DECEMBER 2024
In november hadden we naar Spanje willen rijden, maar door problemen met mijn gezondheid werd dit uitgesteld. De gezondheidsproblemen bleken gelukkig een storm in een glas water te zijn. In ons geval heeft het uitstel geen vervolg als afstel gekregen. In januari beginnen we aan onze nieuwe reis en we verheugen ons nu al op dat moment.
In deze laatste week van december begint bij ons niet alleen te kriebelen, er komen ook nieuwe ideeën. Marokko krijgt heel langzaam wat terrein binnen onze reisfantasie. Wie weet wat het gaat worden.
Zoals we op dit moment de informatie over ‘Marokko met je hond’ uitleggen, is het wel mogelijk om met Roxy naar Marokko te gaan, maar het terugkomen vormt het grote probleem. Je zou een bewijs van bloedtest-hondsdolheid, bij je moeten hebben, Dit bewijs hebben we niet en het schijnt drie tot zes weken te duren voordat je dit kunt ontvangen.
2 januari 2025
Gisteravond hebben we gekeken welke route we volgen en we weten nu dat we via Maastricht en Luxemburg afzakken en waarschijnlijk overnachten in Epinal. Dat is een plek waar stroomvoorzieningen zijn en die hebben we, gezien de weersverwachtingen, wel nodig. Het is nu ook zeker dat we geen tolweg nemen, de andere wegen zijn, zoals het er nu uitziet, goed begaanbaar. Nog twee nachtjes slapen en dan mogen we de camper ophalen.
4 januari 2025
De camper staat voor de deur en de eerste handelingen zijn verricht, Tank is vol, gas is bijgevuld en acuu moet nog opgeladen worden. Dit laatste is voor morgen.
5 januari 2025
We hebben vandaag 455 kilometer gereden. Gisteren hadden we het nog over morgen, maar schijnbaar beseffen we dat morgen nooit komt.
Na een goede nachtrust besloten we om de camper in te pakkken en te gaan rijden. Het was een pracht gezicht om te zien hoe de sneeuw alles mooi wit had gemaakt. Toen we klaar waren met het inpakken was de sneeuw verdwenen. Hanna heeft de buren vaarwel gezegd, want als wij terugkomen wonen ze niet meer in Purmerend. De buurvrouw had er moeite mee, want ze liet menig traantje lopen en ik kon toen noeg maar aan één liedje denken: ‘huilen is nu te laat’, en dat heeft me de hele dag achtervolgd.
De hele rit werden we begeleid door de regen, maar de auto is er niet schoner op geworden.
Vanmorgen bleek dat het campertrapje niet meer werkte, maar Gods wonderen zijn nog niet de wereld uit, want in Dudelange, waar we de eerste nacht gaan doorbrengen, functioneerde het trapje weer.
6 januari 2025
Ze zeggen altijd dat je nooit te jong bent om te leren, en, als dat een waarheid als een koe is, dan heb ik na vandaag nog heel veel jaren te gaan.
We hebben vandaag 577 kilometer gereden en, dat was dankzij de stevige stormachtige wind, welke ondersteund werd door zijn familie de rukwinden, geen pretje. De route ging over smalle wegen en uitwijkmogelijkheden waren er niet, waardoor de topsnelheid rond de zeventig lag. Voor tegenliggers hield je in, voorzichtig, want de berm was sompig van het vele water van de afgelopen weken. In de middag kozen we voor de snelweg, dan kon je tot een 85 kilometer komen, en kon je de rukwinden beter opvangen.
Aan het eind van de dag kwam ook nog die verschrikkelijke regen en daardoor ook de vervroegde duisternis. Je mist een afslag, op het moment dat je nog tien minuten moest rijden, en als beloning mag je over autobrede weggetjes rijden. In de regen, in het pikkedonker en tegenliggers, bewoners uit de regio, die met groot licht blijven rijden. Klamme zweethandjes, en vaak stoppen om te kijken hoe de weg liep, en ruim een uur later op de plek van bestemming aankomen.
Daar ontdek je, in het donkerste duister, dat de toegang is afgesloten en dan moet je in datzelfde donkerte omdraaien. Toen we bijna de moed opgaven, zagen we dat omgedraaide bordje met: : “aire municipale de campincar”. De moeite om op de juiste plek te gaan staan, vergeten we gewoon, want dat was niets vergeleken met de ervaringen van het uurtje daarvoor.
We staan in “Beausemblant” en zijn dankbaar dat we dit uiteindelijk hebben gevonden.
7 januari 2025
Het was een zware en lange dag, maar wel ontspannen. Het begon vanmorgen met de tegeltjeswijsheid “na regen komt zonneschijn”.
Het was werkelijk een prachtige warme zon en om dan te rijden over de N7, de trots van autominnend Frankrijk, is een genot. Natuurlijk hebben we ook een stuk over de betaalde weg gereden, dit, omdat we wat eerder op de dag een camperplek wilden vinden.
We hebben 435 kilometer gereden en zijn bijtijds kunnen stoppen op de vaste plek in La Jonquera. Hanna braadt de kippenboutjes en ik zit rustig te schrijven.
Als ik naar de lucht voor mij kijk, dan hoop ik maar een ding. De spreuk: “één zwaluw maakt nog geen zomer” is een fantastische fantasie. Wat we morgen gaan beleven, Jelle zal wel zien!
8 januari 2025
Na een zeer slechte nachtrust, vermoedelijk door de dubbele schildklierpil, vanmorgen rustig opgestaan. We hebben ons voorgenomen om ons niet te haasten.
We begonnen met het tanken en olie op peil brengen en daarna reden we rustig richting ‘Parking Sant Quinti de Mediona’. Alles verliep goed, maar zoals het gezegde luidt: “de laatste loodjes wegen het zwaarst”, zo was het vandaag ook.
We begonnen met de file bij Barcelona en toen we een half uur later weer verder mochten rijden, volgde ik deaanwijzing van de routeplanner te precies op. Gelukkig konden we al snel weer op de juiste route komen en een half uur later kwamen we op onze bestemming aan. Dit was niet hetgeen we voor ogen hadden en daarom reden we onmiddellijk na de middagmaaltijd verder.
We hebben, na een rit van 231 kilometer, onze overnachtingsplek bereikt, we staan in Igualada. Het is een middelgrote stad met uitzicht op de kam van Montserrat. Naast ons is een hondenspeelplek en Roxy heeft daar al heerlijk kunnen rennen.
9 januari 2025
Gisteravond hebben we nog even wat Spaanse zoete lekkernijen ingeslagen, hopende dat we daar de komende weken van kunnen genieten.
Het was de zon die ons wakker maakte, niet de vertrekkende vrachtwagens. De vertrekkende vrachtwagens waren natuurlijk wel storend, maar de zon bleef ons verwarmen.
Nadat we vers brood hadden gekocht, vertrokken we naar Vinaros. De reden dat we dit deden was de route die wij wilden rijden. Het was een prachtige tweebaansweg door het binnenland, prachtig vanwege de vergezichten en de afwisselende omgeving. Het leek soms alsof de terrassen opgestapeld waren en vorm hadden gegeven aan de berg waar ze tegenaan lagen. Dit deed me even denken aan de theeplantages van Bali.
Onderweg zijn we, aan de kant van de weg, gestopt en hebben we genoten van verse koffie met een Spaanse lekkernij.
Aan het begin van de middag kwamen we, na een rit van 204 kilometer, in Vinaros aan. Al snel hadden we ons plekje ingenomen om daarna met Roxy naar het strand te gaan. De siësta hebben we naast de camper doorgebracht, want de warmte van de zon was te sterk om binnen te zitten. Het is echt geen straf om nu hier te zijn. ‘s Avonds zijn we gaan wandelen, in de hoop dat we ergens lekker konden gaan eten. Helaas, hier gaan ze pas na negen uur uit eten en dat is voor ons nu nog iets te laat.
10 januari 2025
Vandaag was een geplande rustdag.
Een verkoudheid was echter de spelbreker van deze dag, waardoor deze rustdag heel goed uitkwam. Alleen maar in een stoel buiten zitten en af en toe een klein stukje lopen. En, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed.
Morgen gaan we naar een plek waar we de service van de camper kunnen uitvoeren.
11 januari 2025
Na een, door mijn neusverkoudheid, vreselijke nacht, mocht ik vanmorgen al om zeven uur met Roxy wandelen. Het moment dat ik uitstapte en die prachtige lucht zag, besefte ik dat mijn dag niet meer stuk kon.
Na een karig ontbijtje reden we over de N340 naar Grao de Castellon. Eerst even tanken, gewoon diesel voor € 1,27. Dat is nog eens een leuke prijs. Hoe dichter we bij Castellon kwamen, hoe meer campers we aan de kant van de weg, op kleine parkeerplaatsjes, zagen staan. Even later zagen we dat er een grote camperplek gesloten was, een plek waar in het verleden zo’n 75 campers stonden. De hoop om een plekje op de officiële camperplaats te vinden, was hierdoor verdwenen.
Maar, ik had al gezegd dat mijn dag niet meer stuk kon. Inderdaad, bij aankomst op de plek reed een grote camper net weg. Dan aarzel je niet, dan ga je daar staan. Dit was ook het geluk van de vroege vogels.
Roxy heeft al uitgebreid aan het strand mogen rennen en ligt nu voor pampus onder tafel. En we zijn oas halverwege de dag.
12 januari 2025
Vanmorgen bleek dat ik een goed mens ben! Ik deel altijd alles en vanmorgen was Hanna ook verkouden.
Gisteravond hadden we een stevige storm en ontdekten we dat de vlam van de koelkast daardoor werd uitgeblazen. Na lang zoeken hebben we op camperforum gevonden dat, als je geen winterkap voor het rooster hebt, je zelf een deel van het rooster moet afsluiten. Nadat we dit hadden gedaan, bleef de vlam gewoon branden en hoefden we niet steeds te controleren.
De storm waarin we zitten houdt de hele dag aan en dat is onze motivatie om niet verder te rijden. Morgenvroeg maar eerst de sloten schoonmaken, dit om eerdere verrassingen te voorkomen.
13 januari 2024
Wie het onderste uit de kan….., meer hoef ik niet te zeggen. Wat was het mooi, die zomer die begon zowat in januari. Wat was het koud vannacht, het was de winter die het laatste lachte.
Ik begrijp nu, misschien wist ik het al, waarom de bewoners hier hun nek en handen goed inpakken. De zon lokt je zoals de nimfen de zeeman lokten. En de zeeman ging dankzij het gezang van de nimfen ten onder. De zon schijnt en schijn bedriegt.
Een leuke wandeldag waarin we de 10000 stappen weer ruimschoots hebben gehaald. De kou van vannacht en vanmorgen zijn we te boven gekomen, en, we hebben de voorzorgsmaatregelen voor vannacht weer getroffen.
De afgelopen dagen hebben we kennis gemaakt met de hop, een prachtige vogel welke me, door zijn vorm, aan prehistorische vogels deed denken. Dus we hoopten dat de hop ons vandaag weer met een bezoek zou vereren, maar helaas hij is niet verschenen.
14 januari 2025
Na een bijna ijskoude nacht, werden we toch nog met een zonnetje wakker. Ok, het was net 1 graad boven nul toen ik Roxy uitliet.
Na ons ontbijt hebben we alles geregeld om weer verder te rijden, Murcia was het doel en dat hebben we na een rit van 378 kilometer gehaald. Vandaag was er weer dat geluksengeltje, we kregen zonder problemen een plekje op de officiële camperplaats bij de Ikea.
De rit was ontspannen en we besloten om onderweg, in Caudete bij Bar Casa El Chato, te gaan eten. Het was een typisch Spaanse locatie. Vierkante houten tafeltjes met formica blad en vier stoelen. De zaak had geen echte aankleding maar de bediening was perfect. Jammer dat ze veel gerechten niet ‘s middags hadden. Maar mijn kippensoep met één bal was voortreffelijk, ondanks het feit dat ik de samenstelling van die bal niet thuis kon brengen. Ook de maaltijd van Hanna was goed, het vlees was heel mals. Een klein nadeel is de bereidingswijze, alles wordt met overvloedig veel olie bereid.
15 januari 2025
Vrij naar de voormalige Zangeres Zonder Naam: “scheiden doet lijden, afscheid nemen doet wenen”.
Vandaag is mijn Zeeuwse buurvrouw vertrokken. Ze kwam van verre en ze gaat naar het verre. In deze barre, koude en mistige tijd is zij heel vroeg in de ochtend vertrokken, in haar eentje zit ze in haar zwartwitte autootje en rijdt vermoedelijk via de Dijk naar haar toekomstig verblijf.
Haar partner blijft achter en, pas als hun huisdieren een veilig onderkomen hebben, mag ze ook deze lange reis naar het verre Groningen gaan maken. Een goede reis en een heerlijke toekomst voor jullie samen.
Het is duidelijk, we staan nog een dagje in Murcia en ik heb even niets te doen. Dan schrijf ik maar over iets waar ik net aan denk.