3 juni 2025
De eerste voorbereidingen hebben we achter de rug. Het doel is bekend, het eindpunt onzeker. Komend weekend gaan we rijden.
6 juni 2025
De spullen staan klaar. Morgen de camper ophalen en inpakken. wij hopen op een behoorlijk droge dag.
7 juni 2025
Kilometerstand 65078
Na het inpakken zijn we vertrokken, richting Reims. Het was een zeer natte rit, veel, heel veel en enorm veel regen. Gelukkig liet de zon zich soms heel even zien. We hebben een overnachtingsplek gevonden, in de buurt van Brussel en passend bij het Pinkstergevoel van dit weekend. We staan in Jezus-Eik, een plekje waar je vooraf nooit aan zou denken, naast het “Troostperkje” en tegenover het bos met de Jezus-Eik-Laan. Na vandaag staat dit plekje in mijn geheugen en waarschijnlijk zal ik er nog vaak terugkomen. Het is een camperplek voor één, (maximaal twee kleine), camper. Na een korte wandeling kwamen we bij een restaurant “de la Fôret” en daar hebben we genoten van de Belgische gastvrijheid.
Rond 1637 was er een man die, op zijn sterfbed, zijn kinderen de opdracht gaf om een mariabeeldje op een specifieke eik te hangen. Daarna werden er in Jezus’naam wonderen verricht en daarom kreeg die eik de bijnaam Jezus-Eik.
8 juni 2025
Morgen vertrekken we met een kilometerstand van 65576.
Het was een nacht waar Rob de Nijs jaloers op zou zijn geweest, zijn ‘zachtjes drupt de regen’ zou hij nooit meer gezongen hebben. De ochtend was gelukkig weer zonnig, waardoor we vol goede moed vertrokken. Via de N5 (de Belgische) reden we richting Frankrijk, soms een kleine omweg en soms een verkeerde keus. Maar, rond één uur kwamen we in de buurt van onze bestemming.
Zoals Jezus ons gisteren een prachtige plek toebedeelde, had mijn verwachtingen voor vandaag versterkt. Maar de geest liet verstek gaan, ook na een drietal rondritjes door de stad Reims, waarbij de puinhoop van wegwerkzaamheden het aanzicht bepaalde, konden we geen veilige haven vinden. Daarom besloten we maar verder te rijden. Misschien wel met voorbedachte raad, want de geest van Reims, die gevoelsmatig verstek liet gaan, zorgde voor een natuurschoon alternatief. We staan nu in Saint-Imoges, een prachtige plek.
Het slechte weer van de afgelopen dagen maakte de bospaden en andere wandelpaden tot een plakkerige en modderige emulsie. Geen pretje, maar wij, stoere Nederlanders, stapten vol energie door.
Terug bij de camper besloten we om onze garage opnieuw in te delen en daarna genoten we van een heerlijke Franse Rosé.
9 juni 2025
Vanmorgen vertrokken we, na een heerlijk en rustige nacht, richting Besançon. We kozen vooir een rustige en mooie route en we wilden persé niet haasten, want slapen kunnen we overal.
Onze eerste stopplaats was Châlons-en-Champagne. We parkeerden dichtbij het centrum, tegenover het grote park. Het was een korte wandeling, waarbij de kerken centraal stonden. Het waren niet die kerken waarbij een van ons tweeën een ‘wauw-gevoel’ kreeg. Terug naar de auto en van verre zien dat de politie naast onze camper stond. Hanna kwam met de hond en ik versnelde mijn pas tot looppas, dit alles in de hoop dat we geen bon hadden (we waren de enige camper op de parkeerplaats). Bij de camper ontdekte ik dat de agenten achterover leunden en alleen maar oog voor hun mobieltje hadden. Zonder bon konden we verder rijden. Nog steeds richting Besançon.
Nu reden we achter een Engelse camper en we stopten toevallig op dezelfde parkeerplaats om koffie te drinken. Zij hadden een camper met rondzit, een Elddis. In het gesprek werd duidelijk dat zij bewust kozen om door te rijden naar Annecy. Hij vond het vreemd dat wij nog geen echte bestemming hadden en alleen maar aan een richting dachten.
Na de koffie hadden we het geluk dat we een kleine zwarte Peugeot voor ons hadden, eentje die van links naar rechts over de weg reed, met topsnelheid van zeventig en vertragingen tot onder de vijftig. De toegestane snelheid was negentig en honderdtien. Inhalen was niet mogelijk. Ons gesprek ging over degene die reed, hier moest alcohol of drugs in het spel zijn. Uiteindelijk, toen de weg vierbaans werd, konden we inhalen en zagen dat er een tamelijk oude vrouw achter het stuur zat. De file die zei veroorzaakte was echt nieuwswaardig.
Niet lang daarna kwamen we in Langres aan en daar kozen we om een plekje te zoeken voor de nacht. Ik had de campers op het platform achter de vestingsmuur gezien en zou dat ook wel willen. Helaas het werd een plekje buiten de oude stad, een betaald plekje, een plekje zonder hart.
Ook hier hebben we weer de nodige kerken bezocht en stonden we verbaasd te kijken naar de naam van de kathedraal “Mannès”. Thuis opgezocht en gelezen dat hij in de buurt van Le Mans actief is geweest.
Het eind van deze middag brachten we bij de camper door, we genoten van de kleine hapjes en het heerlijke meegenomen biertje. Morgen weer een nieuwe dag.
10 juni 2025
Wederom hadden we een heel rustige nacht, ik werd om half zes wakker, door de werklui op het plein naast ons. Rond negen uur vertrokken we richting Besançon en opnieuw moet ik toegeven dat we ons doel niet hebben gehaald. We staan nu in Gray, op een OnlyCamp met de mooie naam “Longue Rive”.
lekker nietsdoen en ervaren dat de warmte vermoeiend is, om zeven uur is het nog steeds 27 graden celsius.
Vanmiddag hebben we lekker gefietst, Roxy bleef in de camper. Dat was mogelijk, omdat we een plekje half onder de boom hebben genomen en we pas in de namiddag de zon op de achter- en zijkant hebben staan. Morgen wordt het nog warmer, daarom blijven we een dagje staan. We ervaren nu al dat Roxy alleen maar acgtief wordt als er sprake is van eten, voor de rest van de tijd ligt ze languit in het gras.
Straks nog eten en daarna zien we wel weer. Het leven van ‘niets-moeten’ is uiteindelijk wel aan te leren.
11 juni 2025
Een prachtige zonnige en heel warme dag, pm 11 uur was het al 27 graden Celsius. Lekker gefietst en daarbij was de berg geen enkel probleem. Het museum dat we bezochten had een tijdelijke tentoonstelling van Henry Martin. In de shop stonden allerlei hebbedingen en één daarvan was een beker met “de Nachtwacht”.
Terug bij de camper lieten we Roxy even zwemmen en zij speelde daar met een andere hond. Het was weer een pracht gezicht om te zien hoe de beesten zich amuseerden.
Morgen rijden we verder, richting Besançon.
12 juni 2025
Het is een prachtige ochtend om wakker te worden en alles te regelen voor een vertrek naar Besançon. Besançon, een naam die voor mij meerdere betekenissen heeft: de eerste en voor mij belangrijkste is een oud collega met de naam Charles Besançon en de tweede is de plaats met de toepasselijke naam Besançon. De overeenkomsten bij beide betekenis kan gevonden worden in de geschiedenis van het militairisme.
We bereikten de stad en zagen tijdig de afrit naar de camperplek. Het ging Cauwbergachtig omlaag en de hoek die we moesten maken, kag tussen de 145 en 180 graden in. Maar beneden had je dan ook een prachtige plek.
Toen we de stad in liepen, waren we gelukkig met de koelte onder de bomen en in de stad zelf zochten we steeds de donkere kant op, de schaduwkant. Het is een stad die ons veel kan bieden, maar de verschrikkelijk hoge temperatuur van minimaal 33 graden was verre van comfortabel. Het was dan ook deze hitte die ons de stad uit stuurde.
We zijn verder gereden en hebben opnieuw een camping genomen, we staan in Quingey, aan de Loue, en hebben een plekje, onder de bomen, op de Camping les Promenades. Ook hier is het ruim 30+, maar, de schaduw van de bomen en het bijna niet voelbare briesje maken dat we het hier, onderuit zittend, de avond kunnen halen. De hitte vormt duidelijk een probleem in ons programma.