen worden, een stevige, maar wel noodzakelijke, kostenpost. Deze werkzaamheden kon ik helaas niet zelf uitvoeren. Het bedrijf was zo vriendelijk om dit, tussen andere werkzaamheden door, uit te voeren. Ook dit was weer zo’n stevige en noodzakelijke kostenpost.
Na deze onderbreking konden we dan eindelijk verder rijden en besloten we maar om door te rijden naar Helsingborg en over te steken naar Denemarken. Alles verliep vlotjes en we staan nu in Autocamperpladsen Farum, met sitecode 42207.
Hanna staat in de keuken en zorgt dat we van de week weer lekker kunnen eten, kip en gehaktballen.
Tot en met vandaag hebben we 6262 kilometer gereden.
VRIJDAG 9 augustus 2024
Gisteravond hadden we het enthousiasme om vandaag met de trein naar Kopenhagen te gaan. Helaas, om zes uur vannacht begon bij ons de herfst. De voorspellingen van gisteravond over het slechte weer dat zou komen bleek waarheid te zijn. Het had voor ons geen meerwaarde om in de hoosbuien door Kopenhagen te wandelen, evenmin bleek dat de gedachte, om onderweg ergens te stoppen, zinloos waren.
We reden door naar de haven van Rodby, om de oversteek naar Puttgarden te maken. We waren op tijd aanwezig, maar mochten twee boten, zonder ons zien vertrekken. Er was, dankzij het prachtige herfstweer, vertraging in de afvaart gekomen.
Uiteindelijk mochten we aan boord en konden we, heel even, toen het miezerde, met Roxy over het buitendek wandelen. Daarna hebben we onze tijd binnen doorgebracht.
Na aankomst in Puttgarden mochten we in file het terrein verlaten en diezelfde file zette koers richting Hamburg. Wegwerkzaamheden en slecht wegdek waren de oorzaak dat deze file erg lang aanhield.
We zijn van de weg afgegaan en hebben een leuk plekje bij een openluchtzwembak gevonden. We staan nu bij het Waldschwimmbad Lensahn am Mühlenteich, met sitecode 11166. We hebben met de 218 kilometer van vandaag de teller op 6480 gezet.
ZATERDAG 10 augustus 2024
Vannacht was het pas echt donker, ik kon in de camper niets zien, zelfs geen streepje licht van buiten. Na Zweden en Noorwegen, met de zeer korte schemerige nachten, is dit een hernieuwde ervaring met de donkere nachten waarin misschien ergens licht brandt.
Vanmorgen vertrokken we in alle rust naar Lübeck, een ritje van zo’n vijftig kilometer, waardoor de teller nu op 6530 kilometer is komen te staan. We hebben een plekje op de Media Docks, met sitecode 46772.
We wisten dat we hier waren geweest, maar we hadden hier geen herinnering aan. We bezochten verschillende plekjes en heel langzaamaan kwamen bij ons fragmenten van het vorige bezoek naar boven. Bij het gemeentehuis waren de herinneringen weer optimaal. Komt het omdat we oud zijn, of omdat we zoveel zien? Als jij het antwoord weet, weet dan dat dit ook jouw toekomst kan zijn.
We hebben samen weer een heerlijke dag met nieuwe en oude herinneringen mogen beleven. Nu bijkomen, met de voeten hoog.
ZONDAG 11 augustus 2024
Het was een nacht om nooit te vergeten, zo’n nacht waar geen einde aan kan komen. De jeugd, de dronkaards en andere feestvierders zijn de hele nacht doorgegaan en wij werden aan hun overvloed van geluiden onderworpen.
Voor de eerste keer ontdekten wij dat we een beetje humeurig werden van deze ongevraagde eruptie van menselijke drankgedrag en bijbehorend geluid.
Vol goede moed vertrokken we naar Boltenhagen en uiteindelijk, na de nodige aanpassingen van de route kwamen we aan. We parkeerden en liepen in de richting van het strand.
Ontdekking 1: Roxy mag niet op het strand en daar waar hij op het strand mag, moet je drie euro betalen.
Ontdekking 2: Wil je op het strand lopen, zitten of liggen, dan ben je verplicht om drie euro per persoon te betalen.
Ontdekking 3: Wil je ergens je camper parkeren, dan kost dat tien euro.
Ontdekking 4: Wil je buiten naast je camper zitten, dan kost dat tien euro extra.
Ontdekking 5: Wil je op de parkeerplaats overnachten, dan moet je nogmaals twintig euro betalen.
Conclusie 1: Een dagje Boltenhagen aan zee kost ons negenentwintig of negenenvijftig euro en dan heb je nog niets gezien of gedaan.
Conclusie 2: Vertrek zo snel mogelijk uit dit gebied en kom hier nooit meer terug.
Wij vertrokken naar Schwerin en wisten vooraf al dat we, vanwege wegwerkzaamheden, moesten omrijden. We vonden gelukkig een plekje en staan voor de rest van de dag, dus tot morgenvroeg, op de Parkplatz Am Hauptbahnhof met sitecode 12076. We hebben een van de vier officiële plekjes voor de nacht.
Na onze middagboterham gingen we wandelen, richting Altstadt van Schwerin. Het ongelooflijke vond opnieuw plaats, we werden weer verrast door de prachtige gebouwen en, toen we op een dwarsweg uitkwamen hadden we wederom dat ‘wauw’-gevoel: Schloss Schwerin stond in al haar schoonheid voor ons. Ik weet bijna zeker dat dit een van de meest mooie kastelen moet zijn.
Na het wandelen rondom dit kasteel waren we een beetje aan het eind van ons latijn en besloten we even ergens te gaan zitten en, vanwege Roxy’s verjaardag, een lekker drankje te nemen.
Terug bij de camper ligt Roxy onmiddellijk plat en is ze niet meer aanspreekbaar, zelf zijn we ook blij dat we niet meer hoeven te lopen.
De kilometerstand is opgelopen tot 6653 kilometer.
MAANDAG 12 augustus 2024
Er zijn bekende liedjes over treinen, liedjes vol liefdevolle emotie en ervaringen. De treinen van vannacht laten alleen maar onvergetelijke herinneringen achter, het piepen van remmen en botsen van wagons om treinen te (ont)koppelen waren gelijk het geschreeuw dat je door merg en been ging. Je hoorde het en zat rechtop, je was wakker. Maar de nacht wordt gelukkig nog altijd gevolgd door de dag en deze zou weer wonderschoon kunnen zijn.
We vertrokken richting Lüneburg, deels omdat deze naam mij herinnerde aan mijn jeugd in Limburg. Een Duitse slagerzanger had een liedje over de Lüneburger Heide en deze werd in onze buurt regelmatig gedraaid.
Onderweg dachten we een leuke plek tegen te komen en daarom bogen we af. We kwamen in Boizenburg an der Elbe, een goedbedoelde poging van het gemeentebestuur om de stad te promoten had bij ons resultaat. Jammer genoeg voor ditzelfde gemeentebestuur vertrokken we weer zeer snel, het stadje had ons niets te bieden.
Uiteindelijk kwamen we in Lüneburg aan en reden direct door naar de camperplek Sülzwiesen, met sitecode 4115, daar vonden we een plekje half in de schaduw.
We wilden eigenlijk niet naar de stad gaan, dat wilden we pas morgenvroeg doen. Maar, tussen willen en uitvoeren geeft bij ons nooit aan wat we werkelijk gaan doen. Op advies van de buurman gingen we halverwege de middag naar de stad, het was maar zes minuten lopen.
Bij aankomst in het oude gedeelte van de stad begonnen we met ‘wauw’ en vervolgens bleef het ‘wauwen’. Ik kan niet omschrijven hoe mooi de stad is en hoeveel we genoten hebben van datgene wat we konden zien. Deze stad is echt een kers op een hele vakantie. Deze foto geeft een minimale impressie van het moois dat we mochten aanschouwen.
Na 6772 kilometer moet ik eerlijk bekennen dat ik de laatste twee dagen ongelooflijk verwend ben.
DINSDAG 13 augustus 2024
Door de hitte gedreven kwam de teller op 7270 kilometer. De enige koelte die we konden vinden was de airco van de auto. Op de eerste tussenstop was het 30 graden en in Groningen was dit al opgelopen tot 35 graden. We zijn thuis en de temperatuur is ruim 12 graden gezakt, de voorspellingen van onweer heb ik vandaag nergens zien uitkomen. Waar onze volgende reis heengaat weten we nu nog niet, we weten wel dat die reis wel nog gaat komen.