DECEMBER 2024
In november hadden we naar Spanje willen rijden, maar door problemen met mijn gezondheid werd dit uitgesteld. De gezondheidsproblemen bleken gelukkig een storm in een glas water te zijn. In ons geval heeft het uitstel geen vervolg als afstel gekregen. In januari beginnen we aan onze nieuwe reis en we verheugen ons nu al op dat moment.
In deze laatste week van december begint bij ons niet alleen te kriebelen, er komen ook nieuwe ideeën. Marokko krijgt heel langzaam wat terrein binnen onze reisfantasie. Wie weet wat het gaat worden.
Zoals we op dit moment de informatie over ‘Marokko met je hond’ uitleggen, is het wel mogelijk om met Roxy naar Marokko te gaan, maar het terugkomen vormt het grote probleem. Je zou een bewijs van bloedtest-hondsdolheid, bij je moeten hebben, Dit bewijs hebben we niet en het schijnt drie tot zes weken te duren voordat je dit kunt ontvangen.
2 januari 2025
Gisteravond hebben we gekeken welke route we volgen en we weten nu dat we via Maastricht en Luxemburg afzakken en waarschijnlijk overnachten in Epinal. Dat is een plek waar stroomvoorzieningen zijn en die hebben we, gezien de weersverwachtingen, wel nodig. Het is nu ook zeker dat we geen tolweg nemen, de andere wegen zijn, zoals het er nu uitziet, goed begaanbaar. Nog twee nachtjes slapen en dan mogen we de camper ophalen.
4 januari 2025
De camper staat voor de deur en de eerste handelingen zijn verricht, Tank is vol, gas is bijgevuld en acuu moet nog opgeladen worden. Dit laatste is voor morgen.
5 januari 2025
We hebben vandaag 455 kilometer gereden. Gisteren hadden we het nog over morgen, maar schijnbaar beseffen we dat morgen nooit komt.
Na een goede nachtrust besloten we om de camper in te pakkken en te gaan rijden. Het was een pracht gezicht om te zien hoe de sneeuw alles mooi wit had gemaakt. Toen we klaar waren met het inpakken was de sneeuw verdwenen. Hanna heeft de buren vaarwel gezegd, want als wij terugkomen wonen ze niet meer in Purmerend. De buurvrouw had er moeite mee, want ze liet menig traantje lopen en ik kon toen noeg maar aan één liedje denken: ‘huilen is nu te laat’, en dat heeft me de hele dag achtervolgd.
De hele rit werden we begeleid door de regen, maar de auto is er niet schoner op geworden.
Vanmorgen bleek dat het campertrapje niet meer werkte, maar Gods wonderen zijn nog niet de wereld uit, want in Dudelange, waar we de eerste nacht gaan doorbrengen, functioneerde het trapje weer.
6 januari 2025
Ze zeggen altijd dat je nooit te jong bent om te leren, en, als dat een waarheid als een koe is, dan heb ik na vandaag nog heel veel jaren te gaan.
We hebben vandaag 577 kilometer gereden en, dat was dankzij de stevige stormachtige wind, welke ondersteund werd door zijn familie de rukwinden, geen pretje. De route ging over smalle wegen en uitwijkmogelijkheden waren er niet, waardoor de topsnelheid rond de zeventig lag. Voor tegenliggers hield je in, voorzichtig, want de berm was sompig van het vele water van de afgelopen weken. In de middag kozen we voor de snelweg, dan kon je tot een 85 kilometer komen, en kon je de rukwinden beter opvangen.
Aan het eind van de dag kwam ook nog die verschrikkelijke regen en daardoor ook de vervroegde duisternis. Je mist een afslag, op het moment dat je nog tien minuten moest rijden, en als beloning mag je over autobrede weggetjes rijden. In de regen, in het pikkedonker en tegenliggers, bewoners uit de regio, die met groot licht blijven rijden. Klamme zweethandjes, en vaak stoppen om te kijken hoe de weg liep, en ruim een uur later op de plek van bestemming aankomen.
Daar ontdek je, in het donkerste duister, dat de toegang is afgesloten en dan moet je in datzelfde donkerte omdraaien. Toen we bijna de moed opgaven, zagen we dat omgedraaide bordje met: : “aire municipale de campincar”. De moeite om op de juiste plek te gaan staan, vergeten we gewoon, want dat was niets vergeleken met de ervaringen van het uurtje daarvoor.
We staan in “Beausemblant” en zijn dankbaar dat we dit uiteindelijk hebben gevonden.
7 januari 2025
Het was een zware en lange dag, maar wel ontspannen. Het begon vanmorgen met de tegeltjeswijsheid “na regen komt zonneschijn”.
Het was werkelijk een prachtige warme zon en om dan te rijden over de N7, de trots van autominnend Frankrijk, is een genot. Natuurlijk hebben we ook een stuk over de betaalde weg gereden, dit, omdat we wat eerder op de dag een camperplek wilden vinden.
We hebben 435 kilometer gereden en zijn bijtijds kunnen stoppen op de vaste plek in La Jonquera. Hanna braadt de kippenboutjes en ik zit rustig te schrijven.
Als ik naar de lucht voor mij kijk, dan hoop ik maar een ding. De spreuk: “één zwaluw maakt nog geen zomer” is een fantastische fantasie. Wat we morgen gaan beleven, Jelle zal wel zien!
8 januari 2025
Na een zeer slechte nachtrust, vermoedelijk door de dubbele schildklierpil, vanmorgen rustig opgestaan. We hebben ons voorgenomen om ons niet te haasten.
We begonnen met het tanken en olie op peil brengen en daarna reden we rustig richting ‘Parking Sant Quinti de Mediona’. Alles verliep goed, maar zoals het gezegde luidt: “de laatste loodjes wegen het zwaarst”, zo was het vandaag ook.
We begonnen met de file bij Barcelona en toen we een half uur later weer verder mochten rijden, volgde ik deaanwijzing van de routeplanner te precies op. Gelukkig konden we al snel weer op de juiste route komen en een half uur later kwamen we op onze bestemming aan. Dit was niet hetgeen we voor ogen hadden en daarom reden we onmiddellijk na de middagmaaltijd verder.
We hebben, na een rit van 231 kilometer, onze overnachtingsplek bereikt, we staan in Igualada. Het is een middelgrote stad met uitzicht op de kam van Montserrat. Naast ons is een hondenspeelplek en Roxy heeft daar al heerlijk kunnen rennen.
9 januari 2025
Gisteravond hebben we nog even wat Spaanse zoete lekkernijen ingeslagen, hopende dat we daar de komende weken van kunnen genieten.
Het was de zon die ons wakker maakte, niet de vertrekkende vrachtwagens. De vertrekkende vrachtwagens waren natuurlijk wel storend, maar de zon bleef ons verwarmen.
Nadat we vers brood hadden gekocht, vertrokken we naar Vinaros. De reden dat we dit deden was de route die wij wilden rijden. Het was een prachtige tweebaansweg door het binnenland, prachtig vanwege de vergezichten en de afwisselende omgeving. Het leek soms alsof de terrassen opgestapeld waren en vorm hadden gegeven aan de berg waar ze tegenaan lagen. Dit deed me even denken aan de theeplantages van Bali.
Onderweg zijn we, aan de kant van de weg, gestopt en hebben we genoten van verse koffie met een Spaanse lekkernij.
Aan het begin van de middag kwamen we, na een rit van 204 kilometer, in Vinaros aan. Al snel hadden we ons plekje ingenomen om daarna met Roxy naar het strand te gaan. De siësta hebben we naast de camper doorgebracht, want de warmte van de zon was te sterk om binnen te zitten. Het is echt geen straf om nu hier te zijn. ‘s Avonds zijn we gaan wandelen, in de hoop dat we ergens lekker konden gaan eten. Helaas, hier gaan ze pas na negen uur uit eten en dat is voor ons nu nog iets te laat.
10 januari 2025
Vandaag was een geplande rustdag.
Een verkoudheid was echter de spelbreker van deze dag, waardoor deze rustdag heel goed uitkwam. Alleen maar in een stoel buiten zitten en af en toe een klein stukje lopen. En, misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed.
Morgen gaan we naar een plek waar we de service van de camper kunnen uitvoeren.
11 januari 2025
Na een, door mijn neusverkoudheid, vreselijke nacht, mocht ik vanmorgen al om zeven uur met Roxy wandelen. Het moment dat ik uitstapte en die prachtige lucht zag, besefte ik dat mijn dag niet meer stuk kon.
Na een karig ontbijtje reden we over de N340 naar Grao de Castellon. Eerst even tanken, gewoon diesel voor € 1,27. Dat is nog eens een leuke prijs. Hoe dichter we bij Castellon kwamen, hoe meer campers we aan de kant van de weg, op kleine parkeerplaatsjes, zagen staan. Even later zagen we dat er een grote camperplek gesloten was, een plek waar in het verleden zo’n 75 campers stonden. De hoop om een plekje op de officiële camperplaats te vinden, was hierdoor verdwenen.
Maar, ik had al gezegd dat mijn dag niet meer stuk kon. Inderdaad, bij aankomst op de plek reed een grote camper net weg. Dan aarzel je niet, dan ga je daar staan. Dit was ook het geluk van de vroege vogels.
Roxy heeft al uitgebreid aan het strand mogen rennen en ligt nu voor pampus onder tafel. En we zijn oas halverwege de dag.
12 januari 2025
Vanmorgen bleek dat ik een goed mens ben! Ik deel altijd alles en vanmorgen was Hanna ook verkouden.
Gisteravond hadden we een stevige storm en ontdekten we dat de vlam van de koelkast daardoor werd uitgeblazen. Na lang zoeken hebben we op camperforum gevonden dat, als je geen winterkap voor het rooster hebt, je zelf een deel van het rooster moet afsluiten. Nadat we dit hadden gedaan, bleef de vlam gewoon branden en hoefden we niet steeds te controleren.
De storm waarin we zitten houdt de hele dag aan en dat is onze motivatie om niet verder te rijden. Morgenvroeg maar eerst de sloten schoonmaken, dit om eerdere verrassingen te voorkomen.
13 januari 2024
Wie het onderste uit de kan….., meer hoef ik niet te zeggen. Wat was het mooi, die zomer die begon zowat in januari. Wat was het koud vannacht, het was de winter die het laatste lachte.
Ik begrijp nu, misschien wist ik het al, waarom de bewoners hier hun nek en handen goed inpakken. De zon lokt je zoals de nimfen de zeeman lokten. En de zeeman ging dankzij het gezang van de nimfen ten onder. De zon schijnt en schijn bedriegt.
Een leuke wandeldag waarin we de 10000 stappen weer ruimschoots hebben gehaald. De kou van vannacht en vanmorgen zijn we te boven gekomen, en, we hebben de voorzorgsmaatregelen voor vannacht weer getroffen.
De afgelopen dagen hebben we kennis gemaakt met de hop, een prachtige vogel welke me, door zijn vorm, aan prehistorische vogels deed denken. Dus we hoopten dat de hop ons vandaag weer met een bezoek zou vereren, maar helaas hij is niet verschenen.
14 januari 2025
Na een bijna ijskoude nacht, werden we toch nog met een zonnetje wakker. Ok, het was net 1 graad boven nul toen ik Roxy uitliet.
Na ons ontbijt hebben we alles geregeld om weer verder te rijden, Murcia was het doel en dat hebben we na een rit van 378 kilometer gehaald. Vandaag was er weer dat geluksengeltje, we kregen zonder problemen een plekje op de officiële camperplaats bij de Ikea.
De rit was ontspannen en we besloten om onderweg, in Caudete bij Bar Casa El Chato, te gaan eten. Het was een typisch Spaanse locatie. Vierkante houten tafeltjes met formica blad en vier stoelen. De zaak had geen echte aankleding maar de bediening was perfect. Jammer dat ze veel gerechten niet ‘s middags hadden. Maar mijn kippensoep met één bal was voortreffelijk, ondanks het feit dat ik de samenstelling van die bal niet thuis kon brengen. Ook de maaltijd van Hanna was goed, het vlees was heel mals. Een klein nadeel is de bereidingswijze, alles wordt met overvloedig veel olie bereid.
15 januari 2025
Vrij naar de voormalige Zangeres Zonder Naam: “scheiden doet lijden, afscheid nemen doet wenen”.
Vandaag is mijn Zeeuwse buurvrouw vertrokken. Ze kwam van verre en ze gaat naar het verre. In deze barre, koude en mistige tijd is zij heel vroeg in de ochtend vertrokken, in haar eentje zit ze in haar zwartwitte autootje en rijdt vermoedelijk via de Dijk naar haar toekomstig verblijf.
Haar partner blijft achter en, pas als hun huisdieren een veilig onderkomen hebben, mag ze ook deze lange reis naar het verre Groningen gaan maken. Een goede reis en een heerlijke toekomst voor jullie samen.
Het is duidelijk, we staan nog een dagje in Murcia en ik heb even niets te doen. Dan schrijf ik maar over iets waar ik net aan denk.
16 januari 2025
Dankzij de eerlijkheid van een Spanjaard ben ik nog steeds in het bezit van mijn schoudertasje met inhoud.
Mijn schat, Hanna denkt dat het komt door mijn leeftijd, ik vind dat onzin. Ik word niet vergeetachtig, ik ben gewoon heel gemakkelijk. Of is dit een eufemisme?
In ieder geval vergeet ik, mijn hele leven al, dingen zoals bijvoorbeeld een voordeursleutel. Mijn oplossing vind ik dan in het afgeven van een sleutel bij iemand anders. Maar, dat was gisteren.
Vandaag was onze eerste marktdag, nu in Murcia. Dit was pas een echte markt, na drie uur rondlopen hadden we nog lang niet alles gezien. Maar, de verse tuinboontjes hebben we weer gevonden en dat betekende dat ik vanmiddag boontjes ging doppen. – In een vorig leven noemde ik deze boontjes nog gewoon paardebonen, maar smaak schijnt zich te ontwikkelen. – Vanavond tuinboontjes met uitgebakken spekblokjes, eigenlijk een feestmaaltijd welke we steeds vaker als eerste in Spanje hebben.
Op een van onze eerdere reizen heb ik kennisgemaakt met “Sef en Taan”, de namen zijn verzonnen, maar gebaseerd op mijn waarnemingen.
Vandaag mochtern we kennismaken met twee rasechte Rotterdammers, Cor en Corrie. Ze waren op 6 september 2024 uit Rotterdam vertrokken.
– Toen wij van Rotterdam vertrokken-Met de Hymer, een ouwe camper-Met roodzwarte katten in de bak-En hondenmanden achterin –
Zij reden linea recta naar Murcia en kwamen vijf dagen later aan. Ze kwamen weer thuis en in maart 2025 keren zij weerom naar dat mooie schone Rotterdam.
17 januari 2025
Vandaag een dagje binnenstad Murcia, ik weet weer wat slenteren is. Gelukkig niet voor niets, want ik heb weer een leuke bodywarmer gekocht. We liepen door een winkelstraat en er was één exemplaar, precies mijn maat. Ja, dan moet ik het kopen.
Het is vandaag een sombere dag, weinig zon en af en toe een spat water. Voor Roxy maakt het niet uit, zij springt en rent nog steeds even vrolijk rond.
18 januari 2025
We hadden geen haast en geen intentie om te gaan rijden. Pas in het begin van de middag kwam bij ons het idee om toch te gaan rijden. Niet naar de kust, maar meer het binnenland in.
Via de Geologische Hoogvlakte van Granada reden we door Andalusië. Hoogvlakte, omdat we gemiddeld zon 1175 meter boven NAP zaten. Het was een prachtige en ontspannen rit, welke ons na 203 kilometer op een prachtige camperplek in Baza bracht. We hebben de amandelbomen al zien bloeien, de sneeuw in de bergen gezien en voor de schaapsherder met zijn kudde moesten we in Baza stoppen. Kortom, weer een geweldige dag.
19 januari 2025
We hadden vannacht de kachel aan en daardoor hadden we geen last van de kou. Het ijs zat vanmorgen op alle campers, ik dacht heel even dat ik in Nederland was.
Baza is volop in ontwikkeling, straten liggen open en gebouwen staan in de steigers. Eigenlijk zitten we dus op een verkeerd moment op deze mooie camperplek. We besluiten om via de Sierra de Bava door te rijden naar Guadix.
Het is de derde keer dat we in deze stad zijn, de vorige keren zijn we niet verder dan de kerk gekomen. Vandaag willen we naar de vallei van de grotwoningen. Eigenlijk zijn ze gewoon in de bergen uitgehouwen. Het bezoek was eindelijk die kers op ons derde bezoek aan deze stad.
Na de lunch besloten we verder te rijden, want de plek waar we nu stonden had niets extra’s. Hanna had gelezen dat er een nieuwe camperplek in de Sierra Nevada was, dat was de plek waar we heen wilden. Het stadje Abrucena lag vlak bij de doorgaande route en de borden naar de camperplek stonden heel goed aangegeven. Alleen dat ritje door die smalle en bochtige straatjes met balkonnetjes aan beide kanten was niet prettig. Het was dan ook een opluchting toen we op de camperplek stonden. Daar ontdekten we dat de plekken bedoeld waren voor camperbusjes, wij waren breder en langer. Het is een fenomenale plek, voor mensen met een kleine camper die ook van bergwandelingen houden. Voor onze eigen gemoedsrust besloten we om terug te rijden naar de weg beneden in de vallei. Op de terugweg kregen we van de voetgangers wat meewarige blikken. We reden door naar Almeria en na een rit van 366 kilometer staan we op een voor ons bekende plek.
20 januari 2025
Vandaag een stevige slentertocht door Almeria. we hebben de tien kilometer ruimschoots gehaald en hebben ons bij de haven op een gezonde lunch, met chia-zaad, getrakteerd.
21 januari 2025
Vanmorgen in alle rust opgestaan en eens gekeken waar we heen willen rijden. Het mooie zonnige weer van afgelopen jaren is hier nog niet echt te vinden. Zuidelijker wordt er voor de komende weken alleen maar slecht weer voorspeld. Hier is het zonniger, maar wel veel wind. Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit goed (herhaling, maar dit liedje draag ik al weken met me mee).
We hebben 28 kilometer gereden en we staan weer op zo´n plekje waar verleden en heden elkaar omhelzen. We staan, na drie jaar, weer eens in Cabo de Gata. Pas op het laatste moment komt de `oh ja` herinnering weer boven.
22 januari 2025
Het nieuws van gisteren: “bij heldere hemel kun je zes planeten zien”. Nou, het was hier helder, maar ik zag geen planeten. Wel voelde ik me Mouth, want ik zag een ster en die stond nog ver, maar hij kwam niet dichterbij.
Vanmorgen ben ik met de melkflessen op het strand gaan lopen, helaas was er nog geen zon. Als ik lees dat het in Nederland 1 graad is, dan voel ik me niet schuldig met het feit dat het hier nu al 18 graden is. Het is nu eenmaal zo dat ik zelf heb gekozen om hier en niet daar te zijn.
Trouwens, Roxy vindt dit een heerlijke plek, op het strand kan zij namelijk ongecontroleerd gek doen.
23 januari 2025
Vanmorgen zaten we nog aan de Cabo de Gata en nu staan we, na een ritje van 122 kilometer, staan we op een plekje bij Villaricos, twintig meter van het water.
Ik wilde de prachtige rit door de Cabo de Gata maken, helaas ging dat mis. Via moeilijke wegen kwamen we, dwars door de Cabo de Plástica, aan in Mijas. Daar kozen we voor de normale benadering in camper rijden om uiteindelijk, via de prachtige route langs de kust, uit te komen op dit plekje.
Een plekje dat we het vorig jaar hebben leren kennen en dat we nog wel een keer wilden bezoeken. De beloning welke we hiervoor kregen, was de heerlijke temperatuur van 23 graden en de wetenschap dat we morgen weer gaan eten bij die Peruaan aan de overkant van de weg.
Wil je wat meer weten over de route, kijk dan vooral even op polarsteps.com/HannaRoosingh
24 januari 2025
We keken uit naar het eten van de Peruaan en vandaag was het dan zover. We hebben deze middag uitgebreid geluncht en deze maaltijd bestond uit verschillende soorten zeevis en zeevruchten. Ik kan alleen maar zeggen dat het weer tongstrelend was en, dat het echt vers was. Niets van gisteren, alles van vandaag. En de verhouding tussen de rijst en de vis was het tegenovergestelde van datgene wat we in een Nederlands restaurants krijgen, ook als het menu twee tot drie maal zo duur is.
Overigens, Roxy heeft het naar haar zin, ze rent en springt vrolijk over het strand en geniet van alles. Vandaag vond ze dat ze even moest zwemmen.
Het zonnetje schijnt en het was zo’n 21 graden. Een nadeel is dat ik tweemaal daags van kleren moet wisselen, ik begin in lange broek, verwissel deze met een korte en in de avond wordt het weer een lange broek. Ik moet dan maar met dit nadeel leren te leven.
25 januari 2025
Vanmorgen kregen we het in een keer in onze bol en wilden we verder rijden. Nog geen 25 minuten later stopten we en hadden onze nieuwe plek voor de nacht gevonden.
Het lijkt alsof alles vanzelf loopt, maar dat is niet waar, je moet constant alert blijven. Maar, uiteindelijk staan we op een plekje, net boven San Juan De Los Terreros (bij Cala Volcánica), tussen tientallen camperaars en we hebben al genoten van een kleine rondwandeling. De echte omgeving moeten we nog leren kennen.
26 januari 2025
Gisteravond had ik het geluk dat ik door een “medewerker” van de ING werd gebeld. Hij had een prachtig verhaal, maar toen ik hem vroeg of hij me zijn nummer wilde geven, zodat ik hem terug kon bellen, was het einde verhaal. Ik kan heel goed begrijpen dat er mensen zijn die volledig in de leugens van zo’n persoon meegaan.
Vanmorgen even over de weekmarkt, de tweede van deze reis, gelopen en deze viel erg tegen. We waren een paar uurtjes later weer thuis.
In de middag hebben we een heerlijke rustige wandeling gemaakt en weer genoten van de prachtige omgeving. Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt nooit goed (Cornelis Vreeswijk)
27 januari 2025
Een prachtige ochtend waarin we even met oude (camper)kennissen hebben bijgepraat. Daarna zijn we even naar het stadje gelopen.
‘s Middags stak de wind op, wind met een echte waarschuwing, en uiteindelijk deed deze wind een ieder z’n eigen camper indrijven. Het is nog steeds niet koud, maar we schommelen als een boot en we kunnen de zandstuif daarom vergelijken met de waternevel. Van de een word je vuil en van de ander word je nat, dus we hoeven niet te praten over een of ander voordeel.
28 januari 2025
Na een vreselijke nacht, waarbij de gedrochten en demonen uit de regio Calataray ons lastig vielen, zijn we bijtijds vertrokken. Deze nacht was als nooit tevoren, we moesten ons aan de bedrand vasthouden en hopen dat vier wielen op de grond bleven staan. Maar, dankzij mijn extra gewicht is het ons gelukt en hebben we het overleefd.
We staan, na een uitgebreide servicebeurt voor de camper, in Mazarrón. Gekscherend noemen we dit onze koffiejurkplek, vanwege eerdere ervaringen op een terrasje.
We hebben maar 77 kilometer gereden maar kunnen wel zeggen dat de zon en de warmte vannacht zijn gestolen.
29 januari 2025
Ondanks het stormachtige weer hebben we heerlijk geslapen. De vooruitzichten zijn nu niet zo optimaal, hierdoor twijfelen we echt aan onze vooropgezette planning. Ze zeggen wel eens dat van uitstel afstel komt, wie weet.
We hebben Mazarrón verlaten. Mazarrón was de plek waar ik afgelopen jaar de water- en urineman heb leren kennen en waar ik niet meer terug zou komen. Ik kan allerlei smoezen bedenken, maar ik was het gewoon vergeten, pas in de avond kwam de oude herinnering weer bovendrijven.
De bergweg, welke het vorig jaar wel een paar zweetdruppels heeft gekost, hebben we vandaag in tegengestelde richting gereden. De helling van tien procent moest ik, dankzij die fanatieke amateuristische wielrenners met hun te forse postuur, in de stevige S-bocht in de eerste versnelling beginnen. Terugschakelen van zes naar vijf en uiteindelijk naar één is niet leuk. Gelukkig kon ik na de fietsers weer snel doorschakelen. Het was een prachtige en ontspannen rit en vonden een plekje bij het stadion. De mural bij het stadion is veranderd.
30 januari 2025
Vanmorgen stonden we nog in bij het stadion van Cartagena en toen we gingen wandelen zagen we de oude Mural nog op de muur staan. De nieuwe heeft een prominetere plaats gekregen en heeft mij daardoor op het verkeerde been gezet.
Gisteravond en vanmorgen hadden we het over het vervolg van de reis. Richting Alicante oprijden, waar we het meest zeker zijn van zonnig weer, zou voor ons eigenlijk het begin van de terugreis zijn. Daarom dat we daar niet voor hebben gekozen. Via een prachtige route zijn we, na 192 kilometer weer in Villaricos gestopt. We staan weer op een plekje naast de zee en kijken, per dag, wat de voorspellingen zijn. Misschien pakken we de zondagmarkt van hier nog mee, misschien zijn we dan al op weg naar de regio Sevilla en Rio Tinto. Misschien weten we morgen meer, maar het zal nooit afdoende zijn.
In de siësta tijd zijn we met z’n drieën gaan eten bij een lokaal restaurant. Het was lekker. Als voorgerecht een warme ontvelde puntpaprika, met een vulling van geitenkaas en garnaaltjes in een tomatendressing. Als hoofdgerecht kabeljauw in een kruidige dressing met gebakken, met diverse groentes gevulde, rijst.
31 januari 2025
We waren vanmorgen al vroeg in de weer. Gezien het weer besloten we om een keer naar de opgravingen in de buurt te gaan kijken. Deze regio was een handelspost van de Feniciërs, uit de 8e eeuw voor Christus. Het maakt duidelijk dat veel gebieden dankzij deze groepering, uit het Midden Oosten, tot ontwikkeling zijn gekomen.
1 februari 2025
Gistermiddag werden we omsingeld door een paar Fransen met van die gigantische campers. We waren ingesloten en ons uitzicht was verdwenen. Daarom kozen we voor een andere plek en dat was niet verkeerd. Wij zaten in korte broek te genieten van de zon, terwijl op vijf meter afstand de mensen dik ingepakt rondliepen, dit vanwege die ijskoude wind. In de avond hebben we onszelf daarom maar getrakteerd op een heerlijke maaltijd bij de Peruaan, het was weer voortreffelijk.
Vanmorgen lekker met z’n drietjes over het strand gelopen en genoten van de omgeving. Natuurlijk kun je kritiek hebben, vooral over de wijze hoe men hier met de natuur omgaat. Achter de struiken is het een vuilnisbelt, niet door de toerist veroorzaakt. Afvalmateriaal van de tuinders is hier gedumpt.
Bij terugkomst zien we dat er nieuwe mensen naast ons zijn gaan staan. Duitsers die meteen begonnen met landjepik.
2 februari 2025
Gisteren, in de namiddag, kwamen we, na een lekkere wandeling, weer bij de camper. Tot onze verbazing stond er nog iemand naast ons. Het waren Engelsen, waardoor de camperdeuren tegenover elkaar stonden. Ze reden rond met de prachtige tekst “WE TRAVEL BY THE CHARME OF GOD” en daaronder hadden ze hun website staan: “myfathershouse”. Je zou zeggen dat je met dit soort teksten echt sociaal bent, maar ik vergelijk ze nu met de Jehova Getuigen die langs de deur komen en je hun levensvisie door de strot willen duwen. Genoeg daarover.
Vanmorgen een marktje gepakt en daarna vertrokken we opnieuw naar Baza, ditmaal door een weg binnendoor. Het was wederom een prachtige route en aan het begin van de middag konden we de service van de camper doen en een plekje voor de nacht innemen.
Helaas voor de Engelsen, maar ook hier hadden we weer een stel dat nog gelooft in “Britain rules the world”. Op de vraag waarom zij twee plekken innemen, geeft de man de buurman, een Duitser, de schuld. Deze man stond gewoon netjes geparkeerd en kwam dan ook vragen wat er aan de hand was. Vervolgens komt de Britse vrouw uit de wagen en begint te tetteren, een origineel viswijf zou hier nog iets van kunnen leren. Kortom, iederen is fout, behalve de Britten.
Het was weer een prachtig dagje en de reden waarom de Engelsen voor Brexit hebben gekozen werd mij steeds duidelijker. ‘Zij weten waarschijnlijk niet hoe zij zich sociaal kunnen aanpassen en daardoor voelen zij zich hier niet echt thuis’.
3 februari 2025
Vannacht, het was 2 graden, de kachel aangehad. En vanmorgen een T-shirt extra aangetrokken, het was echt fris. In de omgeving had het gesneeuwd en op de route door de bergen stonden op verschillende plekken de strooiwagens en de sneeuwschuivers met zwaailichten aan de kant. Wij hebben geen last van de sneeuw gehad, maar wat we onderweg zagen, voorspelde weinig goeds.
Na de eerste bergen reden we op zo’n 1200 meter over een prachtige hoogvlakte en daar kregen we gezelschap van de regen. Daarom bleven we rijden en beloofden onszelf dat we pas zouden stoppen als wij de zon zouden zien schijnen. Pas in Sevilla kregen we de zon te zien en daarom staan we, na een rit van ruim 350 kilometer, weer op het feestterrein van Sevilla. De temperatuur bedraagt nu 17 graden en ik zit in mijn T-shirt te schrijven.
4 februari 2025
Vannacht was het, gevoelsmatig, berekoud, maar toch was het nog steeds 8 graden. We zijn de ochtend, acht uur, rustig opgestart en wilden een bezoek brengen aan het Maria Luisa Park. Het paleis was niet onze bestemming, we wilden de andere plekjes in het park met onze aanwezigheid vereren. Het was werkelijk de moeite waard, naast de prachtige perkjes, pergola’s en zitjes, zijn er ook een paar paleisachtige gebouwen. Mocht je hier ooit komen, ga dan pas als laatste naar het paleis.
Zo maar een paar vazen.
Het (strip)verhaal van Don Quichot.
5 februari 2025
Vanmorgen ontdekten we dat we zonder LPG zitten, gelukkig hebben we nog een reserve gastank en daar maken we nu gebruik van. Morgen maar weer tanken.
Een lekkere wandeling door de stad, waarbij het slenteren centraal stond. Heerlijk genoten van de churros met warme chocolade. Toevallig kwamen we bij ‘El Corte Ingles’ en daar kochten we een truitje. Bij het naar buiten gaan, ging het alarm af. Volgens de bewaking was er niets aan de hand. Terug in de camper ontdekten we dat er nog een alarm op een truitje zat en dat betekent dat we morgen een verplicht bezoek aan ‘ECI’ moeten inplannen. Vandaag hebben we genoeg geslenterd, want Roxy is bekaf.
Trouwens, Roxy krijgt zoveel complimenten en steelt zoveel harten van toevallige passanten, ze begint dan ook een beetje verwaand te doen. Als iemand haar leuk vindt, gaat ze springen en ronddraaien, en daarmee aan iedereen laten zien dat ze lief is.
6 februari 2025
We vertrokken met een kilometerstand van 57329 en inmiddels staan we op 61004. We vertrokken vanmorgen in alle rust en vonden ons LPG vulstation. Daarna begonnen de problemen, routeplanners die elkaar tegen spreken. Uiteindelijk ben ik de planning van Hanna gaan volgen en die leidde ons naar de locatie waar El Corte Ingles lag, alleen de parkeerplaats was onvindbaar. We besloten om door te rijden en dan maar af te wachten wanneer we weer bij een vestiging van ECI zouden komen. Met dat ik de bocht maak om de toerit op te rijden, zie ik de oprit welke mij naar het parkeerdek van ECI kon brengen. Dit had ik gisteren uitvoerig met streetview bekeken, vandaar dat ik kordaat naar boven reed. Parkeren voor een camper was hier echter niet mogelijk, dus ging ik dubbel staan en liet Hanna naar de winkel lopen. Toen zag ik het bord met maximale doorrijhoogte voor de afrit staan. Gelukkig kwam Hanna terug met de juiste afrit voor onze camper.
Dat was pas schrikken, een haakse bocht tussen twee muren als afrit nemen. Hanna’s reactie was in Keulen te horen, zij gaf de moed op en zag onze camper volledig open liggen. Maar, geduld wordt beloond. Héél, echt héél voorzichtig wist ik zonder beschadiging de bocht te nemen. De speling die we hadden was nog geen tien centimeter. Wat er toen, na afloop, in mijn hoofd kwam was de tekst van “Zullen we het nog een keertje overdoen”.
We staan nu in Puerto de Santa Maria, aan het strand en we vinden dat we dit na zo’n dag wel hebben verdiend,
7 februari 2025
Vandaag een heerlijke dag aan en rond het strand. Het was vandaag zover dat ik, lekker liggend in een stoel, door Roxy onderuit werd gehaald. Gisteren had zij al, vergeefs, pogingen ondernomen, maar vandaag had ze het succes dat de achterkant van de stoel wegzakte.
Het is te merken dat zij het leuk vindt, ze gaat gewoon stilstaan en weigert een poot te verzetten. Ze geniet echt van het zand en het water.
8 februari 2025
Gistermiddag zijn we nog lekker gaan wandelen, kijken of we met de boot naar Cadiz kunnen. Wij kunnen wel, maar Roxy mag niet, dus besluiten we Cadiz voor ons te laten liggen en genoegen te nemen met het uitzicht op die stad. In het centrum van El Puerto de Santa Maria hebben we leuk gewandeld en zijn we op een terrasje gaan zitten. Niet zo’n toeristisch ding, maar echt een lokaal terrasje. Hier is het gewoon zelfbediening en is de functie van kelner of ober nog niet uitgevonden. Leuk om te zien dat iedereen het weekend begon te vieren of al aan het vieren was. Er vloeide veel drank en veel gasten vonden dat de motoriek hiermee verstevigd kon worden. Deels deed dit me aan mijn jeugd denken, de vrijdagavond bij mijn vaders stamkroeg. Menigeen had daar ook een slok te veel genomen, maar er viel nooit een onvertogen woord.
Vannacht hebben we behoorlijk wat regen over ons heen gekregen, maar vanmorgen was alles weer droog.
Met een dikke winterjas aan ging Hanna boodschappen doen en met die jas over haar arm kwam ze terug. Het lijkt weer een prachtige dag te worden.
9 februari 2025
Gistermiddag besloten we om de camper schoon te maken en alle water te lozen. We reden daarom naar de plek waar we een paar dagen hiervoor ook alles hadden geregeld. Nadat we alles onder handen hadden genomen, lieten we de beide watertanks leeglopen en daarna vulden we de schoonwatertank opnieuw.
We hadden een nieuw plekje ontdekt en daar wilden we gaan kijken. Net voorbij de universiteit van Cadiz kwamen we op de locatie aan en, zoals het ons deze reis vaker overkwam, reed een van de campers weg en konden we direct aan de kade gaan staan. We staan nu bij de Barriade Rio San Pedro en hebben hiervoor ongeveer 15 kilometer gereden. We hebben nu ook een prachtig uitzicht op de boogbrug van Cadiz.
10 februari 2025
Gisteren hebben we een prachtige wandeling gemaakt, door het natuurgebied waar in de middeleeuwen zout werd gewonnen. Later op de middag hebben we vanaf een bankje gekeken naar het zakkende water. Uit eten was niet mogelijk, er was een wachttijd van ruim drie uur.
Vanmorgen via Cadiz verder gereden. In Cadiz heeft de gemeente de camperplaats aan het begin van de stad gesloten, waarschijnlijk door de overlast die werd veroorzaakt door camperaars die zich niet als gast konden gedragen.
De route die we vandaag hebben gereden, was mooi en onverwacht hadden we zo’n ‘hier-ben-ik-geweest-gevoel’. Een prachtige kerk in Utrera. Thuis zal ik de oude foto’s nog maar eens moeten bekijken.
We staan voor het eerst in Arahal, op een prachtig nieuw-aangelegde camperplek: Área Autocaravanas Campers Arahal. Twintig meter verderop is een hondenspeelplaats en tien meter voor ons zijn er al terrassen. Het is een mooie Spaanse stad met smalle straatjes en lage huisjes.
11 februari 2025
Gisteren waren we op een prachtige plek terecht gekomen en was de eerste ervaring met het stadje een succes. ‘s Avonds werden we verrast door het geluid van trommelaars en trompettisten, waardoor we al snel de associatie met Cartagena legden. Toch liggen beide plekjes zo’n vijfhonderd kilometer uit elkaar.
Vanmorgen waren we, na een goede nachtrust, redelijk vroeg wakker en konden we snel vertrekken. Helaas bleek dat dit moment ook het moment van de scholieren-stroom was, het was dus erg druk.
Na een reis over een prachtige weg, welke we deels al eerder hadden gereden, kwamen we in de buurt van onze eindbestemming. Gezien het weer dachten we dat het daar de komende nacht goed zou gaan vriezen. Bij nakijken bleek de temperatuur al snel onder de nul graden te komen. Niets aan de hand, daarvoor hebben we een kachel. Helaas, hebben we een leuke plek aan een stuwmeer gevonden, blijkt dat de afrit, nummer 282, voor werkzaamheden was afgesloten. Dit was een teken van boven, daarom besloten we om een paar kilometer verderop, in Guadix, te gaan staan.
Na de lunch hebben we een korte wandeling door het centrum gemaakt en waren we, dankzij de siësta, goedkoop uit. Alleen de groenteboer was open en daar konden we wat inkopen doen.
Rond een uur of twee pakten we een terrasje, in de bocht en in de zon. Hanna aan de witte wijn en ik aan het Spaanse bier. Leuk, Hanna kreeg een glas witte wijn met twee witte druiven erin. Samen kregen we een tapa, hoort schijnbaar bij de consumptie, een tapa van scheermesjes. Scheermesjes zijn redelijk zoet van smaak, hebben de structuur van inktvis en smaken een beetje naar garnaal, althans dat lees je op internet. Het was taai, smaakloos en glibberig als …….., kortom het was niet te pruimen. Geen nood, we hebben Roxy en die lust alles. Laat die lieve hond nu echt geen scheermesje vreten, ze gooit het op de grond en laat zien dat het echt smerig is.
Toch moet ik zeggen dat het geen slechte horecagelegenheid was, de tapa die ik bij mijn bier kreeg, inktvis was hierbij het hoofdbestandeel, was weer goed van smaak. Ook de tapa die we zelf kochten, een kroket-achtig iets (hij had de vorm van een bitterbal) was goed. De rekening viel mee, drie consumties, twee tapa’s van de zaak en een gekochte tapa, voor net twaalf euro, daarom maar even zijn naam: “Bar Rio Verde”.
Morgen rijden we verder, waarheen??? Dat weet ik pas morgenavond.
12 februari 2025
Na een koude nacht waren we vanmorgen toch al voor negen uur op weg naar onze volgende bestemming. Het bekende liedje “terug naar de kust” bepaalde onze route. Het is toch iets beter in de zon aan zee, dan in het binnenland met de kou en de wind. Het verschil zit in de kleding en de temperatuur. T-shirt ipv dikke trui, korte ipv lange broek en +8 of +20. De route die we vandaag namen, was deels al eerder door ons gereden. Toch zie je, door de dreigende bewolking en de krachtige zonnestralen die zich erdoorheen wringen, een totaal nieuwe omgeving.
We staan weer in Villarico, aan de kust. Roxy herkende de omgeving onmiddellijk en nam, toen ze de kans kreeg, de poten. Als een overactieve hond nam ze van alles bezit, op haar terrein. Rende naar honden en speelde, rende naar mensen en bedelde. Daar waar ze de kans kreeg, probeerde ze het voer van de ander op te eten. Kortom de riem was weer nodig om haar in toom te houden.
13 februari 2025
Ongelooflijk hoe de wind hier tekeer kan gaan. We mochten het gisteren in de namiddag ervaren. Het vreemde was dat het ‘s avonds in één keer was verdwenen, waardoor wij een zeer rustige nacht mochten beleven.
Vandaag vooral bezig geweest met niets doen, en dat is echt een opoffering, zittend in korte broek met een briesje en een zonnetje. Natuurlijk hebben we ook weer stevig gewandeld en zijn we weer bij een lokaal terrasje een drankje gaan nemen. Voor de prijs kun je er rustig een paar meer nemen.
De gezelligheid die we in El Puerto de Santa Maria hadden, was ook hier te ervaren.
Kortom, het was weer een zware dag.
14 februari 2025
Vanmorgen, na het ontbijt, kwam de bakker. Alleen een stokbroodje voor de middag, want vanavond gaan we uit eten. Het is tenslotte Valentijnsdag.
Onze wispelturigheid kwam weer boven en na vijf minuten reden we weg, richting Murcia. En Murcia hebben we bereikt, want we willen nog een keer door de stad flaneren. Boodschappen e.d. kunnen we hier op het plein doen.
Bij het uitlaten van de hond zag ik dat veel gasten die ik de vorige keer hier zag, nu nog staan. Het is dus echt zo dat veel mensen een plekje kiezen en daar de hele winter blijven staan. Het verhaal dat ik aan het schrijven ben, over Cor en Corrie, is dus werkelijk waar.
Hanna en ik kunnen ons dat nog steeds niet voorstellen en ik zie het gedrag van deze langstaanders dan ook voor me: maandag met de Ikeapas koffie drinken bij Ikea, dinsdag boodschappen doen bij de Lidl, woensdag met de Ikeapas lunchen bij Ikea, donderdag een bezoekje aan de markt in Murcia, vrijdag een beetje winkelen in het centrum en wat spulletjes kopen bij de Action, zaterdagavond met de Ikeapas uit eten bij de Ikea en op zondag onbeperkt sushi eten bij Chinees. En de weken daarna herhalen we dat allemaal.
15 februari 2025
Wat een prachtige dag. Vroeg uit de veren en vroeg in de stad. Lekker even, zonder Roxy, geslenterd en genoten van een paar prachtige kerken. De grote kerk is elke keer dat wij er komen weer een belevenis, steeds sta je bij iets nieuws (dat er de vorige keer ook al was maar minder in je blikveld kwam) te genieten en te bewonderen. He vakmanschap van driehonderd jaar geleden blijft je verbazen.
Aan het begin van de middag waren we weer bij de camper en zijn we lekker met Roxy gaan wandelen.
16 februari 2025
Het was vanmorgen niet zo warm, zo’n 11 graden. In de loop van de middag werd het 20+, al met al dus een leuke dag om allerlei dingen in en rond de camper te doen. Morgenvroeg rijden we verder, via de N-340 en weten we nog niet waar we eindigen.
Vanmorgen heeft Robert ons laten weten dat hij in de zomer definitief met zijn gezin terugkeert naar Nederland. Waar zij gaan wonen, weten ze nog niet.
17 februari 2025
Vanmorgen in alle vroegte de service aan de auto gedaan en daarna pas gegeten.
Na het ontbijt vertrokken we richting Benijófar. Heel bewust kozen we voor een binnenweg, want we wilden de mooie route langs het stuwmeer rijden.
In het begin reden we door een landschap waar alleen maar bloeiende amandelbomen te zien waren. Uiteindelijk werd het een route met de mooiste vergezichten, zo’n ‘oh en ah’ route. Een paar keer hebben we bij de ‘Embalse de la Pedrera’ stilgestaan, en hebben daar prachtige foto’s genomen.
Halverwege de ochtend waren we op de plaats van bestemming. Een wandeling door het park, waar het nodige pluimvee vrijelijk rondliep, was voor Roxy een feest der herkenning en voor ons een krachtmeting tussen mens en hond. Terug bij de camper besloten we om verder te rijden. We staan nu in de buurt van ‘El Pinet La Marina’ en hebben inmiddels de vuile was weer schoon in de kast liggen. Morgen heel misschien eten bij ons lievelingsrestaurant aan het strand.
18 februari 2025
Gisteren hoorden we dat de campers bij El Pinet weer getolereerd werden, daarom zijn we vanmorgen al rond 10 uur daar gaan staan. Heerlijk!!!
We hebben, na het drinken van een kop koffie, een fikse wandeling door het natuurpark gemaakt, die eindigde op het strand. Vanaf het moment dat we de deur openden, wist Roxy ons de weg te wijzen. Ze sleurde ons zowat door het park en aan het eind, bij het strand, ging ze rustig zitten. Riem los en ze vloog weg,je zag dat ze blij was.
Terug bij de camper viel ze als een blok in slaap en konden we even wat voor onszelf doen.
‘s Middags bleek dat ons favoriete restaurant gesloten was, een personeelsuitje. Dan maar bij de buren eten. Dit was dus duidelijk geen succes: knoflook garnalen zonder smaak en natte paella met taaie, droge garnalen en loze kreeftpootjes. Een restaurant waar we niet een tweede keer heen zullen gaan. Bij terugkomst zijn we heel even met Roxy gaan lopen, zij had meer behoefte aan het zalige “nietsdoen”.
19 februari 2025
De lediging van de glascontainer was het moment dat ik opstond. De verwachting dat het vandaag een mooie dag zou worden, is uitgekomen. Een strandwandeling met z’n drieën en een van ons drieën wist van geen ophouden. Het mag duidelijk zijn dat Roxy weer helemaal in haar element was.
Na terugkomst bij de camper, besloot zij om op haar kussen te gaan liggen en elke vorm van activiteit te vermijden. Het rennen op het strand was voor haar genoeg.
Bij de middagwandeling liep ze gedwee met ons mee, maar regelmatig liet ze zien dat ze geen zin had. Het werd dus een korte middagwandeling.
We hebben heerlijk bij de camper gezeten en genoten van een redelijk lekker Alhambra biertje. Goed bier is hier niet of nauwelijks te koop, of je moet het over een Belgische trappist hebben.
20 februari 2025
Bij het wakker worden bleek dat de zon er nog niet was en wat later verstopte zij zich, uit schaamte, achter de wolken. We begonnen daarom maar met een stevige ochtendwandeling, door het park waar we eergisteren ook geweest waren. Rond het middaguur beslisten we om weer verder te rijden en, na een paar boodschappen, vertrokken we richting Teruel.
En ongelooflijk, maar Hanna toonde zich weer zoals ze zich in het verleden vaker liet kennen.
Na een stevige rit, waarbij sprake was van veel oponthoud, kwam Hanna met een prachtige camperplek tussen de olijfbomen in een natuurgebied, Parking Marines. Ik moet, nu ik op de plaats van bestemming ben, toegeven dat het natuurpark Serra Calderona een unieke en allesovertreffende plek is. Je staat tussen een paar olijfboompjes en hebt, waar je ook kijkt, alleen maar bergen. Prachtig groene bergen waarvan je zou kunnen zeggen dat ze, boven de bosrand, met een blokkendoos gebouwd zijn.
Het feit dat ik dit zo vriendelijk mogelijk zeg, komt omdat mijn blaas het gehouden heeft totdat ik hier stilstond. De weg erheen was weer zo’n weg die je alleen maar in thrillers ziet. En morgen moet ik weer verder.
21 februari 2025
Nu weet ik weer wat donker is. Het uitlaten van Roxy was deze keer geen pretje, het was echt doodstil en pikkedonker en de zaklamp was alleen voor het kijken waar je liep. Zelfs Roxy vond het niet leuk, zij liep wel met me mee, maar dan met de staart tussen de benen.
Vanmorgen was het heel anders, haar vrolijke staart stond weer in de kwispelstand en buiten genoot ze weer van haar omgeving.
De terugweg naar beneden verliep snel, en daar gingen we uiteindelijk de C35 op, we wilden naar Teruel. De routeplanner bleef maar benadrukken dat we een andere route moesten nemen, en ook Google gaf aan dat de route, welke wij wilden rijden, niet de juiste was. Uiteindelijk zijn we op de kaart gaan kijken en begrepen we waarom de routeplanner ons steeds een andere kant op wilden sturen. De wegen zouden uiteindelijk te smal voor ons worden. Daarom hebben we maar geluisterd naar de routeplanner en dus rechtsomkeer.
Onderweg ontdekte Hanna weer een prachtig dorpje met met mooie muurschilderingen. We reden naar Geldo en we staan nu op de Polideportivo Geldo. Even een verkeerd straatje in gestuurd worden en dat betekende uiteindelijk dat we achteruit terug moesten rijden, maar we hebben de juiste plek gevonden.
De wandeling door het stadje is leuk, steeds opnieuw zie je de muurschilderingen, de een prachtig en de ander kan er mee door. Wederom een topdag.
22 februari 2025
Na een goede nachtrust zijn we vanmorgen bijtijds vertrokken. We staan nu op een camperplaats in Zaragoza. Vorig jaar zijn we hier al geweest en toen wisten we al dat we hier terug zouden komen. En hiermee hebben we ons aan die afspraak gehouden.
Heerlijk door de stad geflaneerd en genoten van hetgeen we zagen. Mocht je willen lijnen, dan is dit niet de stad waar je moet zijn. De ene banketbakker ben je net voorbij en dan sta je weer naast de volgende.
Het enige waar wij van hebben genoten was het terrasje waar we een kopje koffie met een tonijnbroodje hebben genomen. Mijn wil was sterker en daardoor heb ik geen banketbakkerswinkel bezocht.
Het mag al duidelijk zijn dat we nu echt begonnen zijn aan de terugreis, morgen staan we waarschijnlijk in Frankrijk.
23 februari 2025
Het was goed koud vannacht, we moesten vanmorgen echt even de kachel laten branden. Het verschil tussen de dag- en de nachttemperatuur was erg groot.
Vanmorgen met een prachtige blauwe lucht en een heerlijk zonnetje vertrokken, voor een prachtige rit door de Pyreneeën. Twee jaar geleden hebben we dezelfde weg met onze vorige camper gereden, dan ervaar je zo’n route heel anders.
Het leek alsof de route deze keer wat zwaarder was, maar ik weet zeker dat hij ook mooier was. De hoeveelheid sneeuw die wij zagen liggen maakte, met die blauwe lucht en warme zon, de omgeving nog mooier. De bergwand kwam soms erg dicht bij de auto, waardoor je genoodzaakt wordt om nog voorzichtiger te rijden.
We staan nu op een camperplekje in Hagetmau, het stelt niet veel voor, maar het geeft ons de mogelijkheid om rustig bij te komen. Morgen rijden we verder naar…..
24 februari 2025
Na een heerlijke en rustige nachtrust waren we vanmorgen al voor negen uur aan het rijden. En, op advies van Hanna reden we weer door een prachtig bosachtig gebied. Opvallend was dat de mensen stopten met hun activiteit en naar ons keken toen we in hun buurt waren en ons meewarig hoofdschuddend nakeken toen we ze voorbij waren. Misschien ligt de verklaring hiervoor wel in de soort wegen waarop we reden, bijvoorbeeld “Route de Rochefort”. Zeker weet ik het niet.
Bave was uiteindelijk een welkome stop, even in de prachtige kerk kijken en genieten van de middeleeuwse binnenstad.
Périgueux was onze eindstop en dat hebben we ook netjes gehaald. OK, we kwamen dankzij de routeplanner vast te zitten in een smal straatje naast de camperplek, dat betekende achteruitrijden en ergens proberen te draaien. Uiteindelijk hadden we het succes dat we bij de ingang van de camperplek kwamen en dat we daar een leuke plek konden innemen.
De wandeling naar de stad en het slenteren door de oude binnenstraatjes was een heerlijke ervaring, en ook een herhaling van 2016.
Het terrasje maakte ons duidelijk dat we niet meer in Spanje zaten, de prijzen waren bijna Amsterdams. Voor twee Leffe biertjes mochten we vijftien euro neerleggen. Maar, het waren wel echte biertjes: 0,5 liter!
Nu zitten we in de camper te luisteren naar het ritme van de regen.
25 februari 2025
Vanmorgen, op een moment dat de regen moe was van het vallen, even met Roxy gaan lopen. Terug in de camper mochten we het verdriet opnieuw ervaren. Even na achten reden we weg en werden we begeleid door het verdriet van moeder natuur. De hele dag huilde ze, snikte ze of schreide ze van verdriet. Omdat we niets anders te doen hadden, besloten we om door te rijden. Dit vond moeder natuur niet leuk, daarom probeerde ze op alle mogelijke manieren het rijden ongemakkelijk te maken. En dat is haar gelukt. Een hele dag achter het stuur en net vierhonderd kilometer kunnen afleggen. We staan nu in Chartres en zien wel waar we morgen staan. De weersverwachting gaf voor vandaag geel oranje aan en de verwachting voor morgen is geel.
26 februari 2025
Vogeltje wat zing je vroeg! Is de dag niet lang genoeg? Toon constateerde dit en stelde zichzelf daarom de vraag. Het echte antwoord kan ik vandaag geven. Dankzij de zingende vogels, zowel vannacht als vanmorgen heel vroeg, vormden samen de aubade voor moeder natuur. En zij was gelukkig, want ze strooide met zon en hield wind en regen verborgen. We hebben bijna een hele lange dag kunnen doorrijden. Helaas moest Antwerpen weer de spelbreker zijn, files van wel duizend wielen, omleidingen en uiteindelijk stapvoets bij een tolpoort aangekomen. Mochten we voor al die Antwerpse ellende ook nog eens betalen.
Pas toen we stilstonden voor de nacht kwamen de regen en de wind ons vertellen dat we een mooie dag hebben gehad. Vandaag kun je beschouwen als het eindstation van deze trip. Na zo’n zevenduizend kilometer zijn we weer in eigen land, we overnachten in Bergen op Zoom.