Vrijdag 12 mei 2023
We hebben de knoop doorgehakt. Morgen gaan we de voorbereidingen starten zodat we snel kunnen vertrekken. Zoals we er nu over denken gaan we via Limburg naar de Eifel.
Zondag 14 mei 2023
Gisteravond waren we door onze dochter uitgenodigd om met zijn allen uit eten te gaan en ze had een restaurant aan de A2 uitgekozen, de veelzeggende naam van dit restaurant was ‘wereldrestaurant A2’. We hebben een gezellige avond gehad en ik denk dat het een prachtig concept voor (groot)ouders met kinderen os.
Vanmorgen vertrokken we richting Limburg en hebben in de buurt van Sittard en Tuddern rondgereden, om te kijken of we iets van onze gading konden vinden. Al snel kozen we voor het doorrijden, naar de Moezel en om precies te zijn naar Cochem. Na het saaie gedeelte over de autoweg, mochten we de laatste dertig kilometer daar het prachtige land rijden. De percentages lagen weer rond de 10% en dit in combinatie met de haarspeldbochten deden de adrenaline weer stijgen. Na zo’n rit is het heerlijk toeven op een rustige plek met prachtig uitzicht. Rechts de Moezel en voor ons de burcht.
Maandag 15 mei 2023
De voor ons bekende en herhalende problemen met internet zijn nog niet verholpen, KPN gaat het deze week oplossen en in de tussentijd bieden ze een praktische oplossing.
Na een wandeling door de stad en een kop koffie met gebak op een zonnig terras, besloten we verder te rijden. Even langs de bakker voor wat lekkere broodjes en de rit kon beginnen. Onze keuze was duidelijk: de Geierlay Hangbrug bij Mörsdorf.
Ook deze rit was weer zo’n heerlijk route met de nodige (haarspeld)bochten en nadat deze rollercoaster voorbij was, stonden we stil op de parkeerplek voor campers.
De wandeling naar de brug was, door de benauwde atmosfeer, stevig. De wandeling over de brug was, mede door de aanwezigheid van Roxy, intens. De wandeling terug was nat en glibberig en Roxy vond dit deel echt leuk. Nu zitten we bij te komen en horen, op de achtergrond, het stevig gerommel van onweer. Buiten zitten is er niet meer bij.
Dinsdag 16 mei 2023
Gisteravond mochten we het al ervaren, het werd kouder en kouder. In de nacht kwam de regen, het was een rustgevende bui en deze bleef te lang doorgaan. En alles waarbij te staat is niet goed, het rustgevende verdween en maakte plaats voor hoop, hoop op het stoppen van de regen.
Ondanks het feit dat je bij dit soort weer spreekt over ‘hondenweer’, onze hond vond dit niet leuk, het was te koud, maar vooral te nat. En om haar ongenoegen te uiten, vertikte ze het om haar behoeften te doen. Ik liep als een verzopen hond met een lachende hond tussen de weilanden.
Later op de ochtend reden we naar Beilstein en mochten we de prachtige route van gisteren opnieuw rijden, alleen in tegengestelde richting. Het regende en het nieuwe was eraf met als enige resultaat dat we de route nu niet meer zo prachtig vonden. Beilstein is een leuk en, naar men zegt, een romantisch dorpje. Alleen, als het nat en koud is en er zijn bijna geen mensen op straat, ervaar je dat romantische niet. Een uurtje later vertrokken we, langs de Moezel, naar Zell.
We parkeerden naast de voetgangersbrug en dachten te mogen genieten van het waterige zonnetje. De kou deed ons toch binnen de koffie opdrinken. De wandeling door de stad deed ons goed, allerlei eerdere ervaringen kwamen bovendrijven en deze ervaringen vertelden ons eigenlijk een verhaal: je moet niet in het verleden blijven hangen. Onze wandeling door het stadje was van korte duur, we hadden alles al een paar keer eerder gezien en we bleven hangen in anecdotes. Anecdotes als: hier hebben we gegeten, hier hebben we wijn geproefd, hier hebben we een wijnstok gekocht enzovoort.
We zitten nu bij en in de camper, te genieten met een drankje, van de rust.
Woensdag 17 mei 2023
Vandaag was zo’n dag dat we hopten van de ene plaats naar de andere plaats. We werden wakker in Zell en besloten dat we verder zouden rijden. Onderweg even bij een grote supermarkt gestopt en wat kleine boodschappen gedaan, want morgen is hier alles vanwege de Hemelvaartsdag dicht.
In Traben-Trabach was voor ons geen plek, we moesten verder rijden en moesten vandaag ervaren dat veel parkeerplekken voor campers vol waren, voor veel reizigers is het een lang weekend. Na een lange dag met veel tussenstops kwamen we uiteindelijk op onze overnachtingsplek aan. Wintrich, een klein dorpje aan de Moezel, heeft een camperplek waar zo’n honderd campers staan en wij waren nog gelukkige reizigers, we hadden nog volop keus.
Roxy heeft niet alleen genoten van de omgeving, ook heeft ze al gespeeld in het water van de Moezel. Haar dag kan niet meer stuk.
Donderdag 18 mei 2023
Na de zoveelste koude nacht, in de camper komt de temperatuur nog niet tot de tien graden, besloten we toch maar om de kachel aan te zetten. Later op de ochtend mochten we in de verwarmende zon gaan wandelen en Roxy genoot daar volop van. Terug bij de camper konden we lekker buiten zitten en genieten van dit mooie weer, maar, kwam de wolk even voor de zon, dan was de jas toch noodzakelijk. Toch hebben we heerlijk buiten kunnen lezen en op haar manier genoot Roxy van het liggen in het gras.
Aan het eind van de middag zijn we weer gaan wandelen, richting Grosser Herrgott. Halverwege de klim besloten we toch maar om om te keren, we willen nog heel lang van het leven genieten en daarom dronken we op het marktplein van Wintrich maar een goed glas bier, een Frankenheimer Alt.
Vrijdag 19 mei 2023
Ook vannacht was het weer aan de frisse kant, maar, als de zon gaat schijnen is alles snel vergeten.
Bij het uitlaten van Roxy vroeg de buurman of hij mee mocht lopen, dan kon zijn hond met Roxy even lekker rennen. Zo gezegd, zo gedaan. Tot plezier van menige camperaars begonnen de honden niet op het grasveld te spelen, zij renden terug naar de camperplek en renden als dolle idioten om de campers heen. De snelheid overtrof de beweeglijkheid, menige keer slipten de honden door. De jonge herdershond van de buurman, zes maanden, was niet in staat om de snelheid van Roxy bij te houden en al snel keek de herder hoe Roxy rondjes rende en haar uitdaagde. Even later renden ze weer met zijn tweetjes door het hoge gras tuimelend met en over elkaar. Ook hier was de conditie van Roxy doorslaggevend.
Na dit prachtige speelmoment had het voor ons weinig zin om nog een groot stuk te wandelen, dus onze ochtendwandeling was van korte duur.
‘s Middags hebben we een nieuwe wandeling gemaakt. Het nadeel is dat je hier in het midden van niets zit en je dus een stuk stroomopwaarts of stroomafwaarts kunt lopen. De heenweg komt dus steeds overeen met de terugweg. Het terrasje waar we wilden gaan zitten was bezet, dus besloten we een fles te kopen en deze bij de camper te nuttigen. Laat de wijnboer waar we de fles kochten nu geen Duitser zijn, maar een gewezen Limburger, hij had namelijk een Belgisch paspoort.
Zaterdag 20 mei 2023
Vandaag is de vraag van de afgelopen dagen ‘gaan we wel of niet naar huis?’ beantwoord. We slapen vanavond in ons eigen huis en zijn even reiziger af.